முகநூலில் நான் ரசித்தவை - முத்துமுஹம்மது

பிரிவின் வலி கொடுமையானது....


அந்த வலியை

அனுபவித்தவர்கள் மட்டுமே உணருவார்கள்.


அது எந்த வித நட்பானாலும்,

காதலானாலும், உறவானாலும்...


மனதினில் பாசம் வைத்தவர்கள்,

மனதார அன்பு வைத்தவர்கள் பிரியும் போது,

அந்த வலியின் வேதனைக்கு அளவே இல்லை.

உலகில் உள்ள உயிரினங்களில்...


ஏதோ ஒரு உயிரினம் மரணிக்கும் போது,

கொஞ்சம் வலி.....


அதுவே மனித இனமாக இருந்தால்,

கொஞ்சம் கூடுதல் வலி....


அதுவே அவர் சார்ந்த இனம், மதமாக இருந்தால்,

அதனினும் கூடுதல் வலி.......


அதுவே அவருடைய நண்பர், உறவினராக இருந்தால்,

அதனினும் கூடுதல் வலி.......


அதுவே அவருடைய ரத்த பந்தங்களாக இருந்தால்,

அதனினும் கூடுதல் வலி.......


அதுவே நாமாக இருந்தால்.......??????

மதம் புரிந்தவன்,

மனிதனின் மதிப்பறிவான் - அதை

விதம் பிரித்தவன்,

மனிதனை மதம் கொண்டு மிதிப்பான்...

வாழ்க்கையில் முன்னேற படிப்புத் தேவை,
அதோடு உழைப்பும் தேவை...!!!!!


உண்மை தெரியும், உலகம் தெரியும்
படிப்பாலே...!!!!


நம் உடலும் வளரும், தொழிலும் வளரும்
உழைப்பாலே...!!!!!

உங்களுக்கு சரி என்று பட்டது

பிறருக்கு தவறென்று தோன்றலாம்....


ஆனால்...

தர்மத்துக்கு எது சரி,

எது தவறு என்பது தான் முக்கியம்....

இதுதான் பார்வை!

ஒரு காட்டில் ஒரு பெரிய ஆலமரத்தின் அடியில் துறவி ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார்.

அவருக்குப் பார்வை கிடையாது.

அவ்வழியாக வந்த ஒருவன் " ஏ கிழவா, இந்த வழியாக சற்று முன் யாராவது சென்றார்களா? என்று அதிகாரத் தோரணையில் கேட்டான்.

அதற்குத் துறவி , "இதற்கு முன் இந்த வழியாக யாரும் சென்றதாகத் தெரியவில்லை." என்றார்.

சிறிது நேரத்தில் மற்றொருவன் அங்கே வந்து, " ஐயா, இதற்கு முன் யாராவது இப்பக்கமாகச் சென்றார்களா? என்று கேட்டான்.

அதற்கு அத்துறவி, சற்று முன் இந்த வழியாகச் சென்ற ஒருவன் இதே கேள்வியைக் கேட்டு விட்டுச் சென்றான்." என்றார்.

மேலும் சிறிது நேரம் கழித்து இன்னொருவன் அங்கு வந்தான். அவன் "துறவியாரே, வணங்குகிறேன். இதற்கு முன்பு இந்த வழியாக யாராவது செல்லும் சத்தம் தங்களுக்குக்
கேட்டதா? தயவு செய்து கூறுங்கள்" என்று பணிவோடு கூறினான்.

உடனே துறவி, " மன்னர் பெருமானே, வணக்கம். இந்த வழியாக முதலில்
ஒரு வீரன் சென்றான். அடுத்து ஓர் அமைச்சர் சென்றார். இருவருமே நீங்கள் கேட்ட இதே கேள்வியைத்தான் கேட்டனர்." என்றார்.

மிகவும் வியந்த அரசன், " துறவியாரே, தங்களுக்குப் பார்வை இல்லை. அப்படி இருந்தும் நான் அரசன் என்றும், முன்னால் சென்றவர்கள் வீரன், அமைச்சர் என்றும் எப்படி அறிந்தீர்கள்? என்று கேட்டான்.

"அரசே, இதைக் கண்டறிய பார்வை தேவையில்லை. அவரவர் பேசுவதை வைத்தே அவர் யார், அவர் தகுதி என்ன என்பதை எல்லாம் அறிய முடியும்."

முதலில் வந்தவர் சிறிதும் மரியாதையின்றி கேள்வி கேட்டார்.

அடுத்து வந்தவர் பேச்சில் அதிகாரம் தொனித்தது.

ஆனால் தாங்களோ மிகவும் பணிவாகப் பேசுகிறீர்கள்." என்று விளக்கினார் அந்த பார்வையற்ற துறவி.