தாய்ப் பாசம்

**சிவா** · **சிவா** Wed 26 May 2010 - 10:56

சொக்கம்மா திருப்பூர் பனியன் தொழிற்சாலையில் வேலை செய்து நன்கு சம்பாதித்து வந்தாள். தன் ஒரே மகன் முத்துவை நன்றாகப் படிக்க வைத்தாள். அவன் படிப்பில் முதல் மாணவனாக விளங்கினான். தான் வேலை செய்யும் தொழிற் சாலையிலேயே தன் மகனை வேலையில் அமர்த்திட எண்ணியிருந்தாள் சொக்கம்மா.

முதலாளி பக்திமான். கோபமென்றால் என்ன விலை என்று கேட்பவர். அவர் எப்படியும் தன் வேண்டுகோளை மறுக்க மாட்டார் என்று சொக்கம்மா திடமாக நம்பினாள். ஆகவே ஒரு நாள் தன்மகனை அழைத்துக் கொண்டு அவன் படித்த சான்றிதழ் களோடு முதலாளியைச் சந்திக்கச் சென்றாள்.

அவரிடம், "ஐயா, என் பையன் நன்கு படித்து தேர்ச்சி பெற்றுள்ளான். இனி இவன்தான் குடும்பத்தை நிர்வகிக்க வேண்டும். இவனுக்கு வேலை கிடைத்ததும் நான் ஓய்வு பெற விரும்புகிறேன்'' எனப் பணிவாகக் கூறினாள்.

முதலாளி சான்றிதழ்களை சோதித்துப் பார்த்துவிட்டு, "சொக்கம்மா... நம் தொழிற் சாலைக்கு தக்க அனுபவ அறிவு வேண்டும். ஆகவே தற்சமயம் இவனுக்கு வேலை தர இயலாது. மேற்கொண்டு இவன் படிப்புக்கு உதவுகிறேன். பிறகு பார்க்கலாம்'' என்றார்.

தன்மகனுக்கு நிச்சயம் வேலை கிடைத்துவிடும் என்ற திட நம்பிக்கையோடு வந்த சொக்கம்மாவுக்கு முதலாளியின் பதில் பெரும் ஏமாற்றத்தை அளித்ததோடு ஆத்திரம் அவள் புத்தியை மங்கச் செய்தது.

தான் என்ன செய்கிறோம் என்பதை அறியாமல் மேஜை மீது இருந்த `பேப்பர் வெயிட்'டை எடுத்து முதலாளியின் மீது வீசிவிட்டு கதவைப் `படார்' என்று சாத்திவிட்டு வேகமாக வெளியேறினாள்.

முதலாளி அறையில் சப்தத்தைக் கேட்டு அவருடைய காவலரும், மற்றவர்களும் உள்ளே ஓடிவந்தனர். அவர் மண்டையில் ரத்தம் வருவதைக் கண்டு அச்சமடைந்த காவலர் அங்கு நடந்த விஷயத்தை தெரிந்து கொண்டு சொக்கம்மாவைப் பிடிக்க ஓடினார். முதலாளி அவரைத் தடுத்து, "அவளைப் போகவிடு. அவள் தன் தவறை உணர்வாள்'' என்று கூறினார்.

"என்ன முதலாளி, உங்களிடம் கைநீட்டி சம்பளம் வாங்கும் ஒரு வேலைக்காரி. உங்களைத் தாக்கிவிட்டாள். தாங்களோ அலட்சியமாக, ஒன்றும் நடக்காததுபோல் சிரிக்கிறீர்களே? என்னால் பொறுக்க முடியவில்லை!'' என்று கோபாவேசம் அடைந்தான்.

முதலாளி அவனைச் சாந்தப்படுத்தி, "தம்பி... உன்னைப் பொறுத்தவரை நீ கோபமடைவது நியாயமாயிருக்கலாம். சொக்கம்மா தன் பிள்ளைக்கு வேலை பெறவே என்னைச் சந்தித்தாள். அதுவும் முழு நம்பிக்கையோடு. ஆனால் அவள் மகனுக்கு நான் உகந்த வேலை காலி இல்லை என்று சொன்னதும் ஆத்திரம்அவள் அறிவை மங்கச் செய்தது. ஆனால் ஒன்றைக் கவனி. அவள் தன் பிள்ளையின் வருங்காலம் குறித்து பெரும் கனவு கண்டு கொண்டிருக்கிறாள். அதுதான் தாயுள்ளம். அதைத்தான் பாராட்டுகிறேன்'' என்றதும் அங்கு கூடி இருந்தவர்கள் முதலாளியின் உயர்ந்த உள்ளத்தைப் பாராட்டினர்.

பின்னர் விஷயத்தை அறிந்த சொக்கம்மா, தான் செய்த தவறை உணர்ந்தாள். ஓடிவந்து முதலாளியின் கால்களில் விழுந்து மன்னிப்புக் கேட்டாள்.

கலாநிகேதன் பாலு