குறுமாபடங்கள் மன்னிக்கவும் குறும்படங்கள்

குறும்படங்கள் என்ற இந்த வார்த்தையை முதலில் கேட்டபோது, ‘advertisements’ என்ற ஆங்கில வார்த்தையின் தமிழ் பதம் என்று தான் நான் நினைத்துக்கொண்டேன். ஆனால், சினிமா உலகை போன்று குறும்படங்கள் துறையும், ஒரு பெரிய உலகம் என்பதை அறிந்த பொழுது ஆச்சரியம் மேலிட்டது.குறும் படங்கள் பற்றிய ஆர்வம் பிறந்தது.

உலக அளவில் குறும்படங்களுக்கு பெரும் வரவேற்ப்புள்ளது, பொதுவாக அனைத்து சினிமா விழாக்களிலும் குறும்படங்கள் திரையிடப்படுகின்றன.அதற்க்கு விருதுகளும் அளிக்கபடுகிறது. உலகின் பல சிறந்த இயக்குனர்களும் குறும்படங்களை இயக்கியுள்ளனர் என்பது குறிப்பிடதக்கது.

குறும்படங்கள் 7 முதல் 15 நிமிடம் வரையிருக்கும்.அதற்க்குள் என்ன சொல்ல முடியும்?

நான் பார்த்த குறும்படங்களை வைத்து என்னை கேட்டால் , அதற்க்குள் எல்லாம் சொல்ல முடியும். குறும்படங்களின் இலக்கனம் என்ன?

அடிப்படையில் இப்படி ஒரு கேள்வி , அதற்க்கு இது தான் இலக்கனம் என்று யாராவது சொன்னால் கொஞ்சம் அவர்களிடமிருந்து தள்ளிப் போய் விடுங்கள். அவர்கள் எப்பொழுதுமே அப்படிதான். சாதாரணமாக மனதில் தோன்று ஒரு வடிவத்திற்க்கு ஒரு இலக்கனம் அமைத்து, அதற்க்கு ஒரு பெயருமிட்டு, அதை பற்றி யாருக்கும் புரியாத படி ஒரு புத்தகம் எழுதி, இதை பின்பற்றுபர்கள் தான் உண்மையானவர்கள் என்ற மாயயை உருவாக்கிவிடுவார்கள்.

பின்பு இன்னொருவர் வந்து அந்த இலக்கனங்களை உடைத்து, அதற்க்கு ஒரு பெயரிட்டு, அதற்க்கு ஒரு இலக்கனங்களை உருவாக்கி..இப்படியே ஜல்லியடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். கேமாரா 360 டிகிரி சுத்தினால் எல்ல கோணங்களும் சரிதான், இந்த கோணம் தான் என்ற இலக்கனம் முட்டாள்தனம். பேனா எல்லவிதமாகவும் எழுதினால், இந்த எழுத்துமுறை தான் இலக்கனம் என்பது முட்டாள் தனம்.

சரி இப்பொழுது சொல்லுங்கள், உங்கள் மூளை கதை செய்யபோகிறது, உங்காள் கேமரா படமெடுக்க போகிறது, பார்வைகள் பார்க்க போகின்றன, செவிகள் கேட்கபோகின்றன, இதில் ஏது இலக்கனம், ரூல்ஸ். இதில் இருப்பதெல்லம் பார்ப்பவரோ, கேட்பவரோ அவருக்கு பிடித்திருக்கிறதா, பிடிக்கவில்லையா என்பது தான், அவரின் ரசனை மட்டும் தான்.

உங்கள் வீட்டு குழந்தை ஒன்று முதன் முதலில் எழுந்து நிற்க முயலுகிறது, அதை தேமெவென்று படம்பிடித்தால் சாதரண படம். கொஞ்சம் ரசனையுடன் படம்பிடியுங்கள். அந்த படம் எல்லமுமாக சொல்லிவிடும், எல்லாமுமாக ஆகிவிடும்.

குறும்படங்கள் எடுக்க தேவை கேமார, கொஞ்சம் பணம், நிறைய ரசனை.

எனக்கு பிடித்த ஒரு குறும் படத்தை பற்றி சொல்லுகிறேன். இந்த படம் அமெரிக்க கலிபோர்னியா பல்கலைகழகத்தில் சினிமா துறையில் இயக்குனர் படிப்பிற்க்கான, இறுதியாண்டு ப்ரஜக்ட் திரைப்படம். இயக்கியவர் ஒரு மாணவர்,ஆனால் படமோ ஆஸ்கர் விருதை வென்றது.படத்தின் பெயர் ‘West Bank Story’. படத்தை பற்றி பார்ப்போம். இஸ்ரேலில் யூதர்களுக்கும், இசுலாமியர்களுக்கும் நடக்கும் சண்டையை மையமாக கொண்ட திரைப்படம்.

இன்றைய பாலஸ்தீனத்தில் கதை தொடங்குகிறது. கையை சொடக்கு போட்டபடி இசுலாமியர்கள் தெருவில் வருகிறார்கள். இஸ்ரேலிய ராணுவ வீரன் ஒருவன் (யூதன்), அந்த கூட்டதில் இருக்கும் இசுலாமிய பெண்ணை காதலிக்கிறான் , அவளும் இவனை காதலிக்கிறாள். அதே நேரம் கையில் சொடக்கு போட்டபடி ஒரு யூத குழு தெருவில் வருகிறது. இருவரும் சொடக்கு போட்டபடி ஒருவரை ஒருவர் முறைத்துக்கொள்ளுகிறார்கள் (அட நம்ம கில்லியில் இத காப்பியடிச்சிருக்காங்க)..

அவர்கள் இருவரும் தங்கள் ஹோட்டலுக்குள் செல்லுகிறார்கள், ஓரே உண்வு வகை, ஒரே மாதிரியான் கடவுள் துதி பாடல் ஆனால் இருவரும் தங்களை எதிரியாக நினைக்கிறார்கள்.

ஒரு பிரச்ச்னையில் யூதர்கள் ஒரு சுவரை எழுப்ப முயல, பாலஸ்தீனியர்கள் அதை உடைக்க கிளம்ப, இதன் நடுவே காதலர்கள் தடுக்க வருவதற்க்குள், இரண்டு ஹோட்டள் களும் தீக்கிரையாகி விடுகின்றன.

மறு நாள் காலை பசியோடு யூதர்களும், பாலஸ்தீனியர்கள்ம் உணவு கேட்டு நிற்க, இங்கே இவர்கள் இருவரும் இணைந்து உணவு பரிமாறுகின்றனர்.

இந்த படம் 15 நிமிடங்கள் ஓடுகிறது, இசை நடனத்துடன் இன்றைய இஸ்ரேல் பாலஸ்தீனதின் நிலையை விளக்கி, அதற்க்கு இருவரும் இணைந்து வாழ வேண்டும் என்ற தீர்வை சொல்லி படம் முடிகிறது.

இந்த படத்தை நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லம் பார்க்கிறேன், எடுத்தவிதம், இசை நடனம், நடிப்பு என அனைத்துமே அருமை.

இதுமாதிரியான குறும்படங்கள் தமிழில் எளிதாக எடுக்க முடியும். ஆனால், தேவை நம் படைபாளிகளுக்கு பணம், ஏனென்றால் திறமை அவர்களிடம் நிறையவே உள்ளது.