First topic message reminder :

பாகம்-1:

என் பெயர் அச்சலா. என் வீட்டில் என்னை அச்சு குட்டி என்றே அழைப்பார்கள்..
நான் என் வீட்டில் மொத்தம் நான்கு குழந்தைகள்; அதில்
என் பெற்றோர் பெயர்:ராஜா,ராணி
என் கூட பிறந்தவர்கள் அனைவரும சகோதரிகளே.. எனக்கு அண்ணன் ,தம்பி கிடையாது..
என் வீட்டில் நான் தான் மூத்த பிள்ளை; அதனால் என் வீட்டில் சாப்பிட்டுக்கே பஞ்சமாக இருந்தது..
என் அப்பா ஒரு கூலி தொழிலாளி..
அம்மா வீட்டில் வேலை செய்வார்கள்..
நான் பிறந்தபோது வறுமை தழைவிரித்து ஆடியது..
என் அப்பா ஒரு கொத்தனார் வேலை..
அவர் வெளியில் சென்று பணம் கொண்டு வந்தால்தான் வீட்டில் உலை கொதிக்கும்..
நான் படித்தது பத்தாவது தான் அதற்கு மேல் ஒரே ஒரு கம்பியூட்டர் கோர்ஸ் மட்டுமே என் வாழ்வில் நான் படிக்க கடவுள் அருளியது.. நானும் படிக்க நினைத்தால் முடியுமா என்றே யோசிக்க தோன்றியது ..காரணம் என் சகோதரிகளை நினைத்து நினைத்து தினமும் வீட்டில் அழுவதும்..எனக்கு நானே ஆறுதல் கூறி..
நான் அழுதால் யார் அவர்களுக்கு ஆறுதல் மற்றும் உற்ற துணையும் கூட..நான் இல்லையின்றால் சாப்பாடு கூட சாப்பிட மாட்டார்கள் என் சகோதரிகள்..
அவர்கள் பெயர் நளினி,கீதா,சீதா
நான் படித்த காலம் 1980-ல் எனது பத்தாவது தேர்வு எழுதினேன்..
நான் ஒன்றும் படிப்பில் கெட்டிகாரி இல்லை ..எனக்கு என் டிச்சர் ஒருவர் உதவுவார். மிகவும் நல்லவரும்,கண்டிப்பானாவரும் கூட..
அவர் பள்ளியில் நுழைந்தால் வகுப்பறையே அமைதியாகிவிடும்..
என் ஊர் தஞ்சை மாவட்டம் ; ஒரத்தநாடு வட்டம்
ஈச்சங்கோட்டைதான் என் ஊர்..அது ஒரு சிறிய கிராமம் கூட..
கிராமம் என்றால் கடைகள் இரண்டும்,ஒரு பள்ளியும் சில வீடுகளும் தவிர தஞ்சையின் வழியாக காவரி நீர் பாசனம் தான் என் ஊரை செழுமை படுத்தியது..
நான் எனது பள்ளி படிப்பை முதலில் என் பால்வாடி என்கிற சிறு கூடாம் போட்ட அரசாங்க கூடம்..
அதில் நிறைய என்னை போன்ற ஏழை குழைந்தைகள் படித்து வந்தனர்.
பள்ளீக்கு வருவதோ காரணமமும் உண்டு . வீட்டில் சாப்பிட உணவு கிடையாது.. அதனால் மதிய உணவு கிடைக்குமே.. அதில் சனி மற்றும் புதன் கிழமை முட்டை என்பதால் சில மாணவர்கள் அன்று மட்டுமே வருவார்கள்.அப்போது என் வயது 5 இருக்கும். நான் மற்றவர்கள் போல என்னால் பள்ளிக்கு போக முடியல..என் அம்மாவிற்கு சில மயக்கம் வரும் அந்த சமயம் என் பாட்டி மற்றும் தாத்தாதான் வீட்டில் இருந்து பார்த்துக்கொள்வார்கள்..நான் பள்ளி போக பயந்து விளையாட போகிவிடுவேன்..என் அப்பா என்றால் எனக்கு பயம் ..காரணம் அவர் கண்டிப்பானவர்..கோபக்காரரும் கூட..
என் சிறுவயதில் ஒரு நாள் என் அம்மாவிற்கு உடம்புக்கு முடியல ..எனக்கு ஒன்றும் தெரியாத வயதும் கூட எப்ப பார்த்தாலும் விளையாட்டு ,ஆற்றில் குளிப்பதும் வழக்கம்..
அப்படி ஆற்றில் குளித்து அன்று சயங்காலம் வீடு திரும்பினேன் . அப்போது வயது 12. என் அப்பா மாட்டை அடிக்கும் சாட்டையே கையில் வைத்துக்கொண்டு எனக்காக் வரவேற்று இருந்தார்..
நான் ஏதாவது போய் சொல்லி சமாளிப்போம் என்று அன்று வீட்டில் நடக்க இருந்ததை அறியாமல்..
என் அப்பா “எங்க போன கழுதை “ என்று கேட்டார்..நான் “அது வந்து விளையாட போனேன்” என்று சொல்லி முடிப்பற்க்குள் ஒரு பளார் அடி..
”அப்பா நான் இனி விளையாட போக மாட்டேன்” என்று அழுதேன்..
அவர்” ஒரு பொம்புல புள்ளை விளையாட போன வீட்டுல யாரு வேலை செய்யுறது” என்று கத்தினார்...
..
இந்த பகுதில் வரும் பெயர்கள் உண்மையல்ல ..
பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது..

எழுத்து திறமை பாராட்டுக்குரியது.
போதும், உங்களின் கஷ்டம் என்னால் படிகமுடியவில்லை
- கவலைபடாதே சகோதரி.

உங்கள் வாழ்க்கை பார்வை படித்தேன் அக்கா , நான் அடிக்கடி மனதை தேற்றி கொள்ளும் வரிகள் உங்களுடன் பகிர்கிறேன்

பல உளியடிகளை தாங்கும் கல் தான் சிலையாகிறது ,
உளியடிகளை தாங்காத கல் கூட படிகல்லாகிறது ...

இன்பங்கள் துன்பங்கள் நிறைந்ததே வாழ்க்கை , துன்பங்களை கண்டு துவண்டு விடமால் தொடருங்கள் விண்ணையும் தொடலாம் ,,,வாழ்த்துக்கள்

ஒரு பெண்ணின் வாழ்வில் இத்தனை துயரங்களா? நெஞ்சே வெடித்துவிடும் போலிருக்கிறது.

சகோதரர்களுடன் பிறக்கவில்லை என்று கூறியுள்ளீர்கள், அந்தக் குறை இனிமேல் நிச்சயம் இருக்காது. அன்புச் சகோதரகள் நாங்கள் எப்பொழுதும் ஆதரவாக இருப்போம்.

தொடருங்கள் அக்கா!
நீங்கள் பட்ட கஷ்டத்திற்கு கடவுள் உங்களை கைவிட மாட்டார்.!

உங்கள் அனுபவம் பலருக்கு ஒரு பாடமாக இருக்கும் என்றே நினைக்கிறன்.

நன்றி படித்த ,அழுத ,பயன்யடைந்த அனைவருக்கும்..
இன்னும் சில தினங்களில் தொடர்கிறேன்..

வருத்தங்களை இன்று அசைபோடும் தாங்கள் இன்று தங்களின் நிலையில் இருந்து உயர்ந்த மனஉறுதி பாராட்டுக்குரியது. எதிர்நீச்சல் தான் என்றுமே அனுபவ சிந்தனையை பரிசளிக்கும்

அனுபவமே சிறந்த ஆசான்..
உங்கள் வாழ்வை பற்றிய சோகங்கள் பிறர் வாழ்வைபடிக்கும் போது மறையும்..
அதனால் பாராபக்தி மலரும்...

கரூர் கவியன்பன் wrote:வருத்தங்களை இன்று அசைபோடும் தாங்கள் இன்று தங்களின் நிலையில் இருந்து உயர்ந்த மனஉறுதி பாராட்டுக்குரியது. எதிர்நீச்சல் தான் என்றுமே அனுபவ சிந்தனையை பரிசளிக்கும்

வருத்தங்களே வாழ்கையின் பொருத்தங்கள் ,
இதுவே புரியாத அர்த்தங்கள் ..
இதை யார் திருத்துவதோ ???

புரியல பூவன்..