நானும், புறாவும் - உரையாடல்

இடம்: சமையலறை சன்னல்.‎

நான் : புதிதாக குஞ்சு பொறித்த புறா, தன் குஞ்சுகளுடன் கொஞ்சி ‎விளையாடுவதைப் பார்த்து வியக்க.‎

புறா : என்ன..??‎

நான் : இல்லை...எவ்வளவு சுதந்திரமா, எதைப்பற்றியும் கவலையின்றி ‎கொஞ்சிக்கொண்டிருக்கிறாய்.‎

புறா : ஏன், நீ அப்படி இருப்பதில்லையா..உன் குழந்தையை ‎கொஞ்சுவதற்கென்ன தடை..?‎

நான் : இப்பொழுதுதான் உன்னைத் தனியாக பார்த்தமாதிரி இருந்தது. ‎வீடுகட்ட சத்தைகள் சேகரித்தது தெரியும். இன்று பார்த்தால் உன் ‎குழந்தையும் நீயும் என இருக்கிறாய். ‎

புறா : நீ....?‎

நான் : பத்து மாதம் சுமக்க வேண்டும்,..மருந்து, மாத்திரை, ஊசி..பத்தியம். ‎இது செய்யக்கூடாது. அது செய்யக்கூடாது என பலவித கட்டுப்பாடுகள்.‎

புறா : அப்படியா..?‎

நான் : ம்ம். அதோடு கூடவே கவலையும்..‎

புறா : வாரிசு சுமப்பதில் கவலையெதற்கு..?‎

நான் : வாரிசு சுமப்பதற்கு கவலையில்லை..அதை நல்லமுறையில் ‎பெற்றெடுக்கவேண்டும்..சுகப்பிரசவமா..? சிசேரியனா...?? என்ற கவலைதான்.‎

புறா : இயற்கை நியதி மாற்றுவதேன்...??‎

நான் : விரும்பி மாற்றவில்லை..நவீன வாழ்க்கை ‎முறை..வணிகமாக்கப்பட்ட மருத்துவம் என எத்துனையோ காரணங்கள்.‎

புறா : சரி தவிர்க்கமுடியாதபொழுது சரிதான்..அதனாலென்ன..இந்த நவீன ‎உலகில் மருத்துவம் ஒரு பெரிய விசயமில்லையே உங்களுக்கெல்லாம்..?‎

நான் : உண்மைதான். அதோடு விட்டதா..?? குளிர்சாதன அறையிருக்கிறதா ‎என சிலர்..இந்த மருத்துவமனையில் ஏன் சேர்த்தீர்கள் என ‎சிலர்..குழந்தைப் பிறந்ததும் எனக்கு ஏன் முதலில் சொல்லவில்லை என ‎சண்டையிடும் உறவுகள் என அடுத்தடுத்து எத்தனையோ..உணர்வைவிட ‎உறவையும், உரிமையையும் கொண்டாடும் சிலர் என இவர்களுக்கு ‎மத்தியில் குழந்தை பெற்று...ஹூம்ம்..‎

புறா : ஏன் இந்த சலிப்பு..?‎

நான் : இது சலிப்பல்ல.. பலருக்கும் உள்ளுக்குள் இருக்கும் ஒரு விதமான ‎ஏக்கம். என் குழந்தை, நான் என கொஞ்சி சுதந்திரமாய் மகிழ்கிறாயே. ‎உன்னைப்போல் எந்த சஞ்சலமும் இன்றி இல்லாமல் ‎வெளித்தோற்றத்திற்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுத்து, உணர்வை ‎மதிக்கத் தவறுகிறோமே நாங்கள் அனைவரும் என்ற ஏக்கம்.‎

புறா : ம்ம்...உனக்கு அப்படித்தோன்றும். எங்களுக்கு...‎

நான் : ஏன் உங்களுக்கென்ன..? எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறீர்கள்.. ‎நினைத்த போது நினைத்த மாதிரி இருக்கும் ஒரு சுதந்திரம். யாருக்கும் ‎கட்டுப்பட வேண்டியதோ..யாருடைய எண்ணத்திற்கு செயல்படும் ‎வாய்ப்போ இல்லாமல் நீ நீயாக சுயமாக இருக்கிறாயே..அது ‎வரம்தானே..அப்படிப்பட்ட வரத்தில் மகிழ்வில்லையா..??‎

புறா : எல்லாம் சரிதான். ஒருவித்த்தில் மகிழ்ந்தாலும், நம்முடைய ‎உணர்வை வார்த்தையால் வெளிப்படுத்தி அடுத்தவர்களின் உணர்வையும் ‎கேட்டு கலந்துபேசி சுகம், துக்கத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் வரம் ‎எங்களுக்கு இல்லையே..? பாசத்தைப் பகிரும் எங்களால் தகுந்த ‎பாதுகாப்பை வழங்கமுடிவதில்லையே எங்கள் குஞ்சுகளுக்கு..??‎

நான் : ஓ...இக்கரைக்கு அக்கரை பசுமையாகத் தோன்றும் என்பார்களே அது ‎இதுதானோ..? எனக்கு உன் நிலை பிடித்திருக்கிறது. உனக்கு என்னிலை ‎பிடித்திருக்கிறது. இதில் எது வரம்..எது சாபம்..எனக்குப் ‎புரியல..உங்களுக்குப் புரிஞ்சா சொல்லுங்களேன். ‎

வரமாக நினைத்தது வரமா..‎
வரமில்லையென நினைத்தது வரமா..‎
வரமானது
வரமில்லாமல் தோன்றுவது வரமா..‎
வரமில்லாதது
வரமாகத் தோன்றுவது வரமா..?‎
வரமென்பதென்ன..‎
வரத்தை வரமெனவும்,‎
வரமில்லாததை வரமற்றதெனவும் உணரும்
வரமும் கிட்டுமோ...??‎

இதுநாள்வரையில் சிந்தனைகள், உரையாடல், தத்துவம் போன்றவைகளை அரட்டைத்தளத்தில் பதிவிட்டுவருகிறேன் சரியான தலைப்பில்தான் பதிகிறேனா....?? (இது அரட்டையா.. ?)

அருமையான பதிவு

வரத்தை வரமெனவும்,‎
வரமில்லாததை வரமற்றதெனவும் உணரும்
வரமும் கிட்டுமோ...??‎
-----------------------------------------------------------------
பகுத்தறியும் ஆற்றலும், இயல்பான மனமும் இருந்தால்

உரையாடல் இன்றைய தாய்மார்களின் பிரதிபலிப்பு

இக்கரைக்கு அக்கரை பச்சைதான் அதனால் தான் எம் முன்னோர் போதுமென்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து என்றனர்

நல்ல பதிவு.