விடியலுக்குள் வந்து விடு !

உ
விடியலுக்குள் வந்து விடு !
(நாகசுந்தரம், புதுடில்லி)

1, கடலுக்குள் செல்லும் மீனவனே
நீ திரும்பி வருவது உன் கையில் இல்லையோ ?
சுனாமி அடித்து செல்லுமோ என்று இல்லை !
சூழ்ந்திட்ட மனிதர் சுட்டுவிடுவாரோ என்று !

ஓ இறைவனே !
ந மீனாய் பிறந்து மண்ணைக்காத்தாய் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !
மீனாய் மாறி எங்கள் மீனவர்களை காப்பாய் !

2. அமுதத்திற்காக ஆமையானாய் நீ அன்று !
ஒருகவள சோறுக்காக சுமையானார் இன்று !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

3, பூமியைக்காக்க பூவராகனாய் வந்தாய் !
பூமித்தாயின் மக்கள் புகலிடம் இன்றி புலம்புகிறார் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

4. ஓர் சிறுவனுக்காக சிங்கமாய் வந்து
வதம் செய்தாயே !
ஓராயிரம் சிறார்கள் சொந்தத்தை இழந்தனர் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

5. பலிக்காக பெரியவடிவு எடுத்தாயே அன்று !
பலியானோர் பலரும் பலபடித்தாய் இன்று !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

6. பெற்ற தாய்க்காக பூண்டோடு
அழித்தாய் பரசுராமனாய் !
எங்கள் தாய்மார்கள் இரக்கமின்றி இறக்கிறார் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

7. அன்று ஒரு பெண்ணை கடத்திச்சென்றான் என்று
குரங்குப்படை திரட்டி கொன்றுகுவித்தாய் அரக்கரை !
ஓராயிரம் பெண்கள் துன்புறும்போது எங்கள் நாட்டில்
ஒரு இராமரும் உதவிக்கு வரவில்லை !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

8. ஐவரும் அவர் மனைவியும்
அவமானப்பட்டார் என்று
பாரதப்போரையே பறை சாற்றினாய் !
மனிதரை மனிதர் அவமதிக்கையில்
மண்ணைத்தின்று நீ எங்கே சென்றாய் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

9. கண்ணனுக்கு அண்ணனாய்
காசினியைக் காத்தாயே !
மண்ணிதிலே மனிதர் மடிகின்றார் கூட்டமாய் !
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

10. மதிப்பு மிக்க மனிதர் மாள்கின்றார் இன்று !
குதிரை மீதேறி குதித்து வருவாயா ?
உனது அவதாரம் மீண்டும் தேவை !

விடியும் என்று வேண்டுகிறோம் ! நீ
விடியலுக்குள் வில்லுடன் வந்து விடு !
சொந்த நாட்டில் நாங்கள் அகதிகள் !
செத்துவிட்டன எங்கள் பல பகுதிகள் !
மிஞ்சிய பேரையாவது நீ மீட்டுவிடு !
அஞ்சிவாழும் வாழ்க்கையை அகற்றி விடு!

வருத்தமான கவி

வருத்தம் தாங்கி வந்த விருத்தம் .. கவிதை நன்று

உணர்ச்சி பூர்வமான வரிகள்