சிவப்பு விளக்கில் சிக்கி கிட்னியையும் இழந்த இளம் பெண்!

மயக்கும் மாலைப்பொழுது. பசுமையான புல்வெளி. பள்ளிக்கு சென்று திரும்பிய மகனுடன் விளையாடுகிறார் ராதிகா. உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி குடிகொண்டிருப்பதை முகம் பிரதிபலித்துக் கொண்டிருந்தது.

அருகில் சென்று அவரிடம் பேசத் தொடங்கினால்...

மகன் ரோகனின் மெல்லிய கேசத்தை தடவிவிட்டுக் கொண்டே "என் வாழ்க்கையில் இப்படி ஒரு அற்புதம் நிகழும் என்று நான் நினைத்துக் கூடப் பார்க்கவில்லை'' என்று சொல்லும் போதே அந்த பளபள முகத்தில் சோக ரேகைகள் தென்படுகின்றன.

ராதிகா கடந்த காலத்துக்குள் மூழ்கிப்போகிறார்...

"நான் பத்தாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். என் சகோதரியின் திருமணத்திற்கு வாங்கிய கடனால் குடும்பம் மிகவும் கஷ்டப்பட்டது. என் படிப்பை நிறுத்த வேண்டிய சூழல். வீட்டு வேலை ஏதாவது செய்தால் கடன் தீர உதவியாய் இருக்கும் என்று எண்ணி பெற்றோர் என் படிப்பை நிறுத்திவிட்டனர்.

வீட்டின் நிலைமையைக் கூறி பஜாரில் நின்ற ஒருவனிடம் வேலை கேட்டேன். அழகாக பேசிய அவன் வேலை வாங்கித் தருவதாக கூறி நேபாளத்தில் இருந்து ரயிலில் ஏற்றி இந்தியா கொண்டுவந்து மும்பை சிவப்பு விளக்கு விடுதியில் என்னை விற்றுவிட்டு போய்விட்டான். அதோடு என் வாழ்க்கையும் தொலைந்துபோனது'' என்று மீதி சோகத்தை சொல்ல முடியாமல் விம்மி அழுகிறார் ராதிகா.

பகலில் தூக்கம். இரவு முழுவதும் மற்றவர் களுக்கு பாலியல் சுகம் கொடுக்க வேண்டும். இதுவே அவரது வாடிக்கையாகிப் போனது.

ஒரு நாளைக்கு 20 வாடிக்கையாளர்களையாவது திருப்தி செய்ய வேண்டிய கட்டாயம். இந்த கொடுமைக்கு உடல் மறுத்தாலும், அவள் மறுக்க முடியாது. அடம்பிடித்தால் அடி உதைதான். அத்தனைக்கு பிறகும் பலவந்த உறவுகள் கண்டிப்பாய் நடந்தேறும். 16 வயதிலேயே இவ்வளவு கொடுமையை சந்தித்திருக்கிறார் ராதிகா.

போராட்டமான இந்த வாழ்வில் அவள் இரவில் தூங்கியதே இல்லையாம். அந்த ராதிகா இன்று அம்மாவாக மாறி நிற்கும் கதையும் சோகமானது. கொடூரமாக நடந்து கொள்ளும் சிவப்பு விளக்கு விடுதியினர் ஒருநாள் இனிமையாக பேசி `கூல்டிரிங்ஸ்' வாங்கி கொடுத்துள்ளனர்.

சந்தோஷமாக குடித்தவளுக்கு என்ன நடந்தது என்பது புரிய சில நாட்களாகிவிட்டது. கண்விழித்துப் பார்த்தபோது ஆஸ்பத்திரி கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தாள். வயிற்றை கிழித்திருந்த தழும்பு, ஏதோ விபரீதம் நடந்திருப்பதை அவளுக்கு உணர்த்தியது. அந்த அட்டூழியத்தை ராதிகாவே சொல்கிறார்...

"கோடீஸ்வரர் ஒருவருக்கு எனது ஒரு சிறுநீரகத்தை திருடி விற்றுவிட்டனர். அதற்காக ஒரு லட்சத்து 9 ஆயிரம் ரூபாய் பணம் கிடைத்தது. அதை என்னிடம் தராமல் வைத்திருந்தனர். பிறகு அந்த கும்பலிலேயே ஒருவனுக்கு என்னை திருமணம் பேசினார்கள். அவனுக்கு அந்த ஒரு லட்ச ரூபாயை வரதட்சணையாக கொடுத்து மணம் முடித்தார்கள். அவன் அந்த ரூபாயை காலி செய்துவிட்டு என்னை அங்கேயே விட்டுவிட்டு சென்றுவிட்டான். அவனிடம் இருந்து எனக்கு கிடைத்த சொத்துதான் என் மகன் ரோகன்'' என்று சொன்னபடி முத்தமிடுகிறார் தன் மகனை!

திருமணத்திற்குப் பிறகும் மற்ற ஆண்களை திருப்திப் படுத்துவதுதான் வேலையாக இருந்தது ராதிகாவுக்கு. குழந்தையுடனாவது சந்தோஷமாக இருக்கலாம் என்றால் அது முடியவே முடியாதாம். குழந்தைகளை தனியாகப் பிரித்து வைத்து விடுவார்களாம்.

ஒருநாள் தன் மகனுடன் எப்படியோ நழுவி தப்பித்து வந்துவிட்டார். ஒரு ரெயிலைப் பிடித்து சொந்த நாடான நேபாளத்துக்கு வந்திருக்கிறார்.

கையில் குழந்தை இருக்கிறது, கணவர் இல்லை. கயவர்கள் கைகளில் மீண்டும் மாட்டினால் தொல்லை. எங்கு செல்வது, யாரிடம் அடைக்கலம் கேட்பது என்று தெரியாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தார். தலைநகர் காத்மாண்டில் `மைதி நேபாள்' என்னும் பெண்கள் அமைப்பு அவருக்கு புகலிடம் தந்தது. அங்கு அவரைப்போலவே பாதிக்கப்பட்ட பல பெண்களும், குழந்தைகளும் இருந்தார்கள். மொத்தம் 83 பெண்களும், 252 குழந்தைகளும் இருந்தனர்.

ராதிகாவுக்கு வழங்கப்பட்ட அறையில் 6 பெண்களும், அவர்களின் குழந்தைகளும் இருந்தனர். இப்போது அந்த மகளிர் விடுதியில் மகனுடன் சந்தோஷமாக வாழ்கிறார் ராதிகா.

தினதந்தி

படிக்க படிக்க வேதனை !!!!