காலைப் பொழுது தான் உலகின் மகிழ்ச்சியான நேரம்; ஆய்வில் தகவல்

**உமா** · **உமா** Sat Oct 01, 2011 1:20 pm

First topic message reminder :

வாஷிங்டன், செப் 30-

உலக மக்களின் மகிழ்ச்சியான நேரம் எது? என்பது குறித்து அமெரிக்காவின் கார்னெல் பல்கலைக்கழக நிபுணர்கள் ஒரு ஆய்வு மேற் கொண்டனர். அதற்காக “டுவிட்டர்” இணைய தளம் பயன்படுத்துபவர்களிடம் கருத்து கேட்கப்பட்டது. அதில் 84 நாடுகளை சேர்ந்த 24 லட்சம் பேர் கருத்து தெரிவித்து இருந்தனர்.

அவர்கள் 2 வருடங்களாக 50 கோடியே 90 லட்சம் கருத்துக்களை கூறி இருந்தனர். அவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் காலைப் பொழுதுதான் மகிழ்ச்சியான நேரம் என கருத்து தெரிவித்துள்ளனர். ஏனெனில் அப்போதுதான் மக்களின் அன்றாட பணி தொடங்குகிறது. அதே போன்று நள்ளிரவும் மகிழ்ச்சியான தருணம் என கூறியுள்ளனர்.

அதே வேளையும், நள்ளிரவுக்கு மேலே மிகவும் எரிச்சலான நேரம் தொடங்குவதாக தெரிவித்துள்ளனர். அப்போதுதான் பயம், கோபம், குற்ற உணர்வு, கடும் வெறுப்பு, போன்றவை ஏற்படுவதும் ஆய்வில் தெரிய வந்துள்ளது.

நன்றி
மாலை மலர்

(எனக்கு எல்லா நேரமும் கடுப்பா தான் இருக்கு-என்ன செய்ய)

ரேவதி · ரேவதி Sat Oct 01, 2011 3:28 pm

krishnaamma wrote:

:அடபாவி: உங்களை

நீங்க என்னதான் என்னை அடிச்சாலும் என் முடிவுல இருந்து பின்வாங்க மாட்டேன் சூப்பருங்க

**Manik** · **Manik** Sat Oct 01, 2011 3:30 pm

உதயசுதா wrote:
உமா wrote:
krishnaamma wrote:(எனக்கு எல்லா நேரமும் கடுப்பா தான் இருக்கு-என்ன செய்ய)

என் உமா உங்களுக்கு "பைல்ஸ் " ஆஆ? அவங்களுக்கு த்தான் எப்பவும் எடுக்கும் 'கடுப்பு'வரும் என்று சொல்வாங்க..... அப்பாவி சுமதிசுந்தர்

காலையில் வீட்டு வேலை, அப்புறம் ஆபீஸ், வாடகை, இதர செலவுகள், பெட்ரோல், அப்புறம் மறுபடியும் வீடு, வர்ஷா , நடுவில் எனக்கு காய்ச்சல் பாப்பாக்கு உடம்பு சரியில்ல்மால் போகும்...அனைத்தையுமே சமாளிக்கணும்..இதே யோசித்தே நான் இளைத்து போயிட்டேன் அம்மா .
oru vagaiyil neeyum பாவம் தான் உமா.இது எல்லாத்தையும் சாமலிக்காரதேய் periya விஷயம்.
நான் சம்பளம் வாங்கியதும் என் மாமா கையில கொடுத்துடுவேன்.அவங்கதான் எல்லாத்தையும் பார்த்துக்கராங்க.
எல்லா செலவு போக அவரு அக்கவுண்டுக்கு எவ்வளவு அனுப்பினார் enru கூட நான் கேட்டது இல்லை.அவரா தான் இவ்வளவு செலவு,இவ்வளவு அக்கவுண்டுக்கு அனுப்பி irukkennu சொல்லுவார்.

எவ்வளவு அனுப்பினார் அக்கா இங்க என் அக்கவுண்டுக்கு வரவே இல்ல அக்கா அக்கவுண்ட் நம்பர் சரியாதானே அனுப்புனாரு கேட்டு சொல்லுங்க அக்கா சிரி

**krishnaamma** · **krishnaamma** Sat Oct 01, 2011 3:31 pm

உமா wrote:சமாளித்து வாழ்கிறோமே....அது தான் பெரிய விஷயம் அக்கா...அம்மா நீங்க சொன்னதை நானும் விளையாட்டாய் எடுத்து கொண்டேன்....
10மாதம் துவங்கிய நாள் முதல் அவளுக்கு உடல் நலம் சரியில்லை ...எனக்கு இப்போ சரி ஆச்சு காய்ச்சல்....

நடை வரும்போது உடல் நலம் குறையும் உமா, அதற்க்கு கவலை கொள்ள வேண்டாம் , தானே ஸரியாகும். இப்ப வர்ஷா பிடித்துக்கொண்டு நிற்க துவங்கி விட்டாள் இல்லையா? குழந்தை இன் எடையை அவள் பிஞ்சு கால்கள் தாங்க வேண்டுமே, அதர்க்ககத்தான் பேதியாகும். உங்க அம்மா சொல்லலையா? கவாளிப்பாடாடிங்க புன்னகை

எங்க பாட்டி சொல்வ, கால்கள் தங்கும் எடை வரும் வரை பேதி யாகும் பிறகு தானே நின்று விடும் என்று, நான் கேட்பேன் நம்க்கு மட்டும் ஏன் பாட்டி (பெரியவர்களுக்கு )ஓவராக வெய்டு போடுகிறது? எப்பவும் அப்படி இருந்தால் ஓவர் வேட் பிரச்சனை யே இல்லை யே ye என்று புன்னகை

அதற்க்கு பாட்டி சொல்வ "குதர்க்கம் வேண்டாம்" என்று புன்னகை

பல் வந்தாலும் அப்படி படுத்தும் புன்னகை

எனவே கவலை படாதிங்கோ உமா புன்னகை

சரியா?

**உமா** · **உமா** Sat Oct 01, 2011 3:37 pm

உதயசுதா wrote:
அப்படி சொல்லாதீங்க கிருஷ்ணமா.எனக்கும் இருக்கு கவலைகள்.என் பொண்ணு சுஜிதா பிறந்ததுல இருந்து இங்க தான் இருக்கா.அவளை நான் முதல் முதலா இரண்டு வயசுல நாட்டுக்கு கூட்டிட்டு போகும்போது,யாரு அப்பத்தா,யாரு அம்மாச்சின்னு,யாரு அத்தைன்னு கூப்பிட தெரியாம என் முகத்தை பார்த்து பரிதாபமா ஒரு பார்வை பார்த்தாலே அதுல ஆரம்பிச்சது என் கவலை .இன்னிக்கும் ஊருக்கு போனா என்னதான் தொலைபேசியில் அவ அடிக்கடி பேசினாலும் இது நம்ம ஐயா,தாத்தா,அப்பத்தா,அம்மாச்சின்னு அவளால அவங்க கூட ஒட்டி இருக்க முடியல.
அது மட்டும் இல்லை இங்க படிப்பு நம்ம ஊருல சொல்லி கொடுக்கறது போல இல்லை.

இன்னும் ஒண்ணு சொல்லணும் கிருஷ்ணம்மா,இங்க எனக்கு ஏதாச்சும் நடந்து நான் இல்லை என்றானால் என் உடம்போடு இவங்க ஊருல போய் எங்க சொந்தங்களை பார்க்கும்வரை அவள் எப்படி இருந்துக்குவான்னு நினைக்கும்போதே எல்லாத்தையும் விட கவலை வருது.
ஒரு வேளை இந்த கவலை எல்லாம் நான் ஊரில் இருந்து இருந்தால் வந்து இருக்காதோ என்று எண்ணம் தோன்றும்போது எல்லாம் முட்டாள் தனமா முடிவு எடுத்துட்டோமேன்னு கவலை வருது.

அக்கா படித்ததும் வேதனையா இருக்கு....
நீங்கள் கவலை கொள்ள வேணா... சோகம்