புகழ்பெற்றவர்கள் வாழ்வில் நிகழ்ந்த சுவையான நிகழ்வுகள்

மகா பிரபு · மகா பிரபு Sun May 20, 2012 7:05 am

First topic message reminder :

எளிமை!

மதுரைக்குத் தொடர்வண்டியில் வந்து இறங்கினார் ஒருவர். குறித்த நேரத்துக்கு முன்பே தொடர்வண்டி வந்துவிட்டதால், அவரை வரவேற்க ஒருவரும் அங்கு இல்லை. அவர் யாருக்காகவும் காத்திராமல், தான் தங்குவதற்காக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த விடுதிக்குச் சென்று அறையின் திறவுகோலைக் கேட்டார். ஆனால் அங்கிருந்தவர்களோ, ""இந்த அறை தொடர்வண்டித்துறை அமைச்சர் ஒருவருக்காகப் பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. உங்களுக்குத் தர முடியாது..'' என்று மறுத்தார்கள்.

""ஐயா, அந்த அமைச்சரே நான்தான்'' என்று கூறிய பிறகும்கூட அவர்கள், அதனை நம்ப மறுத்து அவரை உள்ளே விடவில்லை. அவரின் எளிமையான தோற்றமே அதற்குக் காரணம்!
அதற்குள் அமைச்சர் மதுரை வந்துவிட்டார் என்ற தகவலை அறிந்து அவரைப் பார்ப்பதற்காக தொண்டர்கள் வந்தனர். அவர்கள் வந்த பிறகுதான் அவர்தான் அந்த அமைச்சர் என்பது அங்கிருந்தவர்களுக்குப் புரிந்தது.

அவர் யார் தெரியுமா? அவர்தான் லால் பகதூர் சாஸ்திரி. மறைந்த முன்னாள் பாரதப் பிரதமர். மிகப் பெரிய பதவியிலிருந்தும் எளிமையாக வாழ்ந்து காட்டினார்.

தினமணி

மகா பிரபு · மகா பிரபு Sat Jun 09, 2012 10:31 am

அறிவுத் தாகம்!

1740-ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்காவில் ஒரேயொரு புத்தகக் கடைதான் இருந்ததாம். இங்கிலாந்திலிருந்துதான் அங்கு புத்தகங்கள் வந்து கொண்டிருந்தன. நூலகம் என்றால் என்ன என்றே அறியாத காலம்! பலரும் சென்று படிப்பதற்கான ஒரு அமைப்பு இருந்தால் எவ்வளவு பயன்படும் என்ற எண்ணம் ஒரு சிறுவன் மனத்தில் தோன்றியது.

அவனும் அவனது நண்பர்கள் சிலரும் சேர்ந்து ஒரு சிறிய அறையில் ஒரு பொது நூலகத்தைத் துவக்கினார்கள். வாசகர்களிடம் சந்தா வசூலித்து, இரண்டே ஆண்டுகளில் பெரிய நூலகமாக அது உருவானது. அமெரிக்காவில் அமைக்கப்பட்ட முதல் பொது நூலகம் இதுதான் என்கிறார்கள். அதன்பின் இத்தகைய நூலகங்கள் நாடெங்கும் ஏற்படுத்தப்பட்டன.
நூலகம் தோன்றக் காரணமாக இருந்த அந்தச் சிறுவன்தான் பின்னாளில் உலகப் புகழ்பெற்ற அறிஞராகத் திகழ்ந்த பெஞ்சமின் ஃப்ராங்க்ளின்.

dinamani

மகா பிரபு · மகா பிரபு Sat Jun 09, 2012 10:32 am

முதல் கடமை!

கொல்கத்தாவில் (அப்போது கல்கத்தா) பிளேக் நோய் பரவி, ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் இறந்துகொண்டிருந்தார்கள். விவேகானந்தரும் அவரது சீடர்களும் நோயாளிகளைத் தேடி, ஓடி ஓடி சிகிச்சை செய்து, சேவை செய்து கொண்டிருந்தனர்.

ஒரு சீடர் கவலையுடன் விவேகானந்தரிடம், ""சுவாமி, இந்தத் தொண்டுக்குப் பணம் நிறையச் செலவாகும். நம்மிடம் இருக்கும் பணம் போதாது. பணம் இல்லாமல் இவ்வளவு பெரிய காரியம் எப்படி நடைபெறும்?'' என்று கேட்டார்.

உடனே விவேகானந்தர், ""பணம் தேவைப்பட்டால், பேலூர் மடத்தை விற்று விடுவோம். இந்த சேவைதான் நமது முதல் கடமை! ஊரில் நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் மடிந்து விழும்போது, மடத்தில் கைகட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்க என்னால் முடியாது...'' என்றார்.

dinamani

positivekarthick · positivekarthick Sat Jun 09, 2012 11:32 am

சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை!. .ஒரு வரியில் சொல்லவேண்டும் என்றால் அருமை ......... பாடகன்

மகா பிரபு · மகா பிரபு Sat Jun 09, 2012 11:34 am

positivekarthick wrote:சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை!. .ஒரு வரியில் சொல்லவேண்டும் என்றால் அருமை .........

நன்றி அண்ணா/.

**பிளேடு பக்கிரி** · 01/03/2010

மகா பிரபு wrote:நாட்டுப் பற்று!
நம் நாட்டு விடுதலைக்காகப் பாடுபட்ட பகத்சிங் பற்றி உங்களுக்குத் தெரியும். ஆங்கிலேயரை எதிர்த்துப் போராடியதால் அவருக்குத் தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.
தூக்கிலிடுவதற்கு முன் ஏதாவது சொல்ல விரும்பினால் சொல்லலாம் என்று அவருக்கு அனுமதி கொடுத்தது ஆங்கிலேய அரசு.

தாம் இறப்பது பற்றி பகத்சிங் வருந்தவில்லை. ஆனால், தன்னை ஒரு குற்றவாளியாக நினைத்துத் தூக்கில் போடுவதை அவர் விரும்பவில்லை.

அதற்குப் பதிலாகத் தன்னை ஒரு எதிரியாகக் கருதிச் சுட்டுக் கொல்லவேண்டும் என்று தன்னுடைய இறுதி விருப்பத்தைத் தெரிவித்தார்.

""நீ எப்படியும் இறக்கத்தான் போகிறாய்... உன்னை எப்படிக் கொன்றால் என்ன?'' என்று அலட்சியமாகக் கேட்டனர் ஆங்கிலேய அதிகாரிகள்.

அதற்கு பகத்சிங், ""தூக்கிலிடும்போது, என் கால்கள் என்னுடைய தாய்மண்ணைத் தொடமுடியாத உயரத்தில் இருக்கும். ஆனால் துப்பாக்கியில் சுடும்போது என்னுடைய தாய்மண்ணைத் தழுவியபடியே உயிர்விடுவேன். அதுதான் எனக்குப் பெருமை!'' என்று கூறினாராம்.

dinamani

மகா பிரபு wrote:முதல் கடமை!

கொல்கத்தாவில் (அப்போது கல்கத்தா) பிளேக் நோய் பரவி, ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் இறந்துகொண்டிருந்தார்கள். விவேகானந்தரும் அவரது சீடர்களும் நோயாளிகளைத் தேடி, ஓடி ஓடி சிகிச்சை செய்து, சேவை செய்து கொண்டிருந்தனர்.

ஒரு சீடர் கவலையுடன் விவேகானந்தரிடம், ""சுவாமி, இந்தத் தொண்டுக்குப் பணம் நிறையச் செலவாகும். நம்மிடம் இருக்கும் பணம் போதாது. பணம் இல்லாமல் இவ்வளவு பெரிய காரியம் எப்படி நடைபெறும்?'' என்று கேட்டார்.

உடனே விவேகானந்தர், ""பணம் தேவைப்பட்டால், பேலூர் மடத்தை விற்று விடுவோம். இந்த சேவைதான் நமது முதல் கடமை! ஊரில் நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் மடிந்து விழும்போது, மடத்தில் கைகட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்க என்னால் முடியாது...'' என்றார்.

dinamani

மகாபிரபு நீங்கள் நல்ல திரியை தொடங்கி உள்ளீர்கள்.. படிக்க சுவராஸ்யமாக இருக்கிறது.. இப்படியும் பலர் நம் திருநாட்டில் வாழ்ந்து இருப்பது வியக்க வைக்கிறது.. நாம் இவர்களின் கடந்த காலத்தை மறக்காமல் இருக்க இந்த பதிவுகள் உதவும் அருமையிருக்கு