"மழலை சிரிப்பு"

பூர்ணகுரு · பூர்ணகுரு Wed Apr 03, 2013 11:32 am

அதிகாலையில் விழித்து
அவசர அவசரமாய்
காலைக்கடன்களை முடித்து
பட்டும் படாமலும்
தொட்டும் தொடாமலும்
வாயிற்கும் வயிற்றிற்கும்
இருக்கும் இடைவெளியில் சிறிது
உணவை நுழைத்து ...

தொங்கும் திராட்சைக் குவியலில்
தொங்கும் சிறு திராட்சை பழமாய்
அடித்துப் பிடித்து
பேரூந்தில் தொங்கு தொங்கி
அலுவலகத்தை அடைந்து ...

அரக்க பறக்க விறுவிறுக்க
வேலை செய்து செய்த வேலையில்
குறையே காணும் மேலாளரிடம்
கண்ட கண்ட பேச்சுக்கள் வாங்கி
மீண்டும் மீண்டும் செய்த வேலையையே
செய்து செய்து சோர்ந்து போயினும் ...

வேலை முடித்து மேலாளரிடம்
சமர்ப்பிக்கையில் தவறு தவறு
அனைத்தும் தவறு என
தாறுமாறாய் திட்டு வாங்கி
மறுநாள் வரை அவகாசம் கேட்டு
இருக்கையில் அமர்கையில் ...

அலுவலக நேரத்தினும் அதிக
நேரம் பணிக்கு செலவிட்டும்
பயனில்லையே என மனதின்
குமுறலை அடக்கிக் கொண்டு ...

மீண்டும் பேரூந்தில் ஏறி
தொங்கு உடற்பயிற்சி மனம்
ஏற்காமல் நொந்து செய்து
வீட்டு வாசலுக்கு வரும் நேரம் ...

"என்ன வாழ்க்கை இது
எதற்கு இவ்வளவு கஷ்டங்கள்"
என மனம் வெதும்பி
வீட்டுக் கதவை தட்டித்
திறக்கப் படுகையில் ...

"அப்பா" எனும் மழலைக் குரல்
இதுவரை பட்ட படும் படப்போகும் துன்பங்கள்
அனைத்தையும் போக்கி
இதுதான் "வாழ்க்கை" ...

இதற்காகத்தான் நம் உழைப்பு
இதை காக்க தான் நம் பிறப்பு
இதற்குள் ஏன் சலிப்பு
இவை தானே என் தந்தைக்கும் திளைப்பு
என்கிற உண்மையை உணர்த்தும் ...

அந்த "மழலை சிரிப்பு" - இதுதான்
மனித வாழ்வின் "சிறப்பு"...!