பழ மொழி

தை பூசம்.
உறவினர் பலர் வீட்டிற்கு வந்து இருந்தனர்.
உறவினர் ஒருவருக்கு தைப் பூசத்தன்று பிறந்த நாள்.
அவருக்கு விருந்து கொடுக்க வீட்டில் ஏற்பாடு நடந்து கொண்டு இருந்தது. வீட்டிற்கு வந்த உறவினர் ஒருவர்,
அளவாக சமையுங்கள். அதிகமாக சமைத்து மிஞ்சிப் போனால் வீணாகி விடும் ,என்றார்.
கொஞ்சமாக சமைத்து ,பற்றாக் குறையாக போனால் மனது கஷ்டப்படும். தாராளமாக சமைத்து மீதமானால்
Fridge இல் வைத்து நாளை சாப்பிடலாம் என்றேன்.
நாளை சாப்பிடவும் முடியாது. பூசத்து பழையதை பூனையும் சாப்பிடாது
என்று பழமொழி உண்டென்றார்.
சிறிது தயக்கத்திற்கு பிறகு,அவரிடம், பூனைக்கு பூசமும் தெரியாது,பூரமும் தெரியாது.
பழமொழியிலே குழப்பமிருக்கு. அந்த காலத்தில் எல்லாம் நிறைந்து செழிப்பாக இருந்தது. மீதமிருந்தால் இரவில்
ராப்பிச்சை வருபவர்க்கு போட்டு விடுவர். பொதுவாக பழைய அமுது மீதமிருந்தால் மறு நாள் சாப்பிடும் பழக்கம் உண்டு.
அதைத் தவிர வத்தல் குழம்பு மறு நாள் உபயோகிப்பர். மற்ற படி சமைத்த உணவுகள் ராப்பிச்சைக்கு தான் போகும். பழைய /நவீன காலத்திற்கு இடைப் பட்ட காலத்தில், மீதப் பட்ட உணவுகளை வைத்து மறுநாள்,சூடுப் படுத்தி கொடுப்பார்கள். சிலருக்கு பிடிக்கும்.சிலருக்கு பிடிக்காது. அதை தவிர்க்கும் விதமாக, பழமொழியை திரித்து தங்களுக்கு சாதகமாக உபயோகப் படுத்தி இருக்கலாம், என்றேன்.
வந்த உறவினரோ, அப்படி என்றால் திரிக்காத பழமொழி என்ன ? என்றார்.
எனக்கும் தெரியாது.ஆனால் யூகிக்க முடியும்.என்றேன்.
அந்த காலத்தில்,உடல் நலம் பேணுதல் முறையாக இருந்தது.ஆகவே
பூசணத்து பழையதை ( உணவை)
பூ சனமும் சாப்பிடாது.
பூசணம் என்பது பழைய உணவில் மேலாக படரும் வெண்மையான பாசம்./ பாக்ட்ரியா . பூ சனம் -பூ உலகத்தில் வாழும் ஜனங்கள். --


என்றுதான் இருக்கும் என நினைக்கிறேன்.. என்றேன்.

இருக்கலாம் என்று அவரும் ஒத்துக் கொண்டார்.

நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? --

ரமணீயன்

நீங்கள் சொல்வதுதான் சரியாக இருக்கும் ..தற்போதெல்லாம் பழமொழிகள் திரிபு படுத்தப் பட்டு ஆளாளுக்கு சூழ்நிலைக்கு ஏற்றால் போல சொல்கின்ற நிலையும் காணப் படுகின்றது. நன்றி ஐயா.

நீங்கள் கூறியுள்ள விளக்கம் சரியானதுதான் ஐயா!

அருமையான விளக்கம்