காக்கைகளின் ஆசை

ஆலமரத்தடியில் எல்லாக் காக்கைகளும் ஒன்றாகக் கூடி இருந்தன. அவற்றிற்கு நடுவே மேடையில் வீற்றிருந்த தலைவன் பெரியண்ணன் கூட்டத்தினரைப் பார்த்து, "என் அருமை குலமக்களே! இருபால் காக்கைகளே! உங்கள் அனைவருக்கும் என் வணக்கங்களைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். இக்கூட்டத்தை சென்ற வாரமே கூட்டலாமென்று இருந்தேன். மழையின் காரணமாகத் தள்ளிப்போட வேண்டியதாயிற்று. பரவாயில்லை, முக்கியமான பிரச்சினைகளைப் பற்றி பேசத்தான் இங்கு கூடியுள்ளோம்'' என்றது.

"பிரச்சினை என்னவென்று சொல்லுங்கள்'' என எல்லாக் காக்கைகளும் குரல் எழுப்பின.

"முக்கியமான இரண்டு பிரச்சினைகள் நம் முன் நிற்கின்றன. முதலாவது, பெரும்பாலான இடங்களில் மரங்களை வெட்டிவிட்டார்கள். நாம் தங்குவதற்கு இடமின்றித் தவிக்க வேண்டியுள்ளது. ஆகவே, இருக்கும் மரங்களை வெட்டாமலும், மரக்கன்றுகளை ஆங்காங்கே நடவும் இக்கூட்டத்தின் மூலமாக அரசை வற்புறுத்துவது.

இரண்டாவது பிரச்சினை மிகவும் முக்கியமானது. அதாவது இமயம் முதல் குமரிவரை நம் காக்கையினம் பரவி வசித்து வருகிறது. மற்ற பறவைகளைவிட எண்ணிக்கையில் நாம் தான் அதிகம் இருக்கின்றோம். அப்படியிருக்க நம்மை விட்டுவிட்டு எங்கோ ஒன்றிரண்டு பறவைகளாக வசித்துவரும் மயில் இனத்தை தேசியப்பறவை என அரசாங்கம் எப்போதோ அறிவித்துவிட்டது. அதனை மாற்றி நம்மை தேசியப்பறவையாக அறிவிக்க அரசாங்கத்தை வற்புறுத்துவது என இந்த இரண்டு தீர்மானங்களையும் ஏகமனதாகக் கொண்டு வருகின்றேன். உங்களுடைய கருத்துக்களைக் கூறலாம்'' எனப் பேசி அமர்ந்தது.

தலைவர் கூறியதை அனைத்து காக்கைகளும் ஆமோதிப்பது போல் "கா..கா..''வென ஏகக் குரலில் கத்தின. பெரியண்ணன் மிகவும் மகிழ்ந்தது.

"நாம் அழகில்லாமல் மிகவும் கருப்பாக இருக்கிறோம் என்றும், ஏமாற்றும் பறவை-ஏமாந்த பறவை என்றும் காரணங்கள் கூறி நம்மை இழித்தும், பழித்தும் கூறுகின்றனர். உலக அழகி கிளியோபாட்ராவும் கருப்புதானே! ஆகவே நம் பக்க வலுவான காரணங்கள் இருப்பதால் கோரிக்கைகளை வலியுறுத்துவோம். மேலும் நாம் திறமைசாலிகள் என்பதை நிரூபிக்க வேண்டும். நீங்கள் ஒவ்வொருவராக தங்கள் அனுபவங்களை இங்கே பேசும்படி கேட்டுக்கொள்கின்றேன்'' என்று கூறியது.

"நான் ஒரு வடையை வாயில் வைத்துக்கொண்டு மரத்தின் மேல் அமர்ந்து சாப்பிடத் தொடங்கும் போது ஒரு நரி வந்தது. பழைய பல்லவிபடி `காக்கையே... நீ அழகாக இருக்கிறாய். ஒரு பாட்டு பாடேன்' என்றது. நான் ஏமாறவில்லை. வடையை எடுத்து கால்களில் வைத்துக்கொண்டு "கா... கா...'' வென பாடினேன். நரி ஏமாந்து வந்த வழியே சென்று விட்டது. நாம் ஏமாந்த பறவை இல்லை என்பதற்கு இந்த ஒரு உதாரணம் போதுமெனக் கருதுகிறேன்'' என்றது முதலில் வந்த காகம்.

அனைத்துக் காக்கைகளும் சந்தோஷக் குரல் எழுப்பின.

அடுத்து வந்த காக்கை, "நான் தண்ணீருக்காக சுற்றிவரும்போது, ஒரு வீட்டின் அருகில் சிறிது தண்ணீருள்ள குடத்தைப் பார்த்தேன். கற்களை பொறுக்கிப் போட்டு மேலே தண்ணீர் வரும்வரை பொறுமையாக இல்லாமல், குடத்தின் அடியில் ஒரு பக்கமாக என்னுடைய அலகால் ஓட்டை போட்டேன். அந்த ஓட்டையின் வழியாக வெளியேறிய நீரை வயிறு நிறையக் குடித்துவிட்டுப் பறந்து சென்றேன். அதேபோல என் காக்கை நண்பனும் குடத்தைக் கீழே தள்ளிவிட்டு நீர் பருகிச் சென்றிருக்கிறான். இவையெல்லாம் நம்முடைய சாமர்த்தியத்திற்கு எடுத்துக்காட்டுகள்தானே!'' எனப் பேசி முடித்தது.

கடைசியாக தலைவர் காக்கை, "தோழர்களே! நாம் ஏமாறும் பறவைகள் என்பதை முறியடிக்க, நமது தோழர்கள் பேசிய கருத்துக்களை வரவேற்கிறேன். கிளியோபாட்ராவை உதாரணம் காண்பித்து கருப்பு என்ற அவப்பெயரையும் அடியோடு அழித்து விடுவோம். இனி `தேசியப்பறவை' என்ற அந்தஸ்தைப் பெற முயற்சி செய்வோம்'' என கரகோஷங்களுக்கிடையே பேசி முடித்தது.

- ஏ.வி. ஜானகிராமன்