மகாபாரத அடையாளச் சின்னம் நேபாளத்தில்?

காத்மண்டு: மகாபாரத இதிகாச காலத்தைச் சேர்ந்த அடையாளச் சின்னமொன்று காத்மண்டுப் பள்ளத்தாக்கில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருப்பதாக நேபாளத்தில் மாதக்கணக்கில் இந்து மதக் கடவுளான சிவபெருமானுக்கு பூஜை செய்த இந்திய மதகுரு ஒருவர் கூறியுள்ளார்.

காத்மண்டு பள்ளத்தாக்கில் காணப்பட்ட தெய்வாம்சம் பொருந்திய அடையாளமானது 4 ஆயிரம் வருடங்களுக்கு முற்பட்டதென அவர் தெரிவித்துள்ளார்.

கேதாரநாத்தின் தலையை 4 ஆயிரம் வருடங்களாக மக்கள் தேடிக்கொண்டிருக்கின்றனர். மகாபாரதத்தின் நாயகர்களான பஞ்ச பாண்டவரைத் தவிர்த்துக்கொள்ள கேதாரநாத் (இந்துக்கடவுள்) இடபத்தின் வடிவம் எடுத்ததாக ஊகிக்கப்படுகிறது என்று இந்தியாவின் உத்தர காண்ட்டைச் சேர்ந்த கேதார பீடத்தின் மடாதிபதியான பிம் சங்கரலிங்க சிவாச்சாரியார் (54 வயது) கூறியுள்ளார். அவர் தற்போது நேபாளத்தில் இருக்கிறார்.

எருதின் உடல் கேதாரநாத்தில் உள்ளது. இந்தியாவிலுள்ள புனித யாத்திரை ஸ்தலங்களில் ஒன்று கேதாரநாத்தாகும். இப்போது அதன் தலை காத்மண்டு பள்ளத்தாக்கில் உள்ள பாக்தாபூர் நகரில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது என்று அவர் கூறியுள்ளார்.

பஞ்ச பாண்டவர்களுக்கும் அவர்களின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரர்களான கௌரவர்கள் 100 பேருக்கும் இடையில் குருஷேஸ்த்திரத்தில் இடம்பெற்ற போரே மகாபாரதத்தில் முக்கியமான விடயமாகும்.

பாண்டவர்கள் வெற்றி பெற்றனராயினும் உயிரிழப்புகளையிட்டு கவலையடைந்தனர். பின்னர் இராச்சியத்தைக் கைவிட்டு கடவுளின் சுவர்க்க லோகத்திற்குச் சென்றனர். இமயமலை உச்சியில் சுவர்க்க லோகம் இருப்பதாக நம்பப்பட்டது.

தமது சொந்த உறவுகளின் இரத்தத்தை சிந்திய பாவம் இச்சகோதரர்களுக்கு இருந்தது என்று மடாதிபதி கூறுகிறார். பாவ விமோசனம் பெறுவதற்கு கேதாரநாத்தை வழிபடுமாறு அவர்களுக்கு கூறப்பட்டது. ஆனால், அவர்களுக்கு பாவவிமோசனமளிக்க கேதாரநாத் தயாராகவில்லை. அதனால், அவர்களைத் தவிர்த்துக்கொள்ள எருது வடிவம் எடுத்ததாக ஊகிக்கப்படுகிறது. எருது யார் என்பதை உணர்ந்து கொண்ட பாண்டவர்கள் அதனைப் பிடிக்க முயன்றனர். அதன் வாலைப் பிடித்து இழுத்தனர். கடவுளின் சக்தியால் தலை வேறாகிமறைந்து விட்டது.

தலையற்ற முதுகுப் பகுதியைக் கொண்ட பாகம் உத்தர காண்டின் கேதாரநாத்தில் புனித இடப வாகனமாக வணங்கப்படுகிறது. இப்போது பாக்தாபூரில் காணப்பட்ட சிறிய வடிவமானது காணாமற்போன இடபத்தின் தலை என்று மடாதிபதி கூறுகிறார்.

இந்தியா, நேபாளம் ஆகிய இருநாடுகளிலுமுள்ள பாரம்பரிய ஒற்றுமைத் தன்மைகளை அத்தாட்சியாக மடாதிபதி கூறுகிறார்.

காத்மண்டின் பசுபதிநாதர் ஆலயத்தின் வெள்ளி முடி தொடர்பான கதையைக் கூறியுள்ள மடாதிபதி கேதாரநாத்திற்கும் பசுபதிநாதர் ஆலயத்திற்கும் தென்னிந்திய மாநிலங்களான கர்நாடகம், ஆந்திரம், கேரளம், தமிழ்நாடு ஆகியவற்றிலிருந்து மதகுருமார் தெரிவு செய்யப்படுவதாகக் கூறியுள்ளனர். இரு ஆலய குருமாரும் தமது பெயரின் பின்னால் லிங்கத்தை சேர்த்திருப்பதாகவும் கடவுளுடன் தமக்குள்ள தொடர்பைக் குறிக்க அவ்வாறு இணைத்துக்கொள்வதாகவும் அவர் தெரிவித்திருக்கிறார். இந்த இரு கோவில்களும் ஐந்து சிவாலயங்களைக் கொண்டவையாகும்.

நேபாளத்தின் இமயமலைப் பகுதிவரை மகாபாரத இதிகாசத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. நேபாளத்தின் தென்பகுதியான தெராய் சம வெளியானது புராதன இராச்சியமான விராடதேசத்தின் ஒரு பகுதியெனக் கூறப்படுகிறது. இந்த விராட தேசத்திலேயே பஞ்சபாண்டவர்களும் திரௌபதியும் அஞ்ஞாதவசமிருந்ததாக அதாவது கௌரவர்களிடம் சூதாட்டத்தில் தோற்றபின் விராடதேசம் சென்று அஞ்ஞாதவாசம் இருந்ததாகவும் கூறப்படுகிறது. நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்