பொக்கிஷம் - திரை விமர்சனம்

ஓர் உண்மையான, உன்னதமான காதல், சம்பந்தப்பட்டவர் இறந்த பின்னும் வாழும், வாழ்விக்கப்படும் என்பதை சொல்லி வந்திருக்கும் படம்தான் பொக்கிஷம்.

கொல்கத்தா துறைமுகத்தில் அதிகாரியாக பணிபுரியும் சேரனுக்கும், நாகப்பட்டினம்- நாகூரை சேர்ந்த இலக்கியம் படிக்கும் இஸ்லாமிய பெண் பத்மப்ரியாவுக்கும் இடையே சென்னையில் உள்ள மருத்துவமனையில் மலரும் 1970ம் வருடத்திய நட்பு, பின் மெல்ல மெல்ல காதலாக கசிந்து உருகுவதும், ஜாதி, மதம் கடந்து பின் அது கை கூடியதா? இல்லையா? என்பதும்தான் ‌பொக்கிஷம் படத்தின் மொத்த கதையும்!. இதை எத்தனை வித்தியாசமாக சொல்ல முடியுமோ, அத்தனை வித்தியாசமாக சொல்லி இருக்கும் சேரன், விறுவிறுப்பு காட்டாமல் வித்தியாசத்தை மட்டுமே காட்டியிருப்பதும், படத்தின் பாதி நேரம் கடிதமாக எழுதி தள்ளுவதும், மவுத்ஆர்கன் வாசித்தபடி பயணமாக செய்வதும் சற்றே வருத்தம்!

சேரன் லெனின் எனும் பாத்திரத்தில் விஜயகுமாரின் பொறுப்பான பிள்ளைகளில் ஒருவராகவும், பத்மப்ரியாவின் நண்பர் - கம் காதலராகவும் அழகாக வித்தியாசம் காட்டி அசத்தலாக நடித்திருக்கிறார். சில இடங்களில் சிவாஜி காலத்து நடிப்பை தவிர்த்திருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும். அதே மாதிரி, அடிக்கடி மவுத்ஆர்கனும் கையுமாக.. என்னதான் 1970 காதல் என்றாலும் கமல் - மோகன் மாதிரி நமக்கு ஒத்து வருமா? என்பதையும் யோசித்திருக்கலாம் இயக்குனர் சேரன்!

இலக்கியம் படிக்கும் இஸ்லாமிய பெண் நதீராவாக பத்மப்ரியா, நாகூர் நதீராவாகவே வாழ்ந்திருக்கிறார். ஓல்டு கெட்-அப்பில் உடம்பிலும் இன்னும் சற்றே முதுமையை காட்டியிருந்தால் பொருத்தமாக இருந்திருக்கும். எனினும் பத்மப்ரியாவிற்கு விருதுகள் நிச்சயம்.

லெனின் - சேரனின் அப்பா தாமோதரனாக விஜயகுமார், மகனாக மகேஷாக ஆர்யன் ராஜேஷ் இந்த இருவரும் படத்தில் வரும் எண்ணற்ற பாத்திரங்களில் குறிப்பிட்து சொல்ல வேண்டியவர்கள். இந்த இருவரைப் போன்றே நதீரா - பத்மப்ரியாவின் அம்மாவாக வரும் ஹேமாவும் பிரமாதம். அதிலும் அப்பாவின் காதல் கடிதங்களை படித்து விட்டு அவரது காதலியை தேடி மலேசியா சென்று, மீதம் அப்பா அனுப்பாமல் விட்ட கடிதங்களை கொடுத்து ஆறுதல் அடையும் கமன் ஆர்யன் ராஜேஷின் கேரக்டரில் தெரிகிறார் டைரக்டர்.

1970ம் வருடத்திய அரசுபஸ், அதற்கான டிக்கெட், போஸ்டர் சீல், லெட்டர்ஸ், போஸ்ட் பாக்ஸ், சினிமா போஸ்டர்கள், கொல்கத்தா டிராம் வண்டி, குதிரை வண்டி, கூண்டு வண்டி, டாக்ஸி என ஏகமாக மெனக்கெட்டிருக்கும் இயக்குனர் சேரன், கொல்கத்தா பக்கத்து போர்ஷன் இளவரசுவின் மனைவி கல்பனா பேசும் டயலாக்குகளில் கோட்டை விட்டிருப்பது கொடுமை. 1970களில் ஆண்களே பேசத் தயங்கும், என்ன உங்களுக்கு அந்த மூன்று நாளா? முத்தமா, மொத்தமா?, போன்ற வசனங்கள் தேவைதானா? யோசித்திருக்கலாம் சேரன்!

சேரன் - பத்மப்ரியாவின் நட்பு - காதலாக மாறும் என்பதையும், மதத்தை கடந்து இவர்களது காதலுக்கு பத்மப்ரியாவின் அப்பா சம்மதம் தெரிவிப்பதில் பின்னால் ஏதோ ப்ளான் இருக்கிறது என்பதையும் முன்கூட்டியே யூகிக்க முடிவது... உள்ளிட்ட இன்னும் சில பலவீனங்கள் இருந்தாலும் ராஜேஷ் யாதவின் ஓவிய ஒளிப்பதிவும், சபேஷ் முரளியின் காவிய இசையமைப்பும் அந்த பலவீனங்களை மறக்கடிக்க செய்யும் பெரும் பலங்கள். ரசிகர்களை தியேட்டருக்கு அழைத்து வரும் பாலங்களும் கூட!

மொத்தத்தில் சேரனின் எழுத்திலும், இயக்கத்திலும், நடிப்பிலும் பொக்கிஷம் கோபுரத்தில் தூக்கி வைக்கும் உச்சமும் அல்ல.. குப்பையில் தூக்கிப் போடும் மிச்சமும் அல்ல...! காதலித்தவர்கள், காதலிப்பவர்கள் மனதில் ஓட்டும் பாதரசம்!

‌பொக்கிஷம் : சொட்டும் காதல்ரசம். ஒட்டும் பாதரசம்!

கதை எல்லாம் நல்ல கதைதான். படமாக்கவும் ரொம்ப மெனக்கெட்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் சேரனின் முகத்தையும் , மேனரிசத்தையும் இன்னும் எத்தனை படங்களுக்குத் தான் பார்க்க வேண்டிய கொடுமை தமிழ் சினிமா ரசிகர்களுக்கு இருக்குதோ???
கொடுமை சார்.