சமூக விழுமியம்: தொடர் - 1 மயிர் (நற்றிணையிலிருந்து)

First topic message reminder :

சமூக விழுமியம்:  தொடர் - 1 மயிர்
(நற்றிணையிலிருந்து)

உடல் உறுப்புக்களுள் குறைத்தால்  வளரும் சிறப்புடையது மயிர். என்றாலும் அவ்வுறுப்பை  இழப்பதற்கு யாரும் விரும்புவதில்லை. ஏன் பெரியோர் முதல் சிறியோர் வரை ஆணோ? பெணணோ? யாராயினும் அவரவர் நிலைக்கு ஏற்றபடி அவ்வுறுப்பினைப் பேணி பாதுகாக்க பல்வேறு நடவடிக்கைகளை எடுக்கின்றனர். இதுகுறித்து  இன்று ஊடகங்களில் வரும் விளம்பரங்கள் எத்தனை?
            ஊரார்கண் படட்டும் படட்டும்
            உற்றார்கண் படட்டும் படட்டும்
            ஆடவர்கண் படட்டும் படட்டும்
            உண் கண்ணே பட ட்  டும்
                       
எனச் சீயக்காய்க்கு வரும் விளம்பரம் பெண்ணின் கூந்தலுக்கானது.      (மயிருக்கானது) நீண்டு வளர்ந்த கூந்தலின் (மயிரின்)  பின்னல் அசைவு அழகு. கூந்தலின் வளர்ச்சிக்கு ஆரோக்கியத்திற்கு மீரா  சீயக்காய்  நல்லது என வரும் விளம்பரம் உண்மையில் அழகுதான்.
ம்ருதுவான இயற்கையான தோற்றம் பெற்ற முடிக்காக ........................                     (ஃபாரவர் ( forever)  இருந்தால் அது வாழ்க்கைக்குப் புன்னகை சேர்க்கும் என வரும் கோத்ரேஜ் ஃபாரவர் விளம்பரம் ஆணின் இளநரைக்கு  இயற்கை வண்ணம் ஊட்டுவது தொர்பானது.
மயிர் உதிர்விற்கு, பொடுகுதொல்லைக்கு, இளநரைக்கு,  மயிருக்கு வண்ணம் ஊட்ட, மயிர் நீண்டு வளர, என மயிர் சார்ந்து வரும் விளம்பரம் எண்ணிறந்தவை.
எண்சான் உடம்பிற்குச் சிரசே பிரதானம் என்பர். அச்சிரசிற்கு அணி சேர்ப்பதால் மட்டும்  இவ்வுறுப்பு முக்கியத்துவம் பெறவில்லை. சிரசில் அதன் இருப்பும் வீழ்வும் மாற்றமும் சமூகத்தில் ஏற்படுத்திய மதிப்பீடுகள் தலையாயவை. நந்த வம்சத்து அழிவும் மகாபாரதத்தில் கௌரவர் அழிவும் இராமாயணத்தில் இராவணன் இலங்கை அழிவும் முடிந்த தலைமயிர் அவிழ்ந்து குலைந்ததால் ஏற்பட்டதாக இலக்கியமும் வரலாறும் பதிவு செய்துள்ளன. அவற்றை அறியுமுன் நம் தமிழ் இலக்கியங்களில் இவ்வுறுப்பு சமூக விழுமியம் சார்ந்து எவ்விதம் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதை அறிய என்னுள் ஆர்வம் எழுந்தது.
மயிர் எனும் உறுப்பு இச்சொல்லால் மட்டுமன்றி கூந்தல், ஓதி, கதுப்பு, குரல், குழல், குஞ்சி, முடி, அளகம் போன்ற பல்வேறு பெயர்களால் அழைக்கப்படுவதை இலக்கியங்களில் காணலாம். இப்பெயர்கள் யாவும் ஆண் பெண் இருபாலாருக்கும் பொதுவாக அன்றி தனித்தனியாகக் குறிக்கவும் வருகின்றன. என்றாலும் தொடரின் இப்பகுதியில் கூந்தல் எனும் சொல்லாட்சியே  மிகுதியும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

கறுத்து பொலிவுபெற்ற கூந்தல் – இளமை
இரவுக்குறி வரும் தலைவன் தன் வரவு அறிந்தால் வல்வில் ஓரியின் காடுபோல மணம் வீசுவதும் கருமையாய்த் திரண்டு தழைத்ததுமாகிய கூந்தலை உடைய தலைவி மகிழ்ந்து மயங்குவாள். ஆனால் தன் வரவைத் தலைவிக்கு உரைப்பார் இல்லையே என்று தோழி கேட்ப தன் நெஞ்சிற்குச் சொல்லும் போது (நற்.6: 9- 11) இளமைத் தன்மையுடன் இருக்கும் தலைவியின் கூந்தல் நிலையைத் தலைவன் மூலம் பரணர் குறிப்பிடுகிறார். இது போன்று தலைவியின் இளமைத் தன்மையைக் குறிக்க நற்றிணையின் பல்வேறு பாடல்களில் பதிவுகள் இடம்பெற்றுள்ளன. அவை அவிழ் இணர்த், தேம்பாய் மராஅம் கமழும் கூந்தல் (நற்.20: 2- 3) வடிக்கொள் கூழை (நற்.23: 2) இருஞ்சூழ் ஓதி(நற்.26: 7- 9) பொம்மல் ஓதி (நற்.;.71:11>129:3>274:6>293:7) தண் நறுங் கதுப்பும் (நற். 84:1) தேம் கமழ் கதுப்பின் கொடிச்சி (நற்.85:9) அம்சில் ஓதி (நற். 90:8> 105:7-10>324:8>355:8)  மெல் அம்சில் ஓதி (நற்.370:7) நாறுமயிர்க் கொடிச்சி (நற். 95:8) தேம்கமழ் ஐம்பால் (நற். 100:4) வணர்ந்து ஒலி கூந்தல் மாஅயோளோடு (நற்.139:7) குவளை நாறுங் கூந்தல் (நற். 262:7) இவள்;> ஒலி மென் கூந்தல்(நற்.265: 8-9) ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்;> ஆயமும் (நற். 295:2>3) வான்முகை இரும்போது கமழும் கூந்தல் (நற். 298:10>11) புனை இரங் கதுப்பின் மனையோள்(நற்.336:5) மின் நேர் ஓதி (நற்.339:9) இவளொடு போன்றனவாகும்.

நரை கூந்தல் - முதுமை

தலைவியைத் தலைவனுடன் உடன்போக்கு விடுக்கும் நிலையில் தோழி தலைவனிடம்

அண்ணாந்து ஏந்திய வனமுலை தளரினும்
பொன்நேர் மேனி மணியின் தாழ்ந்த
நல் நெடுங் கூந்தல் நரையொடு முடிப்பினும்
நீத்தல் ஓம்புமதி ………………………                                                         (நற். 10: 1-4)

என்று வரும் பாடலில் இளமையில் உன்னை நம்பி இன்று உன்னுடன் வரும் தலைவி தழுவலுக்குப் பயன்படாமல்  முதிர்ந்தாள் என்று கருதி வயது முதிர்ச்சியிலும் அவளைக் கைவிடாது பாதுகாப்பாயாக என்று கூறுமிடத்து வயதின் முதிர்விற்கு உடல் தளர்தலையும் கூந்தல் நரைப்பதனையும் ஓரம்போகியார் குறிப்பிடுகிறார்.
வேறொரு பாடலில் போதனார் எனும் புலவர் உடன்போக்கில் சென்ற தலைவியை நினைத்து இளமையில் அவள் எடுத்த முடிவின் தன்மையை வியக்கும் செவிலியை

அரிநிரைக் கூந்தற் செம்முது செவிலியர் (நற். 110:6)

என மெல்லிய நரைத்த கூந்தலையுடைய முதுமை உடையவள் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

புலவர்கள் இளமையையும் முதிர்வையும் குறிக்க மயிரின் நிலையைப் பயன்படுத்தியதைப் போன்று சூழல் மாற்றத்திற்கு ஏற்ப மனிதர்களுக்குள் தோன்றும் பல்வேறு விதமான உணர்வுகளைக் குறிப்பிடவும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். இளமையில் நரை முடித்து முறை செய்த கரிகாலன் பற்றிய குறிப்பு பழமொழி நானூற்றில் வருகின்றது. அன்றி இளநரை குறித்த பதிவைக் காணமுடியவில்லை.


கூந்தல் மணத்தல் – மகிழ்ச்சியின் அடையாளம்

முன்பு வினைவயிற் பிரிந்த காலத்தில் என் வருகையை அறிந்த தலைவி அதுவரையில் நீராட்டாது இருந்த தன் கூந்தலைக் கழுவி தூய்மை செய்து சில மலர்களைத் தன் திரண்ட கூந்தலிலே வைக்க அச்சமயத்தில் நான் உள்ளே நுழைந்தேன். என்னைக் கண்ணுற்ற தலைவி மகிழ்ச்சியில் முடித்திருந்த கூந்தல் அவிழ என்னை நோக்கி விரைந்து வந்து அணைத்துக் கொண்டாள்.

……………………………..மெல்லென
மண்ணாக் கூந்தல் மாசுஅறக் கழீஇ
சில்போது கொண்டு பல்குரல் அழுத்திய
அந்நிலை புகுதலின் மெய் வருத்துறாஅ
அவிழ் பூ முடியினள் கவைஇய
மடமா அரிவை மகிழ்ந்து அயர்நிலையே (நற்.42;7-12)

என்று தலைவன் தேர்ப்பாகனிடம் கூறி விரைந்து செல்லுமாறு கூறுவதாகக் கீரத்தனார் குறிக்கின்றார். கூந்தல் அவிழ்ந்து குலைதல் இங்கு மகிழ்ச்சியின் வெளிப்பாடாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

பாலத்தனார் எனும் புலவர் தலைவியுடன் தலைவன் கூடியிருக்கும் காலத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்ததைக் காட்ட அவள் கூந்தல் மணமுற்றிருப்பதாகக் கூறுகின்றார்.அப்பாடல் வருமாறு

மாக்கொடி அதிரற் பூவொடு பாதிரித்
தூத்தகட்டு எதிர் மலர் வேய்ந்த கூந்தல்
மணம் கமழ் நாற்றம் மரீஇ யாம் இவள்
சுணங்குஅணி ஆகம் அடைய முயங்கி (நற். 52 ;1– 4)

சல்லியங் குமரனார் தன் பாலைப்பாடலில் பொருள்வயிற் பிரியக் கருதிய தலைவன் தன்நெஞ்சுக்குக்  கூறுவதாக வருவதில் கிள்ளிவளவனின் அம்பர் நகரைச் சூழ்ந்தோடும் அரிசிலாற்றின் தெளிந்த கருமணல் போன்றது இவளுடைய விரிந்ததும் தழைத்து நீண்டதுமான கூந்தல் . அக்கூந்தலில் துயிலும் போது கிடைக்கும் மகிழ்ச்சியை இழக்க விரும்பவில்லை எனும்போது

அரிசில் அம் தண் அறல் அன்ன இவள்
விரி ஒலி கூந்தல் விட்டு அமைகலனே          (நற். 141 ; 11 – 12)

என்ற கருத்து இடம்பெறுகின்றது. மற்றொருபாடலில்

பொன்னும் மணியும் போலும் யாழ நின்
நன்னர் மேனியும் நாறுஇருங் கதுப்பும்
………………………………………………………………………
யாதெனின் பிரிகோ  - மடந்தை
காதல் தானும் கடலினும் பெரிதே!. (நற்.166)

மேற்குறித்த பாடல்கள்  பொருள்வயிற் பிரிந்தால்  தலைவி மட்டுமல்ல தானும் துன்புறுவேன் என்பதைக் கூறவரும் தலைவனின் கருத்தாக அமைவன.

பெருங்கௌசிகனார் தம் முல்லைப் பாடலொன்றில் வினைமுற்றி வீடு வந்த தலைவன் அவ்வமயம் மழை பொழிவதைக் கண்டு வாழ்த்தியதாகக் கூறுகிறார். அதில் தலைவன் தன் மகிழ்ச்சிக்குக் காரணமான தலைவி கடை குழன்ற தாழ்ந்த கூந்தலை உடையவள் என்று  கூறுவதாக வருகின்றது. (கடைகுழன்ற கூந்தல் என்றால் கூந்தலின் இறுதிப்பகுதி சுருண்டிருப்பதை இது குறிக்கிறது)

வணர்ந்து  ஒலி கூந்தல் மாஅயோளோடு
புணர்ந்துஇனிது நுகர்ந்த சாரல் நல் ஊர்                 (நற். 139; 7- 8)

நக்கீரர் பாடலில் தலைவியின் தாழ்ந்து நீண்டதாக இருக்கும் கூந்தல் மழை வீழ்ச்சிக்கு உவமை சொல்லப்படுகிறது.
…………………………………………………..நின்
தாழ்ந்து ஒலி கதுப்பின் வீழ்ந்த காலொடு     ( நற். 197 :5>6)

இப்பாடலில் இக்காலத்தில் பெண்கள் நீண்ட முடியினராக இருந்துள்ளதனை அறியமுடிகிறது.

கூந்தல் புதுமணம் – தலைவி தலைவனுடன் கொண்டுள்ள நட்பறிய உதவுதல்

திருமணத்திற்கு முன்பு தலைவி தலைவனுடன் நட்பு கொண்டிருக்கும் காலத்து அவள் தோற்றம் பொலிவு பெறுவதுடன் கூந்தலும் புதிதாய் மணக்கிறது. இதைத் தொடக்கத்தில் அறியும் தாய் தலைவியிடம் கேட்கிறாள். தலைவி ஏதும் அறியாதவள் போன்று அன்றைக்கு விலகியதும் பிறகு தலைவனுடன் உடன்போக்கில்  ஈடுபட்டவுடன் தாய் தன் ஐயத்தை மீண்டும் நினைத்துப் பார்ப்பதாக வரும் பாடலில்

நறிய நாறும் நின் கதுப்பு என்றோளே (நற். 143 :10)

எனும் கருத்து இடம்பெற்றுள்ளது. தலைவியின் கூந்தலில் மணம் புதிதாக இருந்ததை முன்பே அறிந்தேன் பாதுகாக்கவில்லையே என்று கவலைப்படுவதாக வருகின்றது. மற்றொரு பாடலில் தோழி தலைவனிடம் தாய் எங்களிடம் தோன்றியுள்ள மாற்றத்தினை அறிந்து பெருமூச்செறிந்தாள் நாங்கள் எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் இற்செறிக்கப்படலாம் என்று வருகின்றது. அப்பாடல் வருமாறு

                      நெறிபடு கூழைக் கார்முதிர்பு இருந்த
வெறி கமழ் கொண்ட நாற்றமும் சிறிய
பசலை பாய்தரு நுதலும் நோக்கி
வறிது உகு நெஞ்சினள் பிறிது ஒன்று சுட்டி
வெய்ய உயிர்த்தனள் யாயே –
ஐய! – அஞ்சினம் அளியம் யாமே! (நற். 368:5-10)

தலைவியின் செறிந்த கருமையான நறுமணம் கமழும் கூந்தலில் புதுமணம் கமழ்வதைத் தாய் அறிந்துகொண்டாள் என்று கூறப்படுகிறது. தலைவியின் கூந்தல் புதிய மணம் பெறுவதனாலேயே அவள் தலைவனுடன் நட்பு கொண்டிருக்கிறாள் என்று கூறிவிட முடியுமா? ஆம் கூறிவிடலாம்  ஏனென்றால் தலைவி செல்லும் இடங்கள் வரையறைக்கு உட்பட்டவை. வாழ்க்கைக்கு இலக்கணம் வகுத்த நம் முன்னோர்கள் அதைத் தெளிவாக தமது நூல்களில் வரையறுத்துக் கூறியிருக்கிறார்கள்.

நன்னன் செய்த இழிசெயல் என்ன ? பெண்கொலை புரிந்தானா ? ஆதாரத்துடன் விளக்கவும் .

தொடர்ச்சி - தொடர் - 4 சமூக விழுமியம் குறுந்தொகையிலிருந்து

கூந்தல் இயற்கை மணமுடையதா?

இதுவரை அறிந்த பெரும்பான்மையான பதிவுகளில் பெண்கள் திருமணத்திற்கு முன்பாயினும் சரி திருமணத்திற்குப் பிறகாயினும் சரி எப்பொழுதும் தங்கள் கூந்தலுக்கு மணமுடைய பூக்களாலும் குளிர்ச்சியுடைய சந்தனத்தடன் பலவித நறுமணப்பொருட்கள் கூட்டிய குழம்பினாலும் மணமூட்ட விரும்புகிறவிதம் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

பெண்கள் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தால் அவர்களின் கூந்தல் மணமூட்டப்பெற்று பொலிவுடன் இருப்பதையும் பிரிவுத் துயரில் மனம் வெதும்பியிருக்கும் சூழலில் கூந்தல் மணமூட்டப்பெறாமல் பொலிவழிந்து காணப்படுவதையும் முன் தொடர்களில் அறியமுடிந்தது. இதுவரையிலான என் படிப்பின் தொடர்ச்சியில் கூந்தல் இயற்கையிலேயே மணமுடையது என்ற கருத்தமைந்த பதிவை நற்றிணை, புறநானூறு, பதிற்றுப்பத்து ஆகிய நூல்களில் காணமுடியவில்லை. என்றாலும் மற்ற நூல்களில் தொடர்ந்து தேடுவோம்.

இறையனார் எனும் புலவர் இயற்கைப்புணர்ச்சியின் போது யாரொருவர் துணையுமின்றி இயல்பாக ஓரிடத்தில் தலைவன் தலைவியைச் சந்தித்து மகிழ்ச்சி அடைகிறான் என்றும் அதன்பின் அவன் தலைவியின் நலம் பாராட்டுவதாயும் பாடலைப் பாடியுள்ளார்.

அதில் அவர் தலைவன் மூலம் தலைவியின் கூந்தல் மணம் குறித்த    கேள்வி ஒன்றையும் பதிவு செய்கிறார்.

அக்கேள்வி பெண்களின் கூந்தல் இயற்கையில் மணமுடையதா? இல்லையா? என்பது குறித்த விவாதம் பெரிய அளவில் எழக் காரணமாயிருந்தது என்றால் அது மிகையாகாது. அப்பாடல் வருமாறு,

கொங்குதேர் வாழ்க்கை அம்சிறைத் தும்பி
காமம் செப்பாது கண்டது மொழிமோ
பயிலியது கெழீஇய நட்பின் மயில் இயல்
செறி எயிற்று அரிவை கூந்தலின்
நறியவும் உளவோ, நீ அறியும் பூவே? (குறுந். 21)

தலைவியுடன் இருந்த காலத்தில் தலைவியை விட்டு நீங்காதிருந்த வண்டினைக் காணும் தலைவன் அதனிடத்து பல மலர்களின் பரிச்சயம் உள்ளதால் நான் விரும்பும் பதிலைத் தராமல், எது உண்மையோ அதனைக் கூறுமோ? என்ற ஐயத்துடனேயே, தலைவியின் கூந்தலில் வெளிப்படும் மணத்தைக் காட்டிலும்  மணமுடைய மலரை நீ அறிந்திருக்கிறாயா? என்ற பொருள்படும்படியான செறி எயிற்று அரிவை கூந்தலின், நறியவும் உளவோ, நீ அறியும் பூவே? என்ற கேள்வியைக் கேட்பதாகவே பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

அதுவன்றி தலைவியின் கூந்தல் இயற்கை மணமுடையது. அவ்வியற்கை மணத்தைப்போன்று நன்மணம் கமழும் வேறு உயர்பூவை அறிந்திருக்கிறாயா? என்று கேட்கவில்லை. மேலும் இக்கருத்தை விளங்க எடுத்துக்காட்டும் திருவிளையாடல் புராணத்திலும் இறைவியாகவே இருந்தாலும் எப்பொழுதும் பெண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்கையில் மணம் இல்லை. செயற்கை மணம்தான் என்ற கருத்து தெளிவாக எடுத்துக்காட்டப்படுகிறது.ஆனாலும் பாடல் பதிவில் இல்லாத ஒரு கருத்தை ஏன்? எதற்காக? அறிஞர்கள் திரித்து இன்னும் பொருள் கூறிவருகின்றனர் என்பது விளங்கவில்லை.

தொடரும்...................

இப்பாடலின் ஆசிரியர் இறையனார் என்னும் தமிழ்ப்புலவர் . இந்தப் பெயர்தான் குழப்பத்திற்குக் காரணமாயிற்று .இறையனார் என்பதை கடவுள் என்று கொண்டு , இந்தப் பாடலை இயற்றியது சிவபெருமான் என்று முடிவு கட்டிவிட்டனர் .

உண்மையில் நம்முடைய தமிழ் இலக்கியத்தில் இறைவன் பாடியதாக எந்தப் பாடலும் இல்லை . திருவாசகத்தை மாணிக்கவாசகர் பாட சிவபெருமான் கேட்டதாக ஒரு வரலாறு உண்டு .

" உடையார் உன் வாசகத்தில் ஒரு பிரதி கருதினதே " என்ற மனோன்மணீய வரிகளால் இதை அறியலாம் .

நல்ல பதிவு தொடருங்கள் பின்னர் PDF ஆக தாருங்கள்

முனைவர் அவர்களுக்கு ,

தேன் + பாய் + கூந்தல் = தேம்பாய் கூந்தல் என்பது சரியா ?

தேன் + பா + அணி = தேம்பாவணி என்பது போல .

சௌந்தரபாண்டியன் ஐயா அவர்களுக்கு நன்றி.

நல்ல பகிர்வு .

ரமணியன்

ஜகதீசன் ஐயா அவர்களுக்கு வணக்கம்.

தாங்கள் குறிப்பிடுவது

தேன் + பாய் + கூந்தல் = தேம்பாய் கூந்தல் என்பது சரியா ?

தேன் + பா + அணி = தேம்பாவணி என்பது போல . சரிதான் ஐயா.

M.Jagadeesan wrote:மண்டோதரி புலம்பல் :
====================
வெள்ளெருக்கஞ் சடைமுடியான் வெற்பெடுத்த திருமேனி மேலும் கீழும்
எள்ளிருக்கும் இடமின்றி உயிர் இருக்கும் இடம் நாடி இழைத்த வாறோ
கள்ளிருக்கும் மலர்கூந்தல் சானகியை மனச்சிறையிற் கரந்த காதல்
உள்ளிருக்கும் எனக் கருதி உடல் புகுந்து தடவியதோ ஒருவன் வாளி

யுத்தகாண்டம் - இராவணன் வதைப்படலம் - பாடல் 237

[You must be registered and logged in to see this link.]
இராமன் என்றாலும் ஒருவன் என்றாலும் யாப்பு மாறவில்லை -
எனினும் "ஒருவன்" என்னும் தன்னிகரற்ற பரம்பொருளே இராமன் என்னும் மானுடனாக வந்தான் என்ற ஒரு சூட்சுமத்தை அச்சொல்லில் கவிச்சக்ரவர்த்தி வைத்துள்ளார்.

இராவணனைப் பொருத்த மட்டில் மனிதர்கள் அற்ப பலம் உள்ளவர்கள். ஆகையாலேயே சாகா வரத்தில் மனிதரை அவன் பொருட்படுத்த வில்லை.

மண்டோதரி அன்னை சீதாவிற்கு நிகரான அழகு படைத்தவள் என்பது மட்டுமல்ல. மதிநுட்பம் நிறைந்தவள் அம்மாதரசி. அற்ப மானுடனால் தன் கணவனை வதைக்க இயலாது. ஆக, மானுட வடிவில் வந்துள்ளவன் அந்த "ஒருவனே" என்று புரிந்து கொண்டு புலம்புவதாவது கம்பரின் கவித்திறன்.