என் மதிப்புக்குரிய ஆண்கள் !

என் மதிப்புக்குரிய ஆண்கள் !

'நடன மேதை’ பத்மா சுப்ரமணியம்

நடன மேதை, பத்மஸ்ரீ, டாக்டர் பத்மா சுப்ரமணியத்தின் அலுவலகம்... வாங்கிக் குவித்த பட்டங்களும் பரிசுகளும் அழகான அபிநயத்துடன் வீற்றிருக்க... ''என் மதிப்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய ஆண்களா...'' என்று சொல்லிக் கொண்டே இமை மூடிய பத்மா சுப்ரமணியம், பரதத்தில் ஆயிரம் உணர்வுகளை அரை நொடியில் காட்டும் அந்த அழகிய கண்களைத் திறக்காமல் முதலில் சொன்னது...

''என் அபரிமிதமான பக்திக்கும் பெரும் மதிப்புக்கும் உரியவர், ஜெகத்குரு காஞ்சி மகாபெரியவர். அவருடைய கண்களைப் பார்க்கும்போது, காஞ்சி காமாட்சியையே நேரில் பார்த்த உணர்வு வரும். காஞ்சிக்குப் போன பல சமயங்களில் பெரியவாளை மட்டும் பார்த்துவிட்டு, அம்பாளைப் பார்க்காமலே திரும்பியிருக்கிறேன். அவரின் பேரன்பாலும் அவரிடம் எனக்கிருக்கும் பெரும் பக்தியாலும் அவரை என் குருவாகவும் வழிகாட்டியாகவும் ஏற்றுள்ளேன்'' என்றவர், தொடர்ந்தார்...

''என்னுடைய அத்தனை உயர்வுக்கும், புகழுக்கும், நாட்டியத்தில் நான் சென்றிருக்கும் எல்லைக்கும் காரணமான பிதாமகன்... என் அப்பா மறைந்த இயக்குநர் கே.சுப்ரமணியம். வீட்டில் நான் கடைசிக் குழந்தை என்பதால், என் மீது அவருக்கு ஏக பாசம். எப்போதும் என் மேல் அன்பை மட்டும் மழையாகப் பொழிந்தவர். எந்தச் சூழ்நிலையிலும் எதற்கும் என்னைக் கடிந்து கொண்டதுஇல்லை. இந்த உலகத்தையும் அதில் இருக்கும் கலைகளையும் உண்மையாக, மனமார நேசிக்க வேண்டும் என்பதைக் கற்றுக்கொடுத்த குரு. எதையும் விசாலமான தொலைநோக்குப் பார்வையால் அணுக வேண்டும் என்பதை தன்னுடைய நடவடிக்கைகளால் செயல்படுத்திக் காண்பித்த தேசாபிமானி. அதுவே அவரிடத்தில் எனக்கு அப்பா என்கிற பாசத்தை மீறிய மரியாதையையும் பக்தியையும் வளர்த்து, இன்று வரை அவற்றை பத்திரமாக, பாசமாக பூட்டி வைத்திருக்கிறது!

தாயுமாகி, தந்தையுமாகி ஒரு கட்டத்தில் எனக்கு சகலமாகவும் இருந்தவர் என் மூத்த அண்ணன் பாலகிருஷ்ணன். தங்கையை, தான் மட்டும் நேசிக்காது... தன் மனைவிக்கும், 'உன் நேசமும் பாசமும்தான் இவளுக்கு உரம்’ என்பதைச் சொல்லிக்கொடுத்த பொக்கிஷம். என்னிடம் கண்டிப்பாக இருக்க வேண்டிய இடத்தில் ஓர் ஆசிரியருக்கு உரிய கண்டிப்புடனும், கருணை யுடன் இருக்க வேண்டிய நேரத்தில் ஒரு தாயாகவும் இருந்தவர். அவரிடம் கேட்காமல் எந்தக் காரியத்தையும் நான் செய்ததே இல்லை. அது பயத்தினால் அல்ல; நான் அவர் மீதும், அவர் என் மீதும் கொண்ட பாசத்தால்!

ஒரு பச்சிளம் குழந்தைக்கு பால் புகட்டுவதைப் போல் ஆன்மிகத்தை எனக்குள் புகட்டிய சுவாமி தயானந்த சரஸ்வதி, என் அதீத மரியாதைக்கு உரியவர். முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேல் இவரின் சொற்பொழிவைக் கேட்கிறேன். அவருடைய எளிமையான வேதாந்த கருத்துகள் எனக்கு ஆன்மிகத்தைப் பற்றிய சரியான புரிதலை ஏற்படுத்தியது. புகழ் என்னை உச்சத்தில் கொண்டு வைக்கும்போதும், விமர்சனம் என்னை கீறும்போதும் நிலை தடுமாறாமல் இருக்கும் கலையை இவருடைய போதனைகள்தான் எனக்கு கற்றுக் கொடுத்தன!

17 வயதிலேயே 72 ராகத்திலும் பாடல்களை சிருஷ்டித்த சரஸ்வதி புத்திரன் டாக்டர் பாலமுரளி கிருஷ்ணா என் பெரும் மரியாதைக்கு உரியவர். இத்தனை வயதுக்குப் பிறகும் இன்னும் இசைக் காகவே தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட அவரின் ஈடுபாடுதான் அவர் மேல் நான் கொண்ட பெரு மரியாதைக்குக் காரணம்!

ருக்மணியம்மாவின் முதல் சீடர், 70 வயதுகளிலும் அசாத்தியமாக நடனமாடக் கூடிய நடன மேதை புரொஃபசர் சி.வி.சந்திரசேகரின் பாதங்கள் ஏற்படுத்தும் அதிர்வுகளை என் உள்ளத்தில் வாங்கிஇருக்கிறேன் நான். இந்தக் கலைக்கான அவரின் அர்ப்பணிப்பும் நடனத்தின் மேல் அவர் வைத்திருக்கும் தீரா காதலும் அவருக்கான மரியாதை சிம்மாசனத்தை என மனதில் ஏந்த வைத்துள்ளன!

பிற உயிர்களின் பிணி போக்குதலை தன் வாழ்வின் பெரும் பயனாக ஏற்றிருப்பவர் ஆயுர்வேத மருத்துவர் டாக்டர் கிருஷ்ணகுமார் வாரியார். கோவையில் இருக்கும் அவருடைய மருத்துவமனையில் மருத்துவராக மட்டுமில்லாமல், மிகச் சிறந்த நிர்வாகியாகவும் அவரை அறிய நேர்ந்தபோது, வியந்திருக்கிறேன். ஆயுர்வேத மருத்துவத்தில் இவருடைய அளப்பரிய ஞானமும், அதை மக்களுக்கு கொண்டு சேர்க்க முனையும் இவரின் சேவையும் பெரிது!

இவர்கள் மட்டுமல்ல... பெண்மையை மதிக்கும் எல்லா ஆண்களுக்கும் என் நமஸ்காரங்கள்!'' என்று கூப்பியவரின் கைகளின் விரல் நகங்களில்கூட, அத்தனை நளினம்! அதுதான் பத்மா சுப்ரமணியம்!


நன்றி விகடன்...