நிலவோ மலரோ மதனோ சொல் (கவிதை)

**kirikasan** · **kirikasan** Tue Mar 27, 2012 2:42 pm

காதல் கவிதை

நெய்யுறுவிழியும் நீவிய குழலும்
நீளுயர் புருவப் பிறைநுதலும்
கையொரு கொடியும் கன்னம் பழமும்
கண்களில் கெஞ்சும் மென்மையதும்
பொய்யிடை ஆடும் புதுமலர்போலும்
பொன்னரும் மாலை தென்றலுடன்
எய்கணைஅம்பை இருவிழி கொண்டு
ஏந்திழை காண நடை பயின்றாள்

பொய்கையிலாடும் பங்கயமோஅப்
பூவுடல் தண்டின் நாட்டியமோ
பொய்யாம் உதடோ பூவுள் மதுவோ
கொள்ளென இருவிழி வண்டசைய
மெய்யினில் மாயம் செய்பவள் தானும்
பொய்யிடை நளினம் புரிபவளும்
எவ்வித மாயம் எரியென உள்ளத்
தேற்றிய தீயில் உடல்வேக

விண்ணெழில் மாயோன் விரிமுகில் மஞ்சம்
வெண்ணிறம் விட்டொரு செந்நிறமாய்
சந்திர மங்கை வந்திட முன்னே
சுந்தர கோலம் மிட்டிருந்தான்
எங்கணும் காதல் கொண்டவர் வெம்மை
ஏற்றிடும் தன்மை போக்கவென
பொய்கையிலாடிப் புதுமலர் சூடிப்
பொறுபொறு என்று இருள்காக்க

மங்கும் ஒளிக்காய் சுடரகலேற்றி
மஞ்சத் தருகே மலராவார்
செங்கரும்பால் பூ எய்பவன் தானும்
சிந்தனை பேதமிலா நிலவை
அந்தர வானில் கண்டதை ஏவ
நிர்மல வானின் பொன்னிலவாள்:
பொங்கிய காதல் மிஞ்சிடவெந்து
பஞ்செனும் முகிலைச் சங்கமித்தாள்

மலர்கள் புவியில் மதியின் செயலால்
மாறித் தீயாய் அனல்வீச
பலரும் அந்தோ எரியும் நிலவை
எப்படி அணைப்ப தெனஏங்கி
புலரும் நிலையில் புதிதாய் காலை
பொழுதும் விடியத் துயில்காணும்
கலைகொள் மலரின் அழகைக் காலை
கனவில் மீட்கும் காதலர்காண்

....

balakarthik · balakarthik Tue Mar 27, 2012 2:45 pm

நீண்ட நாட்களுக்கு பின் உங்கள் கவிதையை படிக்கிறேன் அண்ணா நலமா சூப்பருங்க

**kirikasan** · **kirikasan** Tue Mar 27, 2012 3:21 pm

balakarthik wrote:நீண்ட நாட்களுக்கு பின் உங்கள் கவிதையை படிக்கிறேன் அண்ணா நலமா

நன்றிகள் ! நலமே உள்ளேன். வேறென்ன ஆண்டொன்றுபோனால் வயதொன்றுபோகும் அசதியும் சேரும். அவ்வளவுதான். கொஞ்சம் துடிதுடிப்பு குறைந்துவிட்டது . (கவிதையில் இல்லைத்தானே?) சிரி