காதல் பேருந்து

Guest · Guest Fri Jul 29, 2011 4:30 pm

இருபதாவது நாளாய்

அவளிடமிருந்து

அழைப்பு எதுவும் இல்லை

என்னிடமிருந்து

எந்த அழைப்பையும்

ஏற்கவும் இல்லை

பேருந்து நிறுத்தத்திலும்

அவள் இல்லை

அலுவலகத்திலும்

விடுமுறை என்பதைத்

தவிர வேறு தகவல் இல்லை

வீடும் மூடிக் கிடந்தது

அவளது அடுக்குமாடிக்

குடியிருப்பில்

அடுத்திருக்கும் சேட்டுக்கு

என் பதட்டத்தில் ஆர்வமில்லை.

கடைசியாக கடற்கரையில்

பிணக்குடன் பிரிந்தோம்

என் கோபத்தால்

நான் தொலைத்த

மற்றுமொரு வேலை

பற்றியதாய் அது இருந்தது

வழக்கமான ஒன்றுதான்

அது

வழக்கம்போல்

அவளிடம் அடுத்தநாளே

மன்னிப்பு கேட்க தயார் ஆகவே இருந்தேன்.

ஆனால் அவள் வரவே இல்லை…

அடுத்த நாளும்

அடுத்த நாளும்

அடுத்த நாளும்..

சண்டை போட்ட இடத்திலேயே

மன்னிப்பு கேட்டு

மீண்டும் பணியில் சேர்ந்தேன்

அவளுக்காகதான் அதை செய்கிறேன்

என்பதை

ஒரு கடிதமாக எழுதி வைத்தேன்.

விடுமுறை முடிந்து

திரும்புகையில் தருவதற்காக.

நடைப் பாதைக் கடைகளில்

அவளுக்கென

ஏதேதோ வாங்கிச் சேர்த்தேன்.

சில கவிதைகளும் செய்தேன்.

அவள்

அலுவலகம்

திரும்பவேண்டிய நாளில்

சரியாக சவரம் செய்து

படிய வாரி

அவளுக்கு பிடித்த நிறத்தில்

உடை அணிந்து

பேருந்து நிறுத்தம் போனேன்.

நான் போகும் முன்பே

அவள் வந்திருந்தாள்.

ஆர்வத்துடன் விரைந்து ஓடினேன்.

அருகில் போன

பின்பே கவனித்தேன்

அவள்

வேறுமாதிரி உடை அணிந்திருந்தாள்.

அருகில் வேறு யாரோ நின்றிருந்தான்.

நிறைய நகை போட்டிருந்தாள்

அதன் நடுவில்

புதுக் கருக்குடன்

மஞ்சள் கயிறு

ஒன்று இருந்தது.

என்னை ஏறிட்டு பார்க்கவே இல்லை.

”உங்கள் பேருந்து

போய்விட்டது”

என்றார் பழக்கமானவர்.

”ஆம்”என்றேன் அயர்வாய்…

காதல் பேருந்து

காதல் பேருந்து

மறுமொழி எழுத நீங்கள் உறுப்பினராக இருக்க வேண்டும்..

உறுப்பினராக பதிவு செய்க

உள்நுழைக