மே-17 வரை நந்திக்கடலருகே நின்று இன அழித்தல் தாண்டவத்தை கண்டவர் இவர்

First topic message reminder :

மே-17 வரை நந்திக்கடலருகே நின்று இன அழித்தல் தாண்டவத்தை கண்டவர் இவர்.
இதோ சிவரூபன் பேசுகிறார்:

“”ஐ.நா.சபையேஇ வல்லரசுகளேஇ உலகின் தலைவர்களேஇ ஊடகத்துறையினரேஇ எமது போராட்டத்தின் எதிர்கால நம்பிக்கையாகவும் உயிராகவும் இருக்கிற தமிழ்நாட்டு உறவுகளே!

நான் எழுத்தாளனோஇ சிந்தனையாளனோ அல்ல. போராட்ட இயக்கமும் வாழ்வும் கற்றுத் தந்தவற்றைத் தவிர வேறெங்கும்போய் பெரிய படிப்பு படித்தவனுமல்ல. கண்ணெதிரே கண்ட கொடூரமான தமிழ் இன அழித்தலின் சில காட்சிகளை எழுத்தில் பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன். எம் இன மக்களின் கொடூர அழிவைக் கண்டும் மௌனமாயிருந்த சர்வதேச சமூகத்தின் மீதான அவநம்பிக்கையும் நான் எழுதுவதற்கு முக்கிய காரணம்.

பசியின் வலியும்இ பிழிந்த தாகமும்இ பிரிவின் தவிப்பும்இ வெடிகுண்டுகளின் வெக்கையும்இ படு கொலைகளின் கொடூரமும்இ சகலமும் முடிந்துபோகிற தருணத்தின் திகிலுமாய் நாங்கள் வெள்ளாம் முள்ளிவாய்க்கால் பரப்பில் நின்றிருந்த அக்கடைசி நாட்களில் இரண்டு நம்பிக்கைகளை கடைசிவரை கொண்டிருந்தோம். “தாய் தமிழ்நாட்டு உறவுகள் எம்மை கைவிடமாட்டார்கள்இ அமெரிக்கா எப்படி யாவது எமது உதவிக்கு வரும்’ அந்த நாட்களின் வலியை எம்மால் வார்த்தைகளில் வருணிக்க முடியாது. அங்கு நின்று அனுபவிக்காதவர்களால் அதனை புரிந்துகொள்ளவும் முடியாது.

இதனைக்கூட நான் ஒரே ஒரு மன்றாட்டத்துடன் தான் எழுதுகிறேன். சர்வதேசமே! உயிரான தமிழ்நாட்டு உறவுகளே! இறக்கைகள் வெட்டப்பட்டுஇ கம்பிவேலிகளுக் குள் அடைக்கப்பட்டுஇ பாலைவனத்தில் வெந்து துடிக்கும் மண்புழுக்கள்போல்இ தமிழர்களாய் பிறந்ததைத் தவிர வேறெந்த குற்றமோ பாவமோ செய்யாதஇ உடல் சோர்ந்துஇ உளம் நலிந்துஇ உணர்வு செத்துஇ நா வறண்டுஇ இதய நாடிகள் ஒடுங்கிஇ வார்த்தைகள் முடிந்துபோய் வாடிக் கொண்டிருக்கும் எம் உறவுகளை எப்படியாவது காப்பாற் றுங்கள். சுதந்திர வேட்கைக்கெல்லாம் அப்பால் இம்மக்களுக்காய் இன்று நாங்கள் வேண்டுவது பெரிதாக எதுவுமில்லை. உணவுஇ குடிநீர்இ அச்சமின்றிக் கண்ணுறங்க தமது குடிசைஇ மணியோசை கேட்க எமது சிறு கோயில்கள். இப்போதைக்கு இவ்வளவும் போதும்.

இன அழித்தல் நடந்த இறுதி நாட்களின் கொடூ ரத்தை நான் இங்கு எழுதுவதுகூட உங்களின் கழிவிரக் கம் கேட்டல்ல. என்றேனும் ஒருநாள் எமது மக்களுக்கான உரிமைகளை நீங்கள் பெற்றுத் தருவீர்களென்ற நம்பிக்கையில்தான் நான் எழுதுகிறேன்.

அன்று வைகாசி 16. நள் ளிரவு கடந்திருந்தது. வழமையை விட இருள் கனத்திருந்தது போன்ற உணர்வு. ஏதோ நடக்கப்போகிற தென்ற திகில் எங்கும் சூழ்ந்திருந் தது. அதிகாலை 3 மணி இருக்க லாம். தொடங்கிற்று ஊழித்தாண்டவம். முள்ளிவாய்க் காலில் இருந்து முல்லைவட்டுவாகல் நோக்கி முன்னூறு மீட்டர் நீளத்திலும் வட ஆழ்கடலில் இருந்து நந்திக்கடல் திசையாக ஐநூறு மீட்டர் அகலத்திலுள்ளுமாய் ராணுவ வேலிக்குள் அடைக்கப்பட்டிருந்த மூன்று லட்சத்திற்கும் மேலான மக்களைச் சுற்றி ராஜபக்சேவின் பிணம்தின்னிப் பேய்கள் பேரவலத்தின் இறுதிப் போரை தொடங்கின.

வைகாசி-17 அதிகாலை. கோடி சிங்கங்கள் சேர்ந்து கர்ஜித்தால் எழும் ஓங்கார ஓசையுடன் ராட்சஸ கொடுங்கோலன் ராஜபக்சேவின் ஏவலில்இ தமிழ்ப் பிணம் தின்னும் கழுகு பொன்சேகா வழிநடத்தஇ “தமிழரை அழித்து தீர்த்த பின்னரே அடுத்த வேலை’ என நின்ற கோத்தபய்யா பின்நிற்கஇ மூன்றாம் உலக யுத்தம்போல் மூன்று லட்சம் மக்கள் மீதான தாக்குதல் தொடங்கியது. புயலடித்தால் தாவ முடியாமல் தவிக்கும் காட்டு மந்திகள் போல் எம்மக்கள் அங்குமிங்கும் ஓடினார்கள். சிங்களக் கொலைவெறிப் படைகளுக்கு பிரபாகரனின் படைகள் தக்க பதில் தந்திருக்க முடியும். ஆனால் முடியாது போயிற்று. ஏன் தெரியுமா…?

இதை படிக்கும் போது நம்மை அறியாமலேயே கண்ணீர் வழிகிறதே..நெஞ்சு துடிக்கிறதே .. என்ன ஒரு அவலமான நிகழ்வு.. இவற்றை எல்லாம் பார்த்தவர் மன நிலைமை எப்படி இருக்கும்.. நெஞ்சுக்குள்ளே கையை வைத்து பிசைவது போல் உள்ளது இதை படிக்கும் போது..
இவை யாருக்கும் ..எந்த இனத்துக்கும் நடந்தாலும் வலிக்குமே..இதோ நம் இனம் நம் நாட்டு உறவிவினர்.. என்ன போர் முடிவுக்கு வந்து விட்டது என்ற கெக்கலிப்புடன் இருக்கும் அந்த மாங்கா மடையனை என்ன பண்ணினால் நம் ஆத்திரம் அடங்கும்..நம் மக்கள் கண்ணீர் நிக்கும்.. நிர்க்கதியாய் நிக்கும் நம் மக்களுக்காக நாம் தினம் வணங்கும் கடவுள் கூட கை கொடுக்கவில்லையே..

போர் முடிவுக்கு வந்து விட்டது என்ற கெக்கலிப்புடன் இருக்கும் அந்த மாங்கா மடையனை என்ன பண்ணினால் நம் ஆத்திரம் அடங்கும்.

மினுவுக்கும் கோவம் வரும் என்று இன்றுதான் தெரியும்
உண்மைதான் மீனு நான் பாதியிலையே நிறுத்திவிட்டேன் கோவமும் கவலையும் தாங்கவில்லை

அன்பு இளவலுக்கு
நான் அடிக்கடி கூறி வருவது போர் இருவகைப் படும் ஒன்று இனப் படுகொலையை அடிப்படையாக வைத்து நடத்தப் படுவது. மற்றது தற்காப்புப் போர், அது அறவழியை மீறாது நடத்தப் படுவது, புராணக் கம்சன் கூடப் பிறந்த குழந்தைகளைத்தான் கொன்றான். இந்தப் பாவிகளோ கர்ப்பப் பையையே நீக்குகிறார்கள். இது புராணத்திலும் இல்லாத கொடுமை. இந்த விவரம் எல்லா ஊடகங்களுக்கும் நன்கு தெரியும். ஆனாலும் வாய்மூடி இருப்பது மட்டுமல்லாமல் செய்திகளைத் திரித்தும் போடுவது தான் வேதனை அளிக்கிறது. பாரதி சொன்ன வார்த்தைகள் தான் எல்லாப் பக்கங்களிலிருந்தும் எதிரொலிக்கிறது.
படிச்சவன் பாவம் செய்தால் ஐயோன்னு போவான் ஐய்யோன்னு போவான். மனம் வேறு எதிலும் செல்ல மறுக்கிறது. நாராயணன் ஒரு பச்சைத் துரோகி என்பது அனைவரும் அறிந்த விடயம்.
அன்புடன்
நந்திதா