போஸ்ட்காட் சிறுகதை - கணக்கு

றினா · றினா Sun Dec 23, 2012 9:50 pm

First topic message reminder :

கொழும்பு செல்வதற்காக பஸ் நிலையம் வந்தேன்.

பஸ் நிலையம் நிரம்பி வழிந்தது. கால் வைக்க இடமில்லை. எத்தனையோ பஸ்கள் என்னைக் கடந்துவிட்டன.

அமர ஆசனம் இல்லை என்பதால் நான் ஏறவில்லை.

ஆனாலும் நான் 10.00 மணிக்கு இன்டர்வியூவில் நிற்க வேண்டும்.

அதோ ஒரு பஸ்... காலியாக தாவி ஏறி ஒரு ஆசனத்தில் அமர்ந்தேன்.

வறக்காபொல வந்துவிட்டது. ஒரு பெண் ஏறி என் அருகில் வந்து நின்றாள்.

இவ்வளவு போராடி, பல பஸ்களை கோட்டைவிட்டு கிடைத்த சீட்டை தாரைவார்க்க யாருக்குத்தான் மனம் வரும்?

ஆனால் அவள்...

போவோரும் வருவோரும் இடித்துச் சென்றார்கள்.

தவறுதலாகவோ வேண்டுமென்றோ சங்கடப்பட்டாள் அவள். அவள் அவஸ்தை படுவது தெரிந்தது.

பெரும் மனப் போராட்டம்.

எழுந்து கொண்டேன்.

'மிஸ் உட்காருங்க'

'தேங்ஸ்' - சொல்லவில்லை. புன்னைகைத்தாள்.

எனது ஹேண்ட் பேக் அவள் மடியில். அயர்ந்து தூங்கினாள் அவள். கூட்டம் என்னையும் தள்ளியது. தள்ளத் தள்ளத் தள்ளியே போனேன் நான்.

கற்பனை வேறு.

கன்னிப் பெண்ணுக்குத் தானம் பண்ணிய மகிழ்ச்சி.

கொழும்பு வந்துவிட்டது. கைகளை நீட்டினேன் எனது பேக்கை எடுக்க. அவள் அங்கு இல்லை. ஆசனம் காலி.

எனது பேக், அடையாள அட்டை, பணம், நேர்முகப்பரீட்சைக்கான ஆவணங்கள் எல்லாம் அபேஸ்.

கணக்குத் தப்பிவிட்டது.

-மீஆத் யூசுப்-