கடைக்குட்டி

நான்காம் வகுப்பு படிக்கும் கண்ணன் பள்ளிக்குச் செல்லும் ஆர்வத்துடன் குளித்து தயாரானான். பள்ளிச் சீருடையாக புதிய வெள்ளைச் சட்டை எடுத்துத் தரும்படி தன் அப்பாவிடம் சொல்லியிருந்தான்.

தனக்கு புதிய சட்டை கிடைக்கும் என்று எதிர்பார்த்திருந்தவனுக்கு அவனது அப்பா தந்த சட்டையைப் பார்த்ததும் ஒரு புறம் அதிர்ச்சியும், மறுபுறம் கோபமும் வந்தது. அதற்குக் காரணம் அந்தச் சட்டை அவனது அண்ணன் குமார் பயன்படுத்திய சட்டை.

`எனக்கு அண்ணனோட பழைய சட்டை வேண்டாம்பா. புது சட்டைதான் வேணும்' என்றான் கண்ணன்.

`இதோபாரு அண்ணனோட சட்டை புதுசாத்தானே இருக்குது. அண்ணன் வளர்ந்துட்டதால இனி இது அவனுக்கு பயன்படாது. உனக்கு சரியாயிருக்கும். நீ போட்டுக்க. அண்ணனோட சட்டையை தம்பி போட்டுக்கிறதுல என்ன தவறு?' என்று சொன்ன கண்ணனின் அப்பா சட்டையை கண்ணனிடம் கொடுத்துவிட்டுச் சென்றுவிட்டார்.

கண்ணனின் அப்பாவுக்கு வருமானம் குறைவு. அந்த வருமானத்தில் அடிக்கடி பிள்ளைகளுக்குப் புதிய சட்டை வாங்கித்தர இயலாது. எனவேதான் அண்ணன் குமாரின் சட்டையை கண்ணனிடம் போட்டுக் கொள்ளும்படி சொன்னார்.

கண்ணனுக்கோ எரிச்சலாய் வந்தது. `பிறந்தால் வீட்டின் முதல் குழந்தையாய்ப் பிறக்க வேண்டும். அப்போதுதான் புது சட்டை, புது பொம்மை எல்லாம் கிடைக்கும். என்னைப் போல கடைக்குட்டியாய்ப் பிறந்தால் மூத்த பிள்ளைகள் உபயோகித்த பழைய சட்டை, பழைய பொம்மைதான் கிடைக்கும்' என்று வருந்தியபடியே பள்ளிக்குச் சென்றான்.

பள்ளியில் கண்ணனின் வகுப்புத் தோழன் மதிவாணன். மகிழ்ச்சி, துக்கம் எது என்றாலும் கண்ணன் எப்போதும் மதிவாணனிடம்தான் பகிர்ந்து கொள்வான்.

அன்று மதிய இடைவேளையின்போது கண்ணன் மதிவாணனிடம், `மதிவாணா? நீ கொடுத்து வைத்தவன். நீ உன் வீட்டில் மூத்த குழந்தையாய் இருப்பதால் உனக்கு எப்போதும் புதிய சட்டை, புதிய பொம்மை எல்லாம் கிடைக்கும். ஆனால் கடைக்குட்டியான என்னைப் பாரேன், எனக்கு என் அண்ணன் உபயோகித்த பழைய பொருட்கள்தான் கிடைக்கிறது' என்று தன் பழைய வெள்ளைச் சட்டையை காண்பித்து வருந்தினான்.

அதைக்கேட்ட மதிவாணனோ, `நீ சொல்வது தவறு கண்ணா? எனக்கு உன்னைப்போல கடைக்குட்டியாய் பிறக்கவில்லையே என்று வருத்தமாக இருக்கிறது. கடைக்குட்டியாய்ப் பிறந்தால் அப்பா, அம்மாவுக்கு எப்போதும் நாம் செல்லக் குழந்தையாய் இருக்கலாம். என் வீட்டில் நான் மூத்த பிள்ளையாய் இருப்பதால் என் தம்பியோ, தங்கையோ தவறு செய்தால்கூட, அப்பாவும் அம்மாவும் என்னைத்தான் திட்டுகிறார்கள். ஏதாவது தின்பண்டம் வாங்கி வந்தால்கூட தம்பிக்கும், தங்கைக்கும்தான் முதலில் கொடுப்பார்கள். அந்த வகையில் நீ எவ்வளவோ கொடுத்து வைத்தவன்' என்று சொன்னான்.

கண்ணன் யோசித்துப் பார்த்தான்... மதிவாணன் சொல்வதும் சரிதான். வீட்டில் அண்ணனைவிட என் மீது தானே, அப்பாவும் அம்மாவும் செல்லமாய் இருக்கிறார்கள். நான் செய்த தவறுகளுக்காக அண்ணன் எத்தனை முறை திட்டு வாங்கியிருக்கிறான். எனக்கு எவ்வளவு சலுகைகள் கிடைக்கின்றன. இது தெரியாமல் கடைக்குட்டியாய் பிறந்ததற்கு எதற்காக குறைபட்டுக் கொள்கிறேன்' என்று எண்ணிப் பார்த்தான். மதிவாணனுக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு அப்பா மீது இருந்த கோபத்தை கைவிட்டான்.

- கீர்த்தி

நல்ல கதை சிவா - பகிர்வுக்கு நன்றி.

எல்லாம் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து விட்டால் எல்லாம் சவுக்கியமே - சிவா சொன்னது.

நல்ல கதை ..