அப்பாவைத் திருப்பிக்கொடு-ரபீக்கின் குழந்தை

First topic message reminder :

"அப்பா... அப்பா... அப்பா..."
இப்படி நான் அழைக்கும்போதெல்லாம்
எப்போதும் தெரியும்
குழிவிழும் உங்கள் கன்னச் சிரிப்பைக்
இப்போதும் கொஞ்சம் காட்டுங்கள் அப்பா...

துபாய் சென்றால்
துயரம் நீங்கும் என்றே
எல்லோரும் சென்றதுபோல்
எதற்காக நீயும் சென்றாய்?
இன்று எங்களுக்குத்
துயரம் மட்டுமே சொத்தாக்கிவிட்டு
எங்கே நீ சென்றாய்?
என் செக்கச் சிவந்த அப்பா

நான் உறங்கும்போதெல்லாம்
என் கன்னக் கதுப்புகளில்
எத்தனை முத்தம் கொடுத்திருப்பாய்
இப்போது கேட்கிறேன்
எனக்கு ஒரே ஒரு முத்தம் கொடுப்பா...
ப்ளீஸ்பா...

என் எச்சில் முத்தத்தை வாங்க
இரு கன்னம் காட்டுவாயே...
இப்போதும் காட்டுப்பா...
என் உதடுகள் துடிக்கின்றன
உன்னை எச்ச்சிலாக்க...
காட்டுப்பா...
உன் அழகுக் கன்னத்தைக் காட்டுப்பா...

எல்லாக் குழந்தைகளும்
நம் ஊரில்
அப்பா-அம்மாவுடன் போகும்
எல்லா இடங்களுக்கும்...
இனி எனக்கு எல்லாமே
அம்மாதானாப்பா?...
அம்மாவும் நானும் பாவம்பா...
அடிச்சிடுவேன் அப்பா
என்னை அழவைக்காதே அப்பா...

அம்மாவைப் பாருப்பா...
இப்படி அழுது வீங்கிய கண்களுடன்
எப்போதும் பார்த்ததில்லை யாரும்
எழுந்து ஆறுதல் சொல்லுப்பா
ஏனிப்படி படுத்திருக்கிறாய்?
என்ன தூக்கம் இது அப்பா?

இறைவா இறைவா
என்அப்பா ஏனிப்படி ஆனார்?
அவரது இனிஷியலை மட்டும்
கொடுத்துவிட்டு
என் அப்பாவை எதற்கு நீ
அழைத்துச் சென்றாய்?
என் அப்பாவை எனக்குத் திருப்பிக்கொடு
இல்லையேல்
எந்த இடத்திலும் நீ இருக்கமாட்டாய்
என் அப்பாவைப் போலவே
எங்கோ சென்றுவிடுவாய்...

வாசித்த போது மனம் கனக்கிறது. இனி அந்த அன்பு முகத்தை அந்த அரவணைக்கும் நட்பை எங்கே சென்று காண முடியும்.. இறைவா.. இன்னும் அவரது கிண்டல்கள் கலாய்ப்புகள் நிறைந்த பதிவுகள் என் கண்முன் நிழலாடுகிறது.

உங்கள் சோகக்கவிதையில் நானும் கலந்துகொள்கிறேன் ராரா அவர்களே..

ராரா கண்களை குளமாக்கி விட்டது கவிதை.
கவிதை என்று என்னால் சொல்ல இயலவில்லை இதை.

மனம் அழுவதென்பது இது தானோ?


ரபீக்கோடு நான் உரையாடியது இல்லை, பார்த்ததில்லை, பழகியதில்லை
அவ்வாறிருக்க எனக்கே இதை தாங்க இயலவில்லை, அவரின் குடும்பத்தாரும், பழகிய நம் ஈகரை நண்பர்களுக்கும் எப்படி இருக்கும் என்று நினைக்க இயலவில்லை.


சுகத்தை மட்டுமல்ல சோகத்தையும் பங்கிடவே நாம் இங்கே இணைந்திருக்கிறோம் என்பதே இத்தருணத்தில் மகிழ்ச்சி தரும் ஒன்று இணைந்தே இருப்போம் நம் நண்பர்களின் சுக துக்கங்களில் என்றென்றும்.

ஆம் அண்ணா , இந்த தலைப்பே என்னை அழ வைத்துவிட்டது .

என்னால் படிக்க இயலவில்லை ரா.ரா. மன்னிக்கவும்.
அந்தப் பிஞ்சின் முகமறியா முகம் கண்களில் வந்து எழுத்துகளை மறைக்கிறது.

]

கொலவெறி wrote:ராரா கண்களை குளமாக்கி விட்டது கவிதை.
கவிதை என்று என்னால் சொல்ல இயலவில்லை இதை.

மனம் அழுவதென்பது இது தானோ?


ரபீக்கோடு நான் உரையாடியது இல்லை, பார்த்ததில்லை, பழகியதில்லை
அவ்வாறிருக்க எனக்கே இதை தாங்க இயலவில்லை, அவரின் குடும்பத்தாரும், பழகிய நம் ஈகரை நண்பர்களுக்கும் எப்படி இருக்கும் என்று நினைக்க இயலவில்லை.


சுகத்தை மட்டுமல்ல சோகத்தையும் பங்கிடவே நாம் இங்கே இணைந்திருக்கிறோம் என்பதே இத்தருணத்தில் மகிழ்ச்சி தரும் ஒன்று இணைந்தே இருப்போம் நம் நண்பர்களின் சுக துக்கங்களில் என்றென்றும்.

ஆம் ரா. ரா. நான் பழகியிருக்கிறேன். ஒவ்வொரு பதிவிலும் அவரைக் கலாய்த்து இருக்கிறேன். பலமுறை செய்தியாசிரியர் சரியில்லை என்று கிண்டல் அடித்து இருக்கிறேன். பலமுறை செய்திப்பிரிவின் (அவரது) சேவையைப் பாராட்டி இருக்கிறேன். நான் இருக்கிறேன் என்று தெரிந்தால் ஓடி ஓடி வந்து தனிமடல் இட்டு நலம் விசாரித்ததில் மகிழ்ந்து இருக்கிறேன். இன்று கண்ணீர் சிந்திக்கொண்டிருக்கிறேன். இன்னும்.... தொடர் நினைவலைகளில் மூழ்கி...என்னுயிரைக் கொடுத்து அவருயிரை மீட்க வழி தெரியாமல்....

Aathira wrote:என்னால் படிக்க இயலவில்லை ரா.ரா. மன்னிக்கவும்.
அந்தப் பிஞ்சின் முகமறியா முகம் கண்களில் வந்து எழுத்துகளை மறைக்கிறது.

ஆம்...அதுதான் நம்மையும் நாம் இதயத்தையும் இற்று விழச்செய்யும் ஈடு செய்ய இயலாத இழப்பு மட்டுமன்று...
ஜென்ம இம்சை...

Aathira wrote:ஆம் ரா. ரா. நான் பழகியிருக்கிறேன். ஒவ்வொரு பதிவிலும் அவரைக் கலாய்த்து இருக்கிறேன். பலமுறை செய்தியாசிரியர் சரியில்லை என்று கிண்டல் அடித்து இருக்கிறேன். பலமுறை செய்திப்பிரிவின் (அவரது) சேவையைப் பாராட்டி இருக்கிறேன். நான் இருக்கிறேன் என்று தெரிந்தால் ஓடி ஓடி வந்து தனிமடல் இட்டு நலம் விசாரித்ததில் மகிழ்ந்து இருக்கிறேன். இன்று கண்ணீர் சிந்திக்கொண்டிருக்கிறேன். இன்னும்.... தொடர் நினைவலைகளில் மூழ்கி...என்னுயிரைக் கொடுத்து அவருயிரை மீட்க வழி தெரியாமல்....

திடமாக இருக்க வேண்டிய தருணம் இது...இயலாதுதான்...ஆனாலும் வேறு வழியில்லை...
அந்தக் குழந்தையும் அந்தக் குடும்பமும்...மீண்டும் மீண்டும் மனதைப் பிறாண்டுகிறது யார் என்று தெரியாமலே ...

என்னைபோலவே அவரும்.... சின்ன குழந்தையுடன் மனைவி... எனக்கு என்னையும் அறியாமல் மனம் மிகவும் குலுங்கி குலுங்கி அழுகிறது.

அசுரன் wrote:என்னைபோலவே அவரும்.... சின்ன குழந்தையுடன் மனைவி... எனக்கு என்னையும் அறியாமல் மனம் மிகவும் குலுங்கி குலுங்கி அழுகிறது.

ஆமாம் அசுரன் , இந்த தலைப்பை படித்தவுடன் அடுத்த வினாடி எனது எண்ணமும் இப்படி தான் சென்றது