அப்பாக்களின் வலிதான் "தங்கமீன்கள்'!

https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/1230_501363799936722_216349288_n.jpg

"இறந்த பின்னும் அப்பாக்கள் கதாநாயகனாய் வாழ்வது மகள்களின் மனதில் மட்டும்தான்...''.

""மகள்கள் கேட்பவற்றை முடிந்தவரை முடியாது என்று சொல்லிவிடக் கூடாது என்கிற வாழ்க்கையைத்தான் அப்பாக்கள் வாழ ஆசைப்படுகிறார்கள்....''.

""மகள்களை பெற்ற அப்பாக்களுக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.

முத்தம் காமத்தில் சேர்ந்ததில்லை என்று...'' ட்ரெய்லரில் அடுத்தடுத்து வரும் வசனங்கள் மனதில் பதிகிறது. "கற்றது தமிழ்' மூலம் கவனம் ஈர்த்த இயக்குநர் ராம், அடுத்து "தங்க மீன்கள்' மூலம் தூண்டில் போட வருகிறார்.

"கற்றது தமிழ்' மூலம் தமிழ் கற்ற இளைஞர்களின் வாழ்வியலை பொது விவாதத்துக்கு கொண்டு வந்தீர்கள். இப்போது "தங்க மீன்கள்', அதே சமூக நோக்கம்தான் மையமா..?

சமூக நோக்கம் இல்லாமல் என்னால் படம் எடுக்க முடியாது. கற்றது தமிழில் தொட்ட அதே கல்விதான் இதிலும் பிரதானம். இலக்கியத்தில் பொருள் வயிற்பிரிதல் தலைவன் இயல்பு என்ற பகுதி உண்டு. பொருள் தேடி தலைவன் சென்று விட தலைவி படும் கஷ்டங்களை பாடல்கள் சொல்லும். மனைவி, மகளை பிரிந்து பொருள் தேடி செல்வது ஒரு ஆணுக்கு இந்த சமூகம் தந்திருக்கும் கடமை. அதை ஆற்ற அவன் படும் கஷ்டங்கள்தான் கதை நெடுகிலும் இருக்கும். அப்படி பொருள் தேடி, பணம் தேடி மகள்களை பிரிந்து தொலை தூரம் சென்று விடும் அப்பாக்களுக்கு வாழ்வு நெடுகிலும் வலி. இதனால் ஒவ்வொரு அப்பாவும் எவ்வளவு இழந்திருப்பான்? அப்பாவை பிரிந்து துயறுரும் மகள் சிந்துகிற கண்ணீருக்கு பெயர் என்ன? வாழ்க்கையின் சாராம்சம் கூட்டி கழித்துப் பார்த்தால் என்ன இருக்கும் சொல்லுங்க? அந்த குறைதான் படம். நேர்மையாக கிடைக்காத கல்வி குடும்ப உறவுகளை எப்படியெல்லாம் சிதைத்து வைத்திருக்கிறது என்பது கதையின் உள்நாதம். இதோ சென்னையில் தங்கி சினிமாவில் நான் வாழ்கிறேன். ஏதோ ஒரு மூலையில் என் வருகையை எதிர்பார்த்து என் மகள் காத்திருக்கிறாள். அன்பு தகப்பனாக அந்த வலியை நான் உணர்ந்தேன். அதை மற்றவர்களுக்கும் எடுத்து வைக்கிறேன். கனவில் இருப்பதை படமாக்காமல், நிஜத்தில் உணர்ந்ததை படமாக்கி இருக்கிறேன். பொருள் தேடி, பணம் தேடி வெகு தூரத்தில் ஜீவித்துக் கொண்டிருக்கும் எல்லா அப்பாக்களுக்கும், பிரிந்து தவிக்கிற எல்லா மகள்களுக்கும் இந்தப் படம் அர்ப்பணம்.

இவ்வளவு அழுத்தம் இருக்கிற கதையில் புதுமுகங்கள் எப்படி....?

இது கடைசி வரைக்கும் கதை சொல்லும். ஏதாவது ஒரு இடத்தில் செயற்கைத்தனம் இருந்தால் முகம் சுழிப்பீங்க. அதனால்தான் நடிக்க தெரிந்தவர்களை துணைக்கு வைத்துக் கொண்டேன். திருவனந்தபுரத்தில் தியேட்டர் ஆர்ட்டிஸ்ட்டாக இருப்பவர் செல்லி. நான் நினைத்த அச்சு அசல் வாழ்க்கைக்கு அவர்தான் பொருத்தம். அந்த நடிப்பின் கண்ணியம் படத்துக்கு பலம். சாதனா என்ற சிறுமி என் மகளாக நடித்திருக்கிறாள். இந்த சின்ன வயதில் இது மாதிரியான இயல்பை கொண்டு வந்து நடிப்பது கஷ்டம். அந்த கஷ்டங்களை தனித்துவமாக மாற்றி காட்டியிருக்கிறாள்.

நீங்களும் நடிக்க வந்து விட்டீர்களே...?

கௌதம்மேனன் மாதிரியான படைப்பாளியால்தான் இது மாதிரியான கதையை புரிந்து கொள்ள முடியும். நல்ல படைப்பை பார்க்காதவன், நல்ல எழுத்தைப் படிக்காதவனுக்கு இதிலுள்ள வாழ்க்கை புரியாது. படத்துக்கு தயாரிப்பாளர் தேடி அலைந்தபோது, கைகொடுத்து நின்றார். கதையை சொல்லும் போது, கொஞ்சம் நடித்து காட்டி சொன்னேன். கௌதம் மேனன் கதையை கேட்டு விட்டு, ""நீங்களே நடிப்பதாக இருந்தால், இதை தயாரிக்கிறேன்'' என்றார். எனக்கு எந்த ஐடியாவும் கிடையாது. அடர்ந்த தாடி, கண்ணாடி போட்ட முகம்தான் இதற்கு சரி என்று அவருக்கு தோன்றியது. இது என் வாழ்க்கையில் இருந்து மட்டும் எடுக்கப்பட்ட கதையல்ல. உங்கள் வாழ்க்கையும், உங்களை பிரிந்து வாடும் அன்பு மகளின் வாழ்வும் இருக்கிறது. அப்படியொரு கதையில் நான் நடித்தால் என்ன தவறு?

காமெடி படங்களுக்குதான் இப்போது உத்திரவாதம்... சில நேரங்களில் எதார்த்த முயற்சிகள் தோற்று விடுகிறதே...?

பயம்தான் வருகிறது. எதார்த்தம் மீது சில இயக்குநர்களுக்கு இருக்கும் தவறான பார்வைதான் அதற்கு காரணம். ஒரு சாயலில் ஒரு படம் வெற்றி பெற்றால், அதே சாயலில் பத்து படங்கள் வருகிறது. அதனால்தான் சில நேரங்களில் காமெடி பக்கம் இளைப்பாற வேண்டியிருக்கிறது. ஒரு மனிதன்.. ஒரு வாழ்க்கை.. அதை பின் தொடர்ந்தால் நல்ல கதை கிடைக்கும். அந்த தேடலில் வருவதுதான் உண்மையான எதார்த்தம்.

உங்கள் படைப்பு வெற்றி அடைய வாழ்த்துக்கள்.!

நல்ல படமாக இருந்தால் வெற்றி அடைய வாழ்த்துக்கள்