"சாதாரணமானவனின் புரட்சி"

எனக்கும்-
பதினாறு வயதில்தான்
"புரட்சி"-என்ற வார்த்தை பிடித்துப் போனது.
கொஞ்சம் பெரியவரான ...
"சுந்தரம்" அண்ணாச்சியிடமிருந்து
அந்த வார்த்தை என்னிடம் ஒட்டிக்கொண்டது.
வீட்டில்...ஒதுக்கிய காசில்
சிகரெட் பிடித்தபடியே...
குழுக்களாய் அமர்ந்து...
"நாளைய புரட்சி" பற்றி விவாதிப்போம்..வெகுதீவிரமாய்.
சமூகத்தில்...
"ஏழை, பணக்காரன்"...என இருபிரிவுகள் இருந்துகொண்டே இருப்பது
எங்களின் "புரட்சித் தீ"-யை வளர்த்துக் கொண்டே இருந்தது.
இப்போது யோசிக்கையில்-
நான் ஏழையாய் இருந்த "பொறாமை"தான்
என்னிடம் தோன்றிய "புரட்சி"க்குக் காரணம் எனத் தோன்றியது.

"புரட்சி"- பற்றிப் படிக்க நேர்ந்ததில்-
எனக்கு ஏனோ-இந்தியப் புரட்சியைப் பிடிக்கவே இல்லை.
இந்தியாவில் நடந்தது "அமைதிப் புரட்சியாம்".
"புரட்சி"-எப்படி அமைதியாய் இருக்க முடியும்?-
என்ற கேள்வியின் உறுத்தலில்..
இந்தியாவில் இதுவரை...
புரட்சி தோன்றவே இல்லை என்றே தோன்றியது.

உண்மையான புரட்சியின் மேலான ஈர்ப்பு அதிகமாக...
"சேகுவேரா" என் ஆதர்சமானார்.
அவரின் கொள்கைகளை விட...
அவரின் படம்போட்ட சட்டையோடு அலைவதே...
எங்களின் விருப்பமாய் இருந்தது.
அவரின் சட்டையோடு அலைவதே...
"நான் அவராகிவிடுவேன்"என..
எனக்கு இடையில் சொல்லப்பட்ட "பகுத்தறிவு" சொன்னது.

இப்படியான காலம்...
கல்லூரிக் காலம் வரை...
அப்பாவின் காசைத் திருடியபடி ஓடிக்கொண்டே இருந்தது.

கல்லூரிக் காலம் முடிந்து...வீட்டிற்கு
"தண்டச் சோறு"- ஆனபின்னர்தான்....
புரட்சி குறித்தான என் பார்வை மாறத் துவங்கியது.
இதுவரை...நான் செய்த புரட்சி...
"வெறும் புண்ணாக்கு" என்பதாய் அறிய நேர்ந்தது.
ஒரு வேலை கிடைக்க..
நான் கற்றுத் தெளியவேண்டிய "ஊழல் புரட்சி"
என்னோடு ஒட்டிக் கொண்டது.
ஒன்றியம்..வட்டம்..மாவட்டம்..என
எல்லா அடிதடிகளின் காலிலும்..
வளைந்து..வளைந்து விழுவதுதான்
எனது இன்றைய புரட்சியாய் இருந்தது.

இப்போதெல்லாம் நான் "சேகுவேரா" சட்டையை
அணிவதை விட்டுவிட்டேன்.
"பாவம்! என்னால் அவருக்கு ஏன்அவமானம்?"
ஒரு வேலை கிடைத்து ..
எனக்கான நாற்காலியை நான்
தேய்க்கத்துவங்கிய ஒரு நாளில்தான்
நான் சுந்தரம் அண்ணாச்சியைப் பார்த்தது.

கித்தாய்ப்பாய்..அவரிடம்
"அண்ணாச்சி! நாடு ரொம்ப கெட்டுப் போச்சில்லே..
நாடு உருப்பட இன்னொரு புரட்சி தேவைதான்னே!"-
என்றேன்.
அவரோ-
"லே! அந்த எளவெல்லாம் நமக்கு எதுக்குடா ?
புரட்சியை மறந்துடு...
நம்ப மூளை செரிக்கிற விஷயமெல்லாம்..
வவுத்துக்கு உதவாதுலே!"-என்றார் படு யதார்த்தமாய்.

"புரட்சி"- பற்றிப் படிக்க நேர்ந்ததில்-
எனக்கு ஏனோ-இந்தியப் புரட்சியைப் பிடிக்கவே இல்லை.
இந்தியாவில் நடந்தது "அமைதிப் புரட்சியாம்".
"புரட்சி"-எப்படி அமைதியாய் இருக்க முடியும்?-
என்ற கேள்வியின் உறுத்தலில்..
இந்தியாவில் இதுவரை...
புரட்சி தோன்றவே இல்லை என்றே தோன்றியது.

நல்ல கேள்வி...

அனுபவபான வரிகள்..வாழ்க்கயின் அனுப வரிகளே நாகா...
இவையெலாம் பேச்சக்கு தான் சரிவருமே தவிர,, நடைமுறை வாழ்வில் நாமும் சாதாரண மனிதனாய் வேறு வழியின்றி பயணித்து கொண்டு தானே இருக்கிறோம்...

ரொம்பவும் நன்றி! உமா.

அழகக்கான வரிகள்

rombavum nanri! muhaidheen.

ரெம்ப இயல்பான கருத்து ரமேஷ் நாகா !

இன்னொன்று கூறினால் தவறாய் எடுத்து கொள்ள மாட்டீர்களே ?

நெங்கள் எல்லா நடையிலும் கவிதை எழுதுங்கள். இந்த நடையிலும் எழுதுங்கள். இந்த நடையில் மட்டும் எழுதாதீர்கள். நன்றி !

அய்யம் பெருமாள் .நா wrote:

ரெம்ப இயல்பான கருத்து ரமேஷ் நாகா !

இன்னொன்று கூறினால் தவறாய் எடுத்து கொள்ள மாட்டீர்களே ?

நெங்கள் எல்லா நடையிலும் கவிதை எழுதுங்கள். இந்த நடையிலும் எழுதுங்கள். இந்த நடையில் மட்டும் எழுதாதீர்கள். நன்றி !

ரொம்பவும் நன்றி! அய்யம்பெருமாள். எனது வரும் கவிதைகளை வேறு நடையில்
மாற்றியே எழுதுகிறேன்...

எனக்கும்-
பதினாறு வயதில்தான்
"புரட்சி"-என்ற வார்த்தை பிடித்துப் போனது.

"தண்டச் சோறு"- ஆனபின்னர்தான்....
புரட்சி குறித்தான என் பார்வை மாறத் துவங்கியது.
இதுவரை...நான் செய்த புரட்சி...
"வெறும் புண்ணாக்கு" என்பதாய் அறிய நேர்ந்தது.

நல்ல கருத்து ரமேஷ்!!!!