First topic message reminder :

நண்பர்களே

இந்தத் திரியில் நாம் விடை காணா பல்வேறு வினாக்களுக்கு விடை தேடும் முயற்சியாக அமைய விரும்புகிறேன்.

இங்கு கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்கு உங்களது கருத்துகளை வாதமாகவும் எதிர்வாதமாகவும் பகிர வேண்டுகிறேன்.இவை இன்றுவரை நாம் விடை தெரியாமல் திரிந்துக்கொண்டிருக்கும் பல கேள்விகளுக்கு நிச்சயமாக விடை தராவிட்டாலும் நமது உள்ளங்களில் ஒரு புரிந்துனர்தலை ஏற்படுத்தும் என நம்புகிறேன்.அதற்கு தங்களின் நல்லாதரவு கோருகிறேன்

இங்கு கேட்கப்படும் கேள்விகள் சில கிறுக்குத்தனமாக இருந்தாலும் நிச்சயம் அதற்க்கான பதில் அவ்வாறு இருக்காது என்பது என் எண்ணம்.

நண்பர்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோள், தயவுசெய்து யாரும் அரட்டியடிப்பது போன்ற (எனக்கு அதை எவ்வாறு இங்கு கூறுவது என தெரியவில்லை அதனாலேயே அவ்வாறு குறிப்பிட்டேன்) பதிவுகளை இட வேண்டாமென கேட்டுக்கொள்கிறேன்.காரணம் இது சீரிய கருத்துகளை எடுத்துரைக்கும் திரியாக மட்டும் அமைய விரும்புகிறேன்.

இனி தங்களின் கருத்துகளை பகிரப்போகும் தங்களுக்கு என் மனமார்ந்த நன்றியையும் வாழ்த்துகளையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

(இங்கு தலைப்பினில் போர் என்று குறிப்பிட்டதன் நோக்கம் திறமையான செயல்பாடுகள் அதாவது நற்கருத்துகளை கொண்ட வலிமைமிகுந்த கருத்துக்களுக்கான களம் என்ற அடிப்படையிலேயே மட்டுமே)

இன்றைய தலைப்பு

இன்றைய காலக்கட்டத்தில் திருமண வாழ்க்கை எவ்வாறு இருக்கிறது?

மன நிறைவாகவா ? அல்லது மன உளைச்சலாகவா ?

கவியன்பரே வணக்கம் .
நான் கூட இப்படி ஒரு திரியை துவங்கலாம் என்று நினைத்திருந்தேன் . என் நினைப்பை செயலாக்கியதற்கு நன்றி .
தலைப்பு நன்றாக உள்ளது. இன்றைய காலக்கட்டத்தில் திருமண வாழ்க்கை எவ்வாறு இருக்கிறது? மன நிறைவாகவா ? அல்லது மன உளைச்சலாகவா ?

என்னை பொறுத்தவரை மனநிறைவாக தான் உள்ளது.
இதிலே குண நிறைவும் பண நிறைவும் இடம் பெறுவதற்கு வாய்ப்பே இல்லை .
எல்லா மனிதர்களும் எல்லா தகுதிகளும் பெற்ற பின்பு தான் திருமண வாழ்க்கை இனிக்கும் என்றால் பிள்ளையார்க்கு கல்யாணம் நடந்த கதை தான் .
இந்த காலத்தில் பிறக்க போகும் குழந்தைக்கே ஊனம் என்றால் கருவிலேயே அழிக்க கூட நாம் தயாராகி விட்டோம் . அதனால் தான் நமக்கு கிடைத்த துணைக்கு ஏதாவது குறை இருப்பின் அதனை பெரிதாக எடுத்துகொண்டு வாழ்க்கையை கசப்பு என்கிறோம் .
நமக்கு கிடைத்த கணவனிடமோ , மனைவியிடமோ குறை கண்டுபிடிக்கும் நாம் எத்தனை பெரிய" குறை கண்டுபிடிக்கும் "குற்றம் செய்கிறோம் . இந்த குற்றத்தை நிறுத்தினால் திருமண வாழ்க்கை மன நிறைவாக அமையும் என்பது என் கருத்து .
எதிலுமே திருப்தி அடையாதவன் மனிதன் . கொஞ்சம் சிந்தித்து பாருங்கள் . ஒரு பொருளை கடைக்கு சென்று வாங்குகிறீர்கள் என வைத்து கொள்வோம் . அந்த பொருள் நாளடைவில் மன நிறைவை கொடுக்கவில்லை என்றால் என்ன செய்வோம் .நம்மோடு வைத்து கொள்ளமாட்டோம் . ஆனால் எத்தனை பிரச்சனைகள் வந்தாலும் , எல்லாரும் போய் நீதி மன்றத்தின் வாசலில் போய் நிற்பதில்லை . மறந்து , மறைத்து , மன்னித்து , அரவணைத்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் . இது மன நிறைவை தருகிறது . இதற்கு மேல் திருமண வாழ்க்கை மன உளைச்சலை தான் தருகிறது என்றால் அவர்கள் தங்களை தான் திருத்தி கொள்ளவேண்டுமே தவிரே திருமண வாழ்க்கையை , துணை யை குறை கூற கூடாது .
நன்றி .

மிக்க மகிழ்ச்சி ஜெனிசிவா அவர்களே, ஏற்கனவே பல்வேறு விவாதங்கள் நிகழ்த்தப்பட்டுள்ளன இங்கு. தங்களின் கருத்துகளும் நன்று.

அவர்கள் தங்களை தான் திருத்தி கொள்ளவேண்டுமே தவிரே திருமண வாழ்க்கையை , துணை யை குறை கூற கூடாது .

துணையாக வந்தவர் துன்பங்களையே வாழ்வின் பரிசாக பல தருணங்களில் ,வாழ்வின் இலக்கணம் அறியாது இருக்கையில்,குறை கூறாது எப்படி ?. அங்கு ஒருத்தர் மட்டும் தன்னிலையை எப்படி உணர்ந்து திருத்திக் கொள்ள முடியும் ? ஜெனி

தம்பதியினரிடையே மேலோங்கி இருக்கும் சுய சார்பு எண்ணமானது,அதாவது எதையும் தன்னால் தனியாளாய் முடியும் என்ற எண்ணமும், பிறரை நம்பி வாழத்தேவை யில்லை என்பது போன்ற எண்ணங்களால் சச்சரவுகள்,சண்டைகள் போன்றவை அடிக்கடி நிகழ்கின்றன.

புரிந்துணர்தலின்றி ஒரு புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் செய்யப்படுகிறது " திருமணம் "

இன்றைய காலத்திற்கேற்ற தலைப்பில் விவாதம் நடப்பது வரவேற்க்கதக்கது

எனது கருத்து மனநிறைவாக 30% மட்டுமே உள்ளது
மீதி 70% மனஉளைச்சலாகவே உள்ளது
இதன் காரணம் என்னவென்றால் இரண்டுபேரும் மனம்விட்டு பேசுவது கிடையாது மனம் விட்டு பேசினாலே 100% மனநிறைவாக திருமண வாழ்கையை கொண்டு செல்ல முடியும்.

கரூர் கவியன்பன் wrote:மிக்க மகிழ்ச்சி ஜெனிசிவா அவர்களே, ஏற்கனவே பல்வேறு விவாதங்கள் நிகழ்த்தப்பட்டுள்ளன இங்கு. தங்களின் கருத்துகளும் நன்று.

அவர்கள் தங்களை தான் திருத்தி கொள்ளவேண்டுமே தவிரே திருமண வாழ்க்கையை , துணை யை குறை கூற கூடாது .

துணையாக வந்தவர் துன்பங்களையே வாழ்வின் பரிசாக பல தருணங்களில் ,வாழ்வின் இலக்கணம் அறியாது இருக்கையில்,குறை கூறாது எப்படி ?. அங்கு ஒருத்தர் மட்டும் தன்னிலையை எப்படி உணர்ந்து திருத்திக் கொள்ள முடியும் ? ஜெனி

நாம் பிறந்தவுடன் நம்முடைய முதல் உறவு நம் தாய் . அவரை நாம் அப்படியே ஏற்று கொள்வதில்லையா ?
தாய் பெற்ற குழந்தையை அப்படியே ஏற்றுகொல்வதில்லையா ?அந்த குழந்தையினால் நமக்கு எவ்வளவு கஷ்டங்கள் வந்தாலும் அதை சகித்து ஏற்றுக்கொண்டு ரசிக்கிறோம் . அப்படி இருக்க நமக்காக கடைசி வாழ வேண்டும் என்று சபதம் எடுத்து கொண்டு வாழ வரும் ஒரு துணையை எப்படி துன்பங்களை பரிசாக தருபவராய் நினைத்துப்பார்க்க முடிகிறது அன்பரே ..

நீங்கள் சொல்வது சரிதான் ஜெனி அக்கா. ஆனால் நாம் எல்லாவற்றையும் பொறுத்து அனுசரித்து செல்கின்றோம் என்றே வைத்துக்கொள்வோம்.
நமக்கு எப்படி அந்த மணவாழ்க்கை மன நிறைவை கொடுக்கும்? ஏதோ ஒரு விதத்தில் மன உளைச்சலாக தானே இருக்கும்.

Ahanya wrote:நாம் எல்லாவற்றையும் பொறுத்து அனுசரித்து செல்கின்றோம் என்றே வைத்துக்கொள்வோம்.நமக்கு எப்படி அந்த மணவாழ்க்கை மன நிறைவை கொடுக்கும்? ஏதோ ஒரு விதத்தில் மன உளைச்சலாக தானே இருக்கும்.

கண்டிப்பாக மன நிறைவை தராது .விட்டுக்கொடுப்பதை கணவனோ அல்லது மணைவியோ நான்கு பேர் முன்நிலையில் பாராட்டும் போது ,அதை விட ஒரு ஆனந்தம் வேறு எங்கும் கிடைக்காது ,எனவே தம்பதிகள் விட்டுக்கொடுப்பதையும் அதை ஊக்கப்படுத்துவதையும்
வளர்த்துக்கொண்டால் அந்த மன வாழ்கை சந்தோஷமாதான் இருக்கும்.

சக்திவேல்பாண்டியன் wrote:

Ahanya wrote:நாம் எல்லாவற்றையும் பொறுத்து அனுசரித்து செல்கின்றோம் என்றே வைத்துக்கொள்வோம்.நமக்கு எப்படி அந்த மணவாழ்க்கை மன நிறைவை கொடுக்கும்? ஏதோ ஒரு விதத்தில் மன உளைச்சலாக தானே இருக்கும்.

கண்டிப்பாக மன நிறைவை தராது .விட்டுக்கொடுப்பதை கணவனோ அல்லது மணைவியோ நான்கு பேர் முன்நிலையில் பாராட்டும் போது ,அதை விட ஒரு ஆனந்தம் வேறு எங்கும் கிடைக்காது ,எனவே தம்பதிகள் விட்டுக்கொடுப்பதையும் அதை ஊக்கப்படுத்துவதையும்
வளர்த்துக்கொண்டால் அந்த மன வாழ்கை சந்தோஷமாதான் இருக்கும்.

நீங்க எந்த பக்கமுன்னு தெரியலியே

உண்மைதான் ஜெனி அவர்களே.இருப்பினும் தாய்க்கும் மகனுக்கும் உள்ள பந்தத்தில் எது நடப்பினும் தாயானவள் பொறுமையே காக்கிறாள்.ஆனால் இல்லற வாழ்க்கையில் பெரும்பாலான தருணங்களில் புரிதலின்றி பொறுமையானது எல்லை கடக்கத்தானே செய்கிறது பல்வேறு வேளைகளில்.

துன்பங்களை பரிசாக தருகிறாரே என எண்ண நினைக்க்ம் போதிலிருந்துதானே மன உளைச்சல் இல்லறத்தில் ஏற்படுகிறது

கரூர் கவியன்பன் wrote:உண்மைதான் ஜெனி அவர்களே.இருப்பினும் தாய்க்கும் மகனுக்கும் உள்ள பந்தத்தில் எது நடப்பினும் தாயானவள் பொறுமையே காக்கிறாள்.ஆனால் இல்லற வாழ்க்கையில் பெரும்பாலான தருணங்களில் புரிதலின்றி பொறுமையானது எல்லை கடக்கத்தானே செய்கிறது பல்வேறு வேளைகளில்.

துன்பங்களை பரிசாக தருகிறாரே என எண்ண நினைக்க்ம் போதிலிருந்துதானே மன உளைச்சல் இல்லறத்தில் ஏற்படுகிறது

இங்கு நீங்கள் சொல்வதிலும் புரிதலும் ,பொறுமையும் தான் குறைகிறது .
ஆனால் மன நிறைவுக்கு குறை இல்லை. இந்த துணை எனக்கு பொருத்தம் இல்லை வேண்டாம் என்று சொல்லி பாருங்கள் .....சொல்ல கூட வேண்டாம் நினைத்து பாருங்கள் ..
உங்கள் மனம் ஏதோ சூனியமாய் உணர்ந்தது என்றால் அங்கு நீங்கள் மன நிறைவை பெறுவீர்கள் .