மணிமகுடம் வேணும்!

முன்னொரு காலத்தில் சுசீந்திரம் என்ற ஊரில் வலசு என்பவன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் வீட்டிற்கு வெளிநாட்டிலிருந்து உறவினர் ஒருவர் வந்திருந்தார். பல வண்ணப் பட்டுத் துணியால் செய்யப்பட்ட அழகான தொப்பியை வலசுக்கு அன்பளிப்பாகத் தந்தார்.

அந்தத் தொப்பியை அணிந்து கண்ணாடியின் முன் நின்று பார்த்தான் வலசு. மிக அழகாக இருந்தது. தொப்பியை அணிந்துக் கொண்டு அரசவைக்கு சென்றான். இவன் ஒரு அரசவை கோமாளி. எல்லாரும் அவன் தொப்பியை வேடிக்கை பார்த்தனர்.

அரசரும் அந்தத் தொப்பியைப் பார்த்தார். தொப்பி மீது அவருக்கு ஆசை பிறந்தது. அதை வாங்கி, தான் அணிய வேண்டும் என்று நினைத்தார்.

""வலசு! அழகான தொப்பி அணிந்து இருக்கிறாயே... இப்படிப்பட்ட தொப்பி எங்குமே கிடைக்காதே. உனக்கு எப்படி கிடைத்தது?'' என்று கேட்டார்.

""அரசே! வெளிநாட்டிலிருந்து வந்த உறவினர் ஒருவர் அன்பளிப்பாகத் தந்தார்,'' என்றான்.

""அந்தத் தொப்பி நன்றாக இருக்கிறது. எனக்குத் தருகிறாயா?'' என்றார் அரசர்.

இதைக் கேட்ட அவனுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.

"அரசர் நினைத்தால் இதைப் போன்று எத்தனை தொப்பி வேண்டுமானாலும் வாங்கலாம். மறுத்தால் தொல்லையாகி விடும். என்ன செய்வது?' என்று சிந்தித்தான்.

""அரசே! தொப்பியைத் தந்தால் பதிலுக்கு என்ன தருவீர்கள்?'' என்று கேட்டான்.

""நீ என்ன கேட்டாலும் தருகிறேன்,'' என்றார்.

""உங்கள் தலையில் அணிந்துள்ள மணிமகுடத்தைத் தாருங்கள்,'' என்றான்.

அதிர்ச்சி அடைந்த அவர், ""வலசு! என்ன விளையாடுகிறாயா?'' என்று கோபத்துடன் கேட்டார்.

""அரசே! ஏழையான நான் இந்தத் தொப்பியை அணிந்து உள்ளேன். நீங்கள் மணிமகுடத்தை அணிந்து உள்ளீர்கள். என்னிடம் உள்ளது இது ஒன்றுதான். அதே போல உங்களிடமும் மணிமகுடம் ஒன்றுதான் உள்ளது. ஆசைப்பட்டால் உங்களுக்கு எதுவும் கிடைக்கும். இந்த ஏழையின் தொப்பிக்கு ஆசைப்படலாமா?'' என்றான்.

அதன்பிறகு அவர் அந்தத் தொப்பியைப் பற்றி எதுவும் பேசவில்லை.

அடுத்த நாள் வழக்கம் போல அவன் அரசவைக்கு வந்தான். அழகிய பட்டுத் தொப்பி அவன் தலையில் இல்லை.

""எங்கே உன் தொப்பி?'' என்று கேட்டார் அரசர்.

""அரசே! மற்றவர்கள் ஆசைப்படும் பொருளை வைத்துக் கொண்டிராதே... தூக்கி எறிந்துவிடு என்று என் தாய் அறிவுரை சொல்வார். அதன்படி அந்தத் தொப்பியை எறிந்து விட்டேன்,'' என்றான்.

இதைக் கேட்டதும் மன்னர் முகம் சுருங்கியது.

"மணிமகுடத்தின் மீது ஆசைப் பட்டானே... பிறர் ஆசைப்படும் பொருளைத் தூக்கி எறிய வேண்டும். தன்னால் மணிமகுடத்தைத் தூக்கி எறிய முடியாதே. பேச்சுக் கொடுத்தது அவமானமாகி விட்டதே,'' என்று நினைத்து வெட்கமடைந்தார் மன்னர்.

சிறுவர் மலர்