பள்ளிபருவ நாட்கள் ................

நட்புடன்
நடந்து சென்றாலும்
நடை பாதையில்
நந்தவனமாய்
பூத்து இருந்தோம் ........

நாலு மையில் ஆனாலும்
நடை வலி தெரியாமல்
ஆடி பாடியே சென்றோம் ......

சுட்டு எரிக்கும்
வெயில்லும் மழையாய்
கொட்டி தீர்த்த
நண்பர்களின் அன்பு ......

எட்டி எட்டி பறித்த
எட்டாத சாலை ஓர
புளிய மர காய்களாகவே
எத்தனையோ ஏக்கங்கள் .........

பள்ளி புத்தக பையோடு
அள்ளி பருகினோம்
நம் நட்பையும்
சேர்த்து வைத்து .....

மாதம் ஒரு தேர்வு
ஆசிரியருக்கோ திருவிழா
எங்களுக்கோ மறக்க முடியாத
ஒரு விழா.........

ஆசிரியரோ பரம்பு வாத்தியங்கள்
இசைக்க இசைக்கு ஏற்ப
நாமோ !
"அம்மா "என்றே
இராகங்கள் பாடினோம் ........

வருடங்கள் ஓடின
உன் வாசலும் என் வாசலும்
அறியாமலே
வயது மட்டுமே
வணக்கம் சொல்கிறது .....

நம் நட்புக்கு நாற்பது
வயது என்று ......

நம்ப முடியவில்லை !
நம் பிள்ளைகள் வந்து விட்டதை
நாலு வயது பிள்ளை போலவே ....
நினைத்து கொண்டு இருக்கிறேன் ....

நித்தம் நனையும் உன் நினைவுகளில் .....
நீங்காமல் பூத்து நிற்கிறேன் ..........
நம் நினைவுகள் ஆவது ..........
நம்மை சேர்க்கட்டும் என்றே ?
நீங்களும் நினைவில்
நனைவீர்கள் என்றே ?

பள்ளி பருவம் ...
எத்தனையோ நாட்கள் ..
பாட புத்தகங்களை சுமந்து ......
கள்ளி மரத்தடியில் அமர்ந்து ......
கள்ளியில் நம் பெயர் .....
எழுதி பாடம் கற்ற நாட்கள் .....

பாதை எல்லாம் பேசியும் ....
தீராத பழங்கதைகள் .....
பள்ளி கூட பெஞ்சில் அமர்ந்தும் .....
தீராத பெருங்கதைகள் ...........

வண்ண வண்ண உணவுகள் .....
இல்லை ஆனாலும் .....
இருபத்தோ அன்னங்கள் தான் ...
அள்ளி கொடுத்து ......
ஆளுக்கு ஒரு வாயாக ........
பகிர்ந்து உண்ட நாட்கள் ........

தெரு தெருவாக சுற்றினாலும் .....
கையில் ஒரு ரூபாய் ........
கிடைத்தால் நாங்களும் ......
இவுலகையே சுற்றிய உன்னதம் .........

உண்டி வில்லில் ......
ஒற்றை கல்லில் உடைந்த ........
பானைகள் சொல்லியது ......
நம் நட்பின் விளையாட்டை .........

ஒற்றை நூலில் ........
எத்தனையோ முறை ......
எட்டி பிடித்தோம் ......
எட்ட நிலவையும் ........
பட்டமாக வட்டம் அடித்தோம் .........

எட்டாத பனை மரங்களில் .....
வெட்ட முடியாத .....
பனம் காய்களை......
கொட்ட கொட்ட பார்த்த நாட்கள் ........

பல முறை விழுந்தாலும் ......
உருட்டி செல்ல மனமில்லாமல் .....
ஒட்டி சென்ற சைக்கிள் பயணங்கள் .........

இப்படி எல்லாம் ........
முட்டி மோதி .........
எப்பவும் ஒன்றாய் திரிந்த ..........
நாம் நட்பாய்...........

எட்டி தொட முடியாத .........
தூரத்தில் நின்று கொண்டு .........
நட்பாய் மட்டுமே புன்னகைகிறோம் .........

நண்பா நாளை ஆவது......
வருமா அந்த நாட்கள் மீண்டும் ??????????
சந்திப்போமா !!!!!!!!
என்று சிந்தித்து கொண்டே நான் !!!!!!

என்ன பூவன்...நீங்க?...ஊருக்கும் படிச்ச பள்ளிக்கூடத்துக்கும்
இப்படியா இழுத்துக்கிட்டுப் போவீங்க?...
இப்படியெல்லாம் எழுதி எங்கள இன்னும் சின்னப் பசங்களாவே
இருக்க வெச்சுடாதீங்க...

கவிதை எழுதுங்கன்னா...இப்படிக் கையப் புடிச்சிக் கூட்டிக்கிட்டா போவாங்க ஊருக்கு?...

நன்றி

என் நினைவுகளை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டதில் ஒரு சுகமான சுமைகள் .............

இனிய நட்பினை நினைவு கூறும்
பள்ளிப் பருவ நாட்கள் உடன் அந்த
நாட்களுக்கே பயணிக்க வைத்த வரிகள்
மிகவும் அருமை பூவென் உங்கள் கவிதை.