செய்யும் தொழிலே தெய்வம்

பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் சீனா தேசத்தில் சாங்கலா என்ற வியாபாரி இருந்தான். அவனுவையது தொப்பி வியாபாரம், தொப்பிகளை அவனே தயாரித்து விற்றுப் பிழைப்பை நடத்தி வந்தான். பரம்பரைத் தொழிலான இதில் அவன் தந்தை ஏராளமான சொத்துக்களை சேர்த்து வைத்திருந்தார். அவர் இறந்து போகும் முன்பு பகனிடம் இந்த தொழிலை விடக்கூடாது என்று சொல்லிவிட்டு போனார்.

ஆனால் தந்தை மறைந்த பிறகு சாங்கலாவிற்கு இத்தனை பணக்காரனான தான் தொப்பி வியாபாரம் செய்வது பிடிக்கவில்லை.ஆனால் திடீரென்று தொழிலை விட்டால் விருத்தி (தொழில்) தேவதைக்கு கோபம் வரும் என்ற பயமும் கொஞ்சம் இருந்தது. அதனால் அவன் தொழிலை ஒரேயடியாக விடவில்லை. அரைமனதாக கண்டபடி தொப்பிகளை தைத்து அசிரத்தையாக விற்க ஆரம்பித்தான். விலையையும் உயர்த்தினான். கிராமத்தாரிடையே அவன் மீது அதிருப்தி நிலவ தொடங்கிற்று. அவர்கள் பக்கத்து கிராமத்திலிருந்து வாங்கலா என்பவனை அழைத்து வந்தனர். வாங்கலா குஞ்சம் வைத்து தொப்பிகளை தைப்பதில் நிபுணன். அவன் தொப்பிகளுடன் விதவிதமான பைகளையும் தைத்தான். சாங்கலாவின் கடைவக்கு எதிரிலேயே இருந்தது அவன் கடையும். அனைவரும் வாங்கலாவிடமே தொப்பிகளை வாங்கினர்.

ஒரு நாள் சாங்கலா தன்கடையில் ஓய்வாக உட்கார்ந்திருந்தான். அப்போது வாங்கலாவின் கடைக்குள் ஒரு துறவி நுழைவதை கண்டான். அந்த துறவியிடனம் தங்கத்தை போல் மின்னுகிற மான்தோல் இருந்தது. அவர் அதை வாங்கலாவிற்கு கொடுத்தார். அதிலிருந்து ஒரு பை தைத்து கொடுக்கும்படி சொல்லிவிட்டு போனார். வாங்லா அதில் பை தைத்து அதை சுவரி’ல் தொங்கவிட்டான்.

அதிசயம் என்னவென்றால் வாங்கலா மறு நாளிலிருந்து கிரமாத்தாருக்கெல்லாம் பணம் வாங்காமலேயே இலவசமாக தொப்பிகளை கொடுக்க ஆரம்பித்தான். அது மட்டுமல்ல வந்த சன்யாசிகளுக்கெல்லாம் விருந்து உபசாரம் செய்தான். அவன் கடை தினமும் விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது.

நேற்று வந்த வாங்கலா இத்தனை தான தர்மம் செய்வதென்றால் அதில் ஏதோ மர்மம் இருக்கிறது. அந்த ரகசியத்தை நாமும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சாங்கலா எண்ணினான்.

வாங்கலா கடையை பூட்டிய பின் சாங்கலா அவன் கடைக்கு போய் கதவு துவாரத்தின் வழியாக எட்டிப்பார்த்தானவ். உள்ளே வாங்கலா சன்னியாசிக்காக தைத்த பைக்குள் கையை விட்டு துழாவிக்கொண்டிருந்தான். அதிலிருந்து தங்க காசுகள் கலகலவென்று கொட்டிக்கொண்டிருந்தது. இந்த அதிசயத்தை கண்டு சாங்கலாவிற்கு தன் கண்களையே நம்ப முடியாவில்லை.

அடுத்த நாளும் இதே காட்சியாக கண்ட சங்கலாவால் இனிச் சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

வாங்கலா வெளியில் போவதற்காக காத்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் போனதும் அவன் கடைக்குள் நுழைந்து அதே போன்ற வேறொரு பையை வைத்து விட்டு அந்த பையை தன் வீட்டிற்கு எடுத்து வந்தான். இருட்டிய பின் சாங்கலா கடையை மூடிவிட்டு தான் திருடிக்கொண்டு வந்த பையில் கை விட்டு துழாவினான். அதிலிருந்து ஒன்றுமே கொட்டவில்லை. அது மட்டுமென்றால் பராவாயில்லை. சுற்றிலும் நோட்டம் விட்டபோது வீட்டிலிருந்த அத்தனை சாமான்களும் காணாமல் போயிருந்தன.

சாங்கலா ஏமாற்றமடைந்து வாங்கலாவின் வீட்டிற்கு போய் தன் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டு காப்பாற்றும்படி வேண்டினான். அதற்குள் ஜனங்கள் கூட்டம் கூடி விட்டிருந்தனர்.

கூட்டத்தின் மத்தியிலிருந்து முன்பு வந்த அதே சன்னியாசி முன் வந்து சாங்கலா உனக்கு உன் தொழிலின் மேல் நம்பிக்கையில்லை. நஇனி அந்த பையே உனக்கு சாஸ்வதம் என்று சொல்லிவிட்டு போனார்.

அன்றிலிருந்து சாங்கலா அந்த பையை தோளில் மாட்டிக்கொண்டு பிச்சையெடுத்து வாழ வேண்டியதாயிற்று. தொழில் தெய்வமே அந்த சன்னியாசி உருவில் வந்ததாக மக்கள் கருதினர்.

மஞ்சரி

நாம் எந்த தொழில் செய்தாலும் அத்தொழிலை
சந்தோசத்துடனும், மனநிறைவுடனும் செய்யவேண்டும்
என்பதை இந்த கதை நன்றாக உணர்த்துகிற்து