இருந்தால்தானே ஆயிரம் பொன்?

‘‘கிணறு, குழிகளில் தவறி விழுந்தும், மின் வேலியில் சிக்கியும், ரயில், வாகனங்களில் அடிபட்டும் தமிழகக் காடுகளில் இறக்கும் யானைகளின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டே வருகிறது. ‘யானை இருந்தாலும் ஆயிரம் பொன்; இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன்தானே’ என நாமும் இந்த இறப்பை அலட்சியப் படுத்திக்கொண்டே வருகிறோம். இதன் விளைவு பயங்கரமானது. நாளை நம் சந்ததியினருக்கு யானை என்னும் உயிரினத்தை புத்தகங்களில் படங்களாக மட்டுமே காட்டும் அவல நிலை உருவாகும்...’’

நீலகிரி உயிரியல் காப்பகத்தில் தொடங்கி தமிழ்நாடு, கர்நாடகா, கேரள எல்லைகளில் பல ஆயிரம் கிலோ மீட்டர்கள் நடந்து, யானை வழித் தடங்களை ஆராய்ச்சி செய்திருக்கும் ‘நேச்சர் ட்ரஸ்ட் அமைப்பினர்’ கொடுத்திருக்கும் அறிக்கைதான் இப்படி சொல்கிறது. ஆராய்ச்சியில் பங்கு பெற்ற சென்னையைச் சேர்ந்த சூழல் ஆர்வலர் திருநாரணனிடம் பேசினோம்.
‘‘யானைகள் தனிச்சு வாழற விலங்கினங்கள் இல்ல. கூட்டமாதான் வாழும். ஒரு இடத்துல குறைஞ்சது இருபது யானைகளாவது இருக்கும். குளிக்கப் போனாலும், உணவு தேடிப் போனாலும் ஒண்ணுக்கொண்ணு பிரியறதில்ல. அதேமாதிரி ஒரே இடத்துல தங்கி வாழற பழக்கமும் இதுங்ககிட்ட கிடையாது. ஒரு சுத்துப்பாதையை வச்சிக்கிட்டு அதுல ரவுண்ட் அடிச்சுகிட்டே இருக்கும். அந்தச் சுத்துப்பாதை பல கிலோமீட்டர் தொலைவுள்ளதாவும் இருக்கலாம். சின்னதாகவும் இருக்கலாம். இந்தப் பாதைகள் மூலமாத்தான் இருவேற பகுதிகள்ல வாழற யானைகள் தங்களுக்குள்ள தொடர்பை ஏற்படுத்திக்கும். இப்படி யானைகள் பயணம் போறதைத்தான் ‘வலசை போதல்’னு சொல்றாங்க. இதுங்களோட முறையான இந்த ‘வலசை போதல்’ல நாம கொடுத்த தொல்லைகள்தான் யானைகள் கூட்டம் கூட்டமா சாகறதுக்குக் காரணமாகுது.

தென்னிந்தியாவுல மட்டும் இதுவரைக்கும் சுமார் முப்பது யானை வழித்தடங்களைக் கண்டு பிடிச்சிருக்கோம். கிட்டத்தட்ட பதினைந்தாயிரம் யானைகள் வரைக்கும் இந்தத் தடங்கள்ல பயணிச்சு வாழ்ந்துட்டு இருக்கு. ஆனா, இந்த வழித்தடங்கள்ல இன்னிக்கு நிலைப்படி, 65 சதவிகிதம்தான் பாதுகாக்கப்பட்ட வனப்பகுதி. மிச்சமுள்ள பகுதிகள் தனியார் நிலங்களாகவும், வருவாய் நிலங்களாகவும் இருக்கு. நாம இப்படிப் பிரிச்சு வச்சிருக்கிறது, யானைகளுக்கு எப்படி தெரியும்? அதுங்களோட சுற்று வட்டப்பாதைன்னு நினைச்சிட்டு அதுங்கபாட்டுக்கு வந்து போகுது. இப்படி வனப்பகுதியைத் தாண்டி வெளியில வர்றப்பதான் அதிகாரிங்க, அதுங்களை திரும்பவும் காட்டுக்குள்ள விரட்டுறோம்னு காட்டுத்தனமா கத்தி, வெடி வெடிச்சு விரட்டி... இதனால பாவம் யானைங்க மிரண்டு போய், பயணப்பாதை தப்பி அல்லல்படுதுங்க. அப்படி மிரண்டுதான் கண்ட பாதையில ஓடி, விபத்துல சிக்கி, கிணறுகள்ல விழுந்து பலியாயிடுதுங்க. சில நேரம் பக்கத்து ஊர்கள்ல புகுந்துட்டா, உடனே அட்டகாசம் பண்ணுதுங்கன்னு புலம்ப ஆரம்பிச்சிடுறோம். நாம அதுங்க இடங்களை ஆக்ரமிப்பு பண்ணுனதால வந்த விளைவுதான் இதுன்னு யாருக்கும் தெரியறதில்ல’’ என்கிறார் திருநாரணன்.
பிரச்னைகளை சொல்லும் இவர்களது அறிக்கை, அதற்கான தீர்வுகளையும் இப்படிப் பண்ணலாம் எனச் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

‘‘யானை வழித்தடங்களில் ஆக்ரமிக்கப்பட்டிருக்கிற தனியார் வருவாய் நிலங்களை மீட்டு முழுமையான வனப்பகுதிக்குள் அவற்றை வாழ விட உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். அதேபோல் யானைகளுக்கு நன்மை செய்வதாக நினைத்து உருவாக்கப்படுகிற செயற்கை நீரூற்றுக்களாலும் சில சமயம் யானைகள் இறக்க நேர்கிறது. அதனால் இதுபோன்ற செயற்கை நீரூற்றுகளுக்கு அவசியமில்லை. இயற்கையின் போக்கிலேயே யானைகளை விட வேண்டும்...’’
யானை வழித்தடங்களைப் பின்தொடர்ந்து சென்ற இவர்கள், அவை முழுமையாகப் பாதுகாக்கப்பட தேவையான சட்டபூர்வ நடவடிக்கைகளை எடுக்கவும் யோசித்து வருகிறார்களாம்.

அழிவின் விளிம்பில் யானைகள் ......வேதனையாய் உள்ளது ......

காட்டுக்குள் தண்ணி இல்லாட்டி நாட்டுக்குள் வருகிறது..பாவம் :survival of the fittest"இந்த மனுஷங்க கிட்ட இருந்து தப்பிக்க முடியாது