அப்பாவைத் திருப்பிக்கொடு-ரபீக்கின் குழந்தை

First topic message reminder :

"அப்பா... அப்பா... அப்பா..."
இப்படி நான் அழைக்கும்போதெல்லாம்
எப்போதும் தெரியும்
குழிவிழும் உங்கள் கன்னச் சிரிப்பைக்
இப்போதும் கொஞ்சம் காட்டுங்கள் அப்பா...

துபாய் சென்றால்
துயரம் நீங்கும் என்றே
எல்லோரும் சென்றதுபோல்
எதற்காக நீயும் சென்றாய்?
இன்று எங்களுக்குத்
துயரம் மட்டுமே சொத்தாக்கிவிட்டு
எங்கே நீ சென்றாய்?
என் செக்கச் சிவந்த அப்பா

நான் உறங்கும்போதெல்லாம்
என் கன்னக் கதுப்புகளில்
எத்தனை முத்தம் கொடுத்திருப்பாய்
இப்போது கேட்கிறேன்
எனக்கு ஒரே ஒரு முத்தம் கொடுப்பா...
ப்ளீஸ்பா...

என் எச்சில் முத்தத்தை வாங்க
இரு கன்னம் காட்டுவாயே...
இப்போதும் காட்டுப்பா...
என் உதடுகள் துடிக்கின்றன
உன்னை எச்ச்சிலாக்க...
காட்டுப்பா...
உன் அழகுக் கன்னத்தைக் காட்டுப்பா...

எல்லாக் குழந்தைகளும்
நம் ஊரில்
அப்பா-அம்மாவுடன் போகும்
எல்லா இடங்களுக்கும்...
இனி எனக்கு எல்லாமே
அம்மாதானாப்பா?...
அம்மாவும் நானும் பாவம்பா...
அடிச்சிடுவேன் அப்பா
என்னை அழவைக்காதே அப்பா...

அம்மாவைப் பாருப்பா...
இப்படி அழுது வீங்கிய கண்களுடன்
எப்போதும் பார்த்ததில்லை யாரும்
எழுந்து ஆறுதல் சொல்லுப்பா
ஏனிப்படி படுத்திருக்கிறாய்?
என்ன தூக்கம் இது அப்பா?

இறைவா இறைவா
என்அப்பா ஏனிப்படி ஆனார்?
அவரது இனிஷியலை மட்டும்
கொடுத்துவிட்டு
என் அப்பாவை எதற்கு நீ
அழைத்துச் சென்றாய்?
என் அப்பாவை எனக்குத் திருப்பிக்கொடு
இல்லையேல்
எந்த இடத்திலும் நீ இருக்கமாட்டாய்
என் அப்பாவைப் போலவே
எங்கோ சென்றுவிடுவாய்...

மனதை பிசையுதே இந்த வரிகள். உண்மைலுமே அந்த குழந்தையும் இப்படி நினைக்குமே. யார் போய் என்ன ஆறுதல் சொன்னாலும் அந்த பிஞ்சுக்கு புரியாதே

அந்த அக்கா சோகத்தில் இருப்பாங்க இப்போது கவனிப்பாரற்று இருக்கும் அந்த குழந்தை

உதயசுதா wrote:மனதை பிசையுதே இந்த வரிகள். உண்மைலுமே அந்த குழந்தையும் இப்படி நினைக்குமே. யார் போய் என்ன ஆறுதல் சொன்னாலும் அந்த பிஞ்சுக்கு புரியாதே

இரா.பகவதி wrote:

மனதை பிசையுதே இந்த வரிகள். உண்மைலுமே அந்த குழந்தையும் இப்படி நினைக்குமே. யார் போய் என்ன ஆறுதல் சொன்னாலும் அந்த பிஞ்சுக்கு புரியாதே

அந்த அக்கா சோகத்தில் இருப்பாங்க இப்போது கவனிப்பாரற்று இருக்கும் அந்த குழந்தை

கொடுமையிலும் கொடுமை இதுதான்...