விருது

வகுப்பறைக்குள் நுழைந்த ஆசிரியை ஜெயமணியைக் கண்டதும், அனைத்து மாணவர்களும் எழுந்து நின்று ``குட்மார்னிங் டீச்சர்...'' என்றனர்.

``குட்மார்னிங்..!'' என்று புன்னகையோடு தனது இருக்கையில் அமர்ந்தவர், ``மாணவச் செல்வங்களே... வருகிற டிசம்பர் ஏழாம் தேதி கொடி தினம் வருகிறது. ஆண்டு தோறும் கொடிதினத்தை நம் நாடு முழுவதும் சிறப்பாகக் கொண்டாடுகிறோம். கொடி விற்பனை மூலம் கிடைக்கும் நிதி, போரில் வீர மரணமடைந்த மாவீரர்களின் குடும்பங்களுக்கும், உடல் உறுப்புகளை இழந்து துன்பப்படுகின்ற வீரர்களுக்கும் கொடிநாள் விழாவில் வழங்கப்படுகிறது.

நம் நாட்டிற்கு பாடுபட்ட, பாடுபட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற நல்லவர்களுக்கு, நாம் நன்றிக்கடன் செலுத்துகிற தினம் தான் கொடிதினம்! சென்ற ஆண்டு நமது பள்ளியின் சார்பில் அதிகமாக நிதி திரட்டிக் கொடுத்தோம். அதைப்போல் இந்த ஆண்டும் உங்கள் பங்காக உண்டியலில் காணிக்கை பெற்றுத் தாருங்கள். யாருடைய உண்டியலில் பணம் அதிகமாக இருக்கிறதோ, அவர்களுக்கு நான் பரிசு தரப்போகிறேன்!'' என்றதும், மாணவர்கள் உற்சாகத்தோடு கை தட்டினார்கள்.

மறுநாள் உண்டியலை தயார் செய்த ஆசிரியை ஜெயமணி, ஒவ்வொரு உண்டியலிலும் பெயர் எழுதி மாணவர்களிடம் கொடுத்தார். ஆனால், சுந்தர், குணா இருவரது உண்டியலில் மட்டும் பெயர் எழுத வில்லை. ஒன்றும் புரியாமல் உண்டியலை வாங்கிய சுந்தர், யாருக்கும் தெரியாமல் தனது பெயரை பின்னால் எழுதினான். எப்படியாவது விருதை வாங்கிவிட வேண்டும் என்று நினைத்தவன், தனது தந்தையிடம் ஆயிரம் ரூபாயை முழு நோட்டாக வாங்கி உண்டியலில் போட்டு பெருமையோடு ஆசிரியையிடம் கொடுத்தான்.

ஒருவாரத்திற்குப் பின்னர் ஆசிரியை உண்டியலைத் திறந்தபோது, சுந்தரின் உண்டியலில் ஆயிரம் ரூபாய் முழுநோட்டாக இருக்கவே... எல்லோரும் உற்சாகத்தோடு கையைத் தட்டினார்கள். அடுத்து குணாவின் உண்டியலைத் திறந்தபோது, அதில் முன்னூறு ரூபாய் சில்லறைகளாக இருந்தன.

``பிள்ளைகளே... நாட்டுப்பற்றோடு உண்டியலில் காணிக்கை பெற்றுத்தந்த உங்கள் அனைவருக்கும் எனது பாராட்டுகள்! இரண்டு உண்டியலைத் தவிர மற்ற உண்டியல்களில் நூறு ரூபாய்க்கும் குறைவாகவே இருந்தது. இருந்தாலும் உங்கள் அனைவரது நாட்டுப்பற்றை பாராட்டி, ஆளுக்கொரு பேனாவை பரிசாக வழங்குகிறேன்'' என்று ஆளுக்கொரு பேனாவை பரிசாகக் கொடுத்தார்.

``சிறப்புப் பரிசான திருவள்ளுவர் விருதை யார் பெறப் போகிறார்கள் என்பதை நீங்கள்தான் முடிவு செய்ய வேண்டும். ஆயிரம் ரூபாயை உண்டியலில் போட்டவர் ஒருவர் தான். ஆனால், முன்னூறு ரூபாயை சில்லறையாகப் போட்டவர்கள் குறைந்தது முப்பது பேராவது இருப்பார்கள். அந்த முப்பது பேரின் இதயத்தில் நாட்டுப்பற்றை விதைத்த மாணவருக்கே சிறப்புப் பரிசை தர முடிவு செய்து இருக்கிறேன். அந்த மாணவர் குணாவா, சுந்தரா என்பதை அவர்களே தெரிவிக்க வேண்டும்''.

அதைக் கேட்ட சுந்தர் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், பேந்தப் பேந்த விழித்தான். உடனே குணா எழுந்து, ``டீச்சர், அந்த ஆயிரம் ரூபாயை சுந்தரின் தந்தையிடம் நான்தான் காணிக்கையாக வாங்கி வந்தேன். தெருத்தெருவாக மக்களிடம் சென்று காணிக்கையாக முன்னூறு ரூபாயைப் பெற்று வந்தது சுந்தர் தான். எனவே, சுந்தருக்குத்தான் சிறப்புப் பரிசு தர வேண்டும்'' என்று சொல்லவும், சுந்தர் தலைகுனிந்தபடியே சென்று திருவள்ளுவர் விருதை வாங்கினான்.

அன்று மாலை பள்ளி முடிந்ததும் குணாவின் வீட்டிற்குச் சென்ற சுந்தர், தான் இதுவரைக்கும் மற்றவர்களை மதிக்காமல் நடந்து கொண்டதற்காக குணாவிடம் மன்னிப்பு கேட்டான். ஆசிரியை வழங்கிய திருவள்ளுவர் விருதையும் குணாவிடம் கொடுத்தான்.

``சுந்தர், நீ மனது மாறிவிட்டாயே... அதுவே எனக்குப் போதும். இந்த விருதை நீயே வைத்துக்கொள்'' அந்த விருதை சுந்தரிடமே திருப்பிக் கொடுத்தான் குணா.

நெல்லை செல்வம்

நல்ல கதை

நல்ல கதை அண்ணா

அருமை

மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு....