சத்தியமா நான் காவல்காரன்

சரித்திர காலத்தில் இருந்து காவல் பணிக்கு ஒரு தனி மரியாதை இருந்தது. கிராமங்களில், தெய்வங்களையே காவல் தெய்வங்களாக வைத்திருந்தார்கள். திரைப்படங்களில்கூட, ராணுவ உடை, போலீஸ் உடை அணிந்த கதாபாத்திரங்களில் நடித்த, ஆக்ஷன் ஹீரோக்களுக்குத்தான் அதிக வரவேற்பு. சீருடை அணிந்த பணி என்பது, கட்டுப்பாடான பணி என்பதே எல்லோருடைய உள்ளத்திலும் இருந்து வந்தது. ஆனால், சமீபகாலங்களாக வெளிவரும் செய்திகள், இந்த எண்ணங்களையே தகர்த்து எறிவதுபோல அமைந்துவிட்டன. சென்னை ராணுவ அதிகாரிகள் குடியிருப்பு வளாகத்தில், ஏதோ பசிக்காக வாதாம் காயை பறிக்க சென்ற சிறுவனை, போர்க்களத்தில் எதிரியை சுட்டு வீழ்த்துவதுபோல, துப்பாக்கியால் சுட்டு வீழ்த்தியிருக்கிறார்கள்.

திருடவந்த கொள்ளைக்காரனை சுட்டுக்கொன்றிருந்தால் கூட, பெரிதாக நினைக்காமல் மறந்துவிடலாம். ஆனால், தான் சாப்பிடுவதற்காக, மிஞ்சிப்போனால் ஓரிரண்டு வாதாம் காயை பறித்திருப்பான். அவனை சுடுவதற்கு எப்படித்தான் மனம் வந்தது? என்று எல்லோரும் பதைபதைக்கிறார்கள். போரில்கூட பெண்களையும், குழந்தைகளையும் கொல்லமாட்டார்கள். அடுத்து, நமது போலீசாரின் நடத்தைகளும், நன்றாக இல்லை. நேற்று முன்தினம் ஒரேநாளில், தமிழ்நாட்டில் நடந்த சில சம்பவங்கள் காவல்துறைக்கு பெரிய களங்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. திருச்சி மத்திய பஸ் நிலையத்தில் இருந்து ஒரு என்ஜினீயரிங் கல்லூரி மாணவியை காரில் கடத்தியதாக போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் கண்ணனை கைது செய்திருக்கிறார்கள். திரைப்படத்தில் வருவதுபோல, இவர் மாணவியை கடத்த, அதை கண்ட்ரோல் ரூம் மைக்கில், அனைத்து காவல் நிலையங்களுக்கும் தெரிவிக்க, கேவலமோ கேவலம்.

அடுத்த காட்சி ஒரு நகைச்சுவை காட்சி. திண்டுக்கலில் விரைப்பான போலீஸ் யூனிபார்மை போட்டுக்கொண்டே, குடிபோதையில் ரகளை செய்திருக்கிறார் ஒரு போலீஸ் ஏட்டு. இதை சினிமாவில் பார்ப்பது போல, பொதுமக்கள் விழுந்து... விழுந்து... சிரித்துக்கொண்டே பார்த்தாலும், உள்ளத்தில் பெரிய வேதனைதான் ஏற்படுகிறது. திருடர்களுக்கும் இப்போது போலீஸ் என்றால் பயமே இல்லாமல் போய்விட்டது. போலீஸ்காரர்கள் வீடுகளில்தான் தைரியமாக திருடுகிறார்கள். இப்படி போலீஸ் என்றால் ஒரு அச்சமே இல்லாமல் வெறுப்பையும், சிரிப்பையுமே அவர்கள் மீது உதிர்க்கும் நிலை ஏற்படுவது சமுதாயத்திற்கு நல்லதல்ல. போலீஸ் என்றாலே ஒரு அச்சம் ஏற்பட வேண்டும். அப்படி, சமூகவிரோதிகளுக்கு சிம்ம சொப்பனமாக போலீஸ் திகழவேண்டும் என்றால், அவர்கள் நடத்தை மிகவும் கட்டுப்பாடுடனும், கண்டிப்புடனும் இருக்க வேண்டும்.

சமீபகாலமாக அடிக்கடி இதுபோன்ற சம்பவங்கள் ஏற்படுவதை பார்த்தால், காவல் துறையில் ஏதோ ஒரு பெரிய கோளாறு இருக்கிறது என்பது மட்டும் புரிகிறது. அது என்ன கோளாறு?. எங்கே இருந்து இந்த புற்றுநோய் தொடங்குகிறது?. இதை சரிசெய்ய என்னென்ன நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும்? என்பதை எல்லாம் உடனடியாக ஒரு குழு போட்டு ஆராய வேண்டும். வெள்ளைக்காரன் காலத்தில், காவல் துறையில் என்னென்ன முறைகளை கட்டுப்பாட்டுக்காக கடைபிடித்தார்களோ, அது இந்த காலத்துக்கும் மட்டுமல்ல, இனிவரும் காலத்திற்கும் பொருந்தும்.

அப்போதெல்லாம் சரியாக காலை 7 மணிக்கு போலீஸ் நிலையத்தில் எல்லா போலீஸ்காரர்களும் ஆஜராக வேண்டும். அந்த ஸ்டேஷன் சப்-இன்ஸ்பெக்டர் அல்லது ஏட்டு, அவர்களுக்கு `ரோல் கால்' என்று கூறும் வருகையை பதிவு செய்து, அன்று செய்ய வேண்டிய பணிகள், சட்டம் மற்றும் போலீஸ் விதிமுறைகள் பற்றி வகுப்பெடுப்பார்கள். அப்போதே அவர்கள் யூனிபார்ம் போட்டிருக்கும் முறை போன்றவற்றை பரிசோதிப்பார்கள். வெள்ளிக்கிழமைதோறும் கவாத்து நடக்கும். வியாழக்கிழமைதோறும் போலீஸ் நிலையத்தில் உள்ள துப்பாக்கிகளை சுத்தம் செய்து எல்லாவற்றையும் பரிசோதிப்பார்கள். இப்படி பலமுறைகள் இருந்தது. லஞ்சம் என்பதற்கெல்லாம் அப்போது போலீசில் இடமில்லை. லஞ்சத்தை ஒழிக்கவேண்டிய போலீசே லஞ்சம் வாங்கினால், சமுதாயம் விளங்குமா? என்ற எண்ணம்தான் அப்போது மேலோங்கியிருந்தது. சம்பளம் குறைவாக, வேலை அதிகமாக இருந்த அந்த காலத்தில் இல்லாத லஞ்சம், இப்போது காவல்துறையில் புரையோடிப்போய் இருப்பது பெரிய சீர்கேடாகும். ஆக, இனி நமது ராணுவமும், போலீசும், `சத்தியமா நான் காவல்காரன் மட்டுமே' என்ற வகையில், மற்ற விஷயங்களை எல்லாம் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, ஒரு புது யுகம் படைக்க வேண்டும் என்பதே எல்லோருடைய எதிர்பார்ப்புமாகும்.

தினதந்தி தலையங்கம்!