எலியின் யோசனை

ஒரு பெரிய வீட்டில் ஏராளமான எலிகள் வசித்து வந்தன. அவர்களின் மகிழ்ச்சிக்கு இடைïறாய் பூனை ஒன்று அந்த வீட்டில் குடியேறியது. அன்றுமுதல் ஒவ்வொரு எலியாகப் பிடித்துத் தின்ன ஆரம்பித்தது. இது தினமும் தொடர்ந்ததால் எலிகளின் எண்ணிக்கை வேகமாகக் குறைந்து கொண்டே வந்தது. இப்படியே போனால் விரைவில் நம் இனம் முழுவதுமே அழிந்து விடும் என்று கருதிய எலிகள், அதிலிருந்து தப்பிக்க வழி கண்டுபிடிப்பதற்காக ஒன்று கூடி ஆலோசனை நடத்தின.

ஒவ்வொரு எலியும் ஒவ்வொரு ஆலோசனைச் சொல்லியது. ஆனால், தலைவன் எலிக்கு எந்த ஆலோசனையுமே பிடிக்கவில்லை. அப்போது இளைய எலி ஒன்று எழுந்தரித்து, "நான் ஒரு யோசனை சொல்லவா?'' என்று கேட்டது. தலைவன் எலி அனுமதிக்கும் விதமாய்த் தலையை ஆட்டியது.

"பூனையின் காலில் ஒரு கொலுசைக் கட்டிவிடலாம். அந்தப்பூனை எங்கே போனாலும் கொலுசுச்சத்தம் கேட்டுக்கொண்டே இருக்கும். மணிச்சத்தம் கேட்டால் நாம் ஓடிப்போய் ஒளிந்து கொள்ளலாம். இதனால் நம்முடைய இனம் பூனையிடமிருந்து பாதுகாக்கப்படும். நாமும் சந்தோஷமாய் வாழலாம்'' என்றது.

இந்த யோசனையைக் கேட்டதும் தலைவன் எலி உட்பட, எல்லா எலிகளும் கைதட்டி ஆராவாரித்தன. இளைய எலிக்குச் சந்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை. தன்னைச்சுற்றி அமர்ந்துள்ள மற்ற எலிகளைக் கர்வத்துடன் பார்த்தது.

அப்போது கிழட்டு எலி ஒன்று எழுந்து, "இளைய எலி சொன்ன யோசனை ரொம்ப அற்புதமாக இருந்தது. அப்படி நடந்தால் நம் அனைவருக்கும் சந்தோஷம் தான். ஆனால், அந்தப் பூனையின் காலில் கொலுசு கட்டும் வேலை இருக்கிறதே, அதை யார் செய்வது?'' என்று கேட்டது.

உடனே எலிகளின் உற்சாகமனைத்தும் ஒட்டுமொத்தமாக வடிந்தது. `பூனைக்கு யார் கொலுசு கட்டுவது?' என ஒவ்வொரு எலியும் மற்ற எலிகளைப் பார்த்து கேள்வி எழுப்பின. விடை தெரியாததால், இளைய எலி சொன்ன யோசனை பயனற்றுப் போனது.

கதையின் நீதி: நல்ல யோசனையாக இருந்தாலும், அதைச் செயல்படுத்த முடியாவிட்டால் அந்த யோசனை வீண் தான்.