வாரீர்...! வடம் பிடிக்க!

ஒற்றுமையெனும்
உறுதி மொழியை
அடிப்படையாய் கொண்டு...

சமுதாயமெனும்
தலையாய தூண்களை
நிலை நாட்டி...

மொழிகளால்
மெருகூட்டப்பட்ட
மாநிலக் கூரைகளால் வேய்ந்து...

சீரான சட்டங்களையும்
மகத்தான மரபுகளையும்
மனிகளாய் கோர்த்து...

மனிதம்
பண்பாடு
நேர்மை
கலாசாரம் போன்ற
மலர்களால் அலங்கரித்து...

வீரமெனும்
அச்சானியைக் கொண்டு
விவேகமெனும்
சக்கரங்கள் நிறுவினோம்...!

உறுவானது பாரதமெனும்
பிரமாண்ட தேர்!

பன்படுத்தப் பட்ட
தேரில்...
பக்குவப் படுத்தி
திரிக்கப் படாத
வலுவிழந்த வடமாய்
பிரிந்த நிலை சமூகம்!

இழுக்கப் படாத தேரை
இயக்கிப் பார்க்கும் ஆசையில்
திட்டமிட்டு நுழைந்த
ஆங்கிலேயன்...!

பிறகென்ன...
போராட்டம்
சிறைச்சாலை
சிரமங்கள் சித்திரவதைகள்...
ஆக்கிரமிப்பின் சர்வாதிகாரத்தில்
அலைக்கழிக்கப் பட்டது
மனிதம்!

கல்லுடைத்தும்
செக்கிழுத்தும்
சிரமங்களுக்கிடையே
நசுக்கப் பட்டது
நேயம்!

பாரதத் தேரோடு
பரிவட்டங்களையும்
பறி கொடுத்து பரிதாபத்தில்
பதறியபடி சமூகம்...!

சூழ்நிலையை கண்டுணர்ந்து...
வீரத்தால் வெகுண்டெழுந்து...
வீர முழக்கங்களை முன் வைத்து
வன்முறையை பின் தள்ளினோம்

சத்தியம் அகிம்சை என
அற வழியில் போராடி
முயற்சித்தோம்
முடி சூடினோம்!
முடிவானது சுதந்திரம்...!

இன்று...

பொன்விழா கண்ட
மதி மயக்கம்!
வீண் வாதங்களும்
வறட்டு விவாதங்களுமாய்...
மீண்டும் பிரியும் நிலையில்
சமூகம்...!

”வலுவிழக்கிறது வடம்!”

’ஊர் ரெண்டு பட்டால்’
கூத்தாடிக்கு கொண்டாட்டமாம்...

குதூகளிக்கும் கூத்தாடியாய்
அன்று,
எங்கிருந்தோ வந்த
ஆங்கிலேயன்!
இன்று,
நம்மிலிருந்து பிரிந்த
அண்டை நாட்டுக்காரன்...!

வாரீர்!
ஒற்றுமை எனும் வடம்
பற்றிப் பிடிப்போம்...!
ஊர் கூடி
பாரத தேரிழுப்போம்...!

வாரிர்...!
வடம் பிடிக்க!


நன்றி ...
வசந்தவாசல் அ.சலீம் பாஷா - துபாய்.