தூரமில்லை

**ரா.ரா3275** · **ரா.ரா3275** Fri Jan 06, 2012 2:20 pm

புகையிலைத் தோட்டத்தின்
பூப்பெய்திய அழகு-
கொழுந்து கிள்ளும்போது
உடம்பில் ஒட்டும் பிசுபிசுப்பு-
களை வெட்டும்போது
மண் பெயரும்
'சர்ங்க் சர்ங்க்' சத்தம்-
ஒரு வாழைத் தோப்பு-
நான்கைந்து கறவை மாடுகள்

இவை போதுமா?
நான் எஜமானாக.

புதிதாய் ஒரு தேயிலைத் தோட்டம்-
அதன்
பாம்புப் பயணப் பாதையில்
நடந்து நடந்து பார்க்கும்
கதாநாயகக் கனவு

ஏழையின் கண்ணீர்
துடைக்கும்
என்னிரு கரங்கள்

மொழிப்பாசம் கொண்ட
முழுமனிதனாக நான்

எனக்காகக் கட்டிவைத்திருக்கும்
கொலு மண்டபம்

இப்படி இப்படி
என் மனசு நீள

இடையில்...
என் பயணப் பாதையில்
மூங்கிற் புதர்கள்
முகத்தைக் கிழிக்க

தன் விருந்து மண்டபத்தில்
காலம்
என்னையே பந்தி வைக்க

ரத்தம் செரித்தக் கண்ணீர்
ரகசியமாய் வடிகிறது

அழுதது
கண்ணீருக்கே வலித்திருக்கும்

யோசித்தது
மூளையின் முடிச்சுகளையே
அவிழ்த்திருக்கும்

பதுங்கியதில்
அவமானமே செத்திருக்கும்

"ச்சீ... ச்சீ...
இதென்ன பிழைப்பு?
அழுவதா?அரற்றுவதா?

தளைகளறு!
தடைகளக(ற்)று!
முகத்தைக் கிழிக்கும்
மூங்கிலில்
புல்லாங்குழல் செய்!"

கண்ணீர் துடைத்துக்
கன்னம் தடவிக்
காதோரம் சொன்னது
மண்வாசனை!

**பிஜிராமன்** · **பிஜிராமன்** Fri Jan 06, 2012 2:33 pm

என்ன ஒரு வரிகள்........

முகத்தைக் கிளிக்கும் மூங்கிளில்
புல்லாங்குழல் செய் அருமை அருமை......

இல்லையோ வாழ்க்கையென என்னிடல் வேண்டாம்
இருக்கிறதே நம்பிக்கையென நகர்த்திடலாம் நாளை

அருமையான கவிதை ரா ரா மகிழ்ச்சி