சாபம்

அன்பு தளபதி · அன்பு தளபதி Sat 27 Nov 2010 - 22:24

எங்கு சங்கீதம்
நிம்மதியின் பள்ளங்களை
நிரப்பத் தவறியதோ
அங்கு ஒருபோதும்
காற்று வீசாதிருக்கட்டும்.
எந்த வனத்தில்
பறவையின் கூவல்கள்
தேய்ந்து நிர்மூலமாகியதோ
அங்கு சூரியன்
நிரந்தரமாய்
உதிக்காதிருக்கட்டும்.
எந்த போதனையின்
படிக்கட்டுக்கள்
அறியாமையின் வாசலில்
கொண்டு சேர்க்கிறதோ
அந்த வாயில்களில்
புகுந்து
வனவிலங்குகள்
ஓலமிடட்டும்.
எந்தத் தேவாலயங்களின்
சுவர்கள் பேராசையால்
கட்டப் படுகிறதோ
அவற்றின் கூரை
மூடப்பட முடியாது அழியட்டும்.
எந்தக் கவிதையின் மொழி
கூரற்ற வாளிடம்
தோற்றுத் தலைகுனிகிறதோ-
அந்த மொழி
சுருண்டு தொங்கும்
கழிவறைக் காகிதமாய்
மாறட்டும்.
எந்தக் கள்வர்கள்
வியர்வையின் பொற்காசுகளைத்
திருடத் துணிவரோ
அவர்கள் நிரந்தரமாகப்
பசியறியாதிருக்கட்டும்
--சுந்தர்ஜிபிரகாஷ்

**Aathira** · **Aathira** Sat 27 Nov 2010 - 22:29

//எந்தக் கள்வர்கள்
வியர்வையின் பொற்காசுகளைத்
திருடத் துணிவரோ
அவர்கள் நிரந்தரமாகப்
பசியறியாதிருக்கட்டும்//

ஓடப்பராக இருக்கும் ஏழையப்பர்
ஓர் நொடியில் உதையப்பர் ஆகிவிட்டால்
ஓடப்பர் உதையப்பர் எல்லாரும்
ஒப்பப்பர் ஆகிடுவார்...

பாரதிதாசனின் கவிவரிகளை நினைவூட்டிய மனித உழைப்பை உறிஞ்சும் முதலாளி வர்க்கத்திற்கு ஒரு சாட்டையடிக் கவிதை. அருமை.. சாபம் 678642