வாய்ப்பேச்சு வீரம்!

ஒரு காட்டில் பல விதமான விலங்குகள் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தன. அந்த விலங்குகளுக்கிடையே ஒரு கொழுத்த மான் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தது. நல்ல உயரமாகவும், சதைப் பிடிப்புடனும் இருந்ததால் அந்தக் காட்டில் வசிக்கும் விலங்கினங்களுள், தானே அதிக பலசாலி என்ற இறுமாப்பு அந்த மானுக்கு உண்டு.

மான் குட்டிகளையும், முயல் போன்று பலவீனமான பயந்த விலங்குகளையும் மான் அடிக்கடி விரட்டியடிக்கும். அவற்றைக் காணும்போது தனது வலிமையைக் கண்டு அஞ்சியே அவை ஓடுவதாக நினைத்துக் கொண்டு மான் தற்பெருமை கொள்ளும்.

ஒருநாள் காட்டில் ஒரு பக்கமாக ஒரு வெள்ளாடு மேய்ந்து கொண்டிருந்தது. அகம்பாவம் பிடித்த மான் வேகமாக ஓடி வந்து ஆட்டை முட்டித் தொந்தரவு செய்தது. மானின் செயலைக் கண்டு எரிச்சலடைந்த ஆடு, ""நீ ஏன் எனக்குத் தொந்தரவு கொடுக்கிறாய். நான் என் உணவுக்காக இலை தழைகளை மேய்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். இதனால் உனக்கு என்ன நஷ்டம்!'' என்று கேட்டது.

""நான் இந்தக் காட்டிலே பலம் வாய்ந்த விலங்காகும். மற்ற எந்த விலங்காக இருந்தாலும் என்னிடம் அடங்கிப் போக வேண்டும். இல்லாவிடால் அந்த விலங்குடன் சண்டை பிடித்து வெற்றி கொள்வேன்!'' என்று மான் அகங்காரத் தொணியில் பதில் சொல்லிற்று.

""உன்னிடம் அப்படியென்ன சிறப்பான தகுதியிருக்கிறது?'' என்று கேட்டது ஆடு.

""எனக்குப் பிற விலங்கினங்களைக் குத்திக் கிழிக்கும் கொம்பு இருக்கிறது. காற்றிலும் விரைந்து செல்லும் கால் இருக்கிறது. மின்னலெனப் பாயும் மெல்லிய உடலுக்குரியவனாக நான் இருக்கிறேன். எனக்கிருக்கும் இந்தச் சிறப்பு வேறு யாருக்காவது உண்டா?'' என்று கம்பீரமான குரலில் கேட்டது மான்.

அப்போது சற்றுத் தொலைவில் சில வேட்டை ஓநாய்கள் பயங்கரமாகக் குரைக்கும் ஓசை கேட்டது. அடுத்த கணமே மானின் முகத்தில் பீதியின் குறிகள் தென்பட்டன. வேட்டை நாய்களின் குரைப்பு ஒலி நெருங்கி வருவது போல இருந்தது. அவ்வளவுதான் மான் ஒரே ஓட்டமாக ஓடி மறைந்து விட்டது.

அந்தக் காட்சியைக் கண்டு ஆடு வாய்விட்டுச் சிரித்துக் கொண்டது. வீரமோ, வேறு சிறப்பு தகுதிகளோ ஏதும் இல்லாத சிலர் உலகத்திலேயே தாங்கள்தான் சிறந்த வீரன் என்றோ, மற்றவர்களைவிட உயர்ந்தவன் என்றோ வாய்ச்சவடால் அடிப்பார்கள். ஆனால், தங்கள் வீரத்தை அல்லது சிறப்புத் தகுதியை நிரூபிக்க வேண்டிய வாய்ப்பு ஏற்பட்டால் அவர்கள் பின்வாங்கி ஓடிவிடுவார்கள்.

காரணமில்லாமல் தற்பெருமை பேசுவதால் ஒரு பயனும் விளையாது. சில சமயம் அதுவே பெரிய ஆபத்தை உண்டாக்கிவிடும்.

சிறுவர் மலர்

நல்லதொரு நீதிக் கதை. வீண் அகங்காரம் ஆபத்தை தரும்.

உண்மைதான்,மனிதர்களில் நிறைய பேர் இந்த மான் மாதிரி இருக்காங்க.எனக்கு இது தெரியும்,அது தெரியும் என்று சொல்லி கொண்டு அடுத்தவர்களை மதிக்க தெரியாமல்,ஆனால் நாம் அவர்களிடம் அவர்கள் தெரிந்து வைத்துள்ளதாக சொன்னதை பற்றி ஏதாச்சும் தகவல் கேட்டால் தெரியாது.

நிறைகுடம் நீர் தளும்பல் இல்....
அதேசமயம்
குறைகுடம் கூத்தாடும் ...
சாது ஒருவர் தன் சீடனுடன் படகில் பயணிக்கையில் தன் ஞானத்தை கர்வமேற்கொண்டு சீடனிடம் கேட்டார் நீ ரிக் வேதம் முழுமையாக கற்றுவிட்டாயா?
இல்லை என்றான் சீடன்
வாழ்க்கையில் பாதிப்பகுதியை வீணக்கி விட்டாயே என்றார் சாது.
ஞானத்தில் தம் புலமையை தானே மெச்சிக்கொண்டு ஞானத்தின் மகிமையால் அற்புதம் நிகழ்த்த அறிவாயா? மீண்டும் கேட்டார் .
இல்லை குரு பதில் சீடனிடமிருந்து.
வாழ்வில் முக்கால் பாகம் வீணாக்கி விட்டாயே என்ற போது அடித்த அலையில் படகு கவிழ்ந்துவிட தத்தளித்த சீடர் கேட்டாராம் குருவே நீந்தத்தெரியுமா என்று
இல்லை என்ற சாதுவிடம் முழு வாழ்க்கையும் வீணாக்கி என் கண் முன்னே முழுகப்போகிறீர்களே என்று நீந்தித் தப்பித்தாராம் சீடர்.

அருமயான நீதி கதை சிவா அவர்களே. பகிர்வுக்கு நன்றி.

சரியான வார்த்தை தற்பெருமைகளை சொல்லித்திரிவது அழகல்ல.

அன்பு நன்றிகள் சிவா பகிர்வுக்கு.