இன்னொரு யுத்தகாண்டம் - கவிபேரரசு வைரமுத்து

விருத்தத்தில் விருந்து வைத்த
வீறார்ந்த புலவா! உன்றன்
அருத்தத்தை அறிந்து கொள்ள
ஆண்டுகள் நூறு வேண்டும்!
திருத்தத்தைச் செய்து பார்க்கச்
சிறிதேனும் இடங்கொ டாத
வருத்தத்தை எனக்கு வைத்தாய்
வார்த்தைக்கும் வயது வைத்தாய்!

கிழவனே வாசித் தாலும்
கிளர்ச்சியே ஏற்ப டுத்தும்
புலவனே உன்னை இன்னும்
புறங்காண புலவ னில்லை
நிலவினைப் பிழிந்து கொஞ்சம்
நெருப்பிலே சூடு செய்து
வழங்கிய வார்த்தை கம்பா
வார்த்தவுன் வார்த்தை எல்லாம்.

வான்நிலா போலே வாழும்
வனிதையர் அழகை யெல்லாம்
தேனிலே குளித்த சொல்லால்
சித்திரம் தீட்டி வைத்தாய்!
கூன்பிறை நெற்றி யின்கீழ்க்
குளத்துமீன் இரண்டைக் கண்டு
மீன்களே தூண்டில் போடும்
வித்தையும் அங்கே உண்டு.

ஒப்பில்லா இடையைப் பற்றி
உடுக்கையோ கொடியோ என்று
முப்போதும் இடையைப் பற்றி
முந்நூறு உவமை சொன்னாய்!
தப்பேது மில்லை உன்றன்
தமிழ்க்கவி ராசாங் கத்தில்
எப்போதும் பெரிய தொல்லை
இடைத்தேர்தல் முடிய வில்லை.

கார்காலம் பற்றி உன்றன்
கவிதையைப் படித்தால் தீயின்
வேர்கூடக் குளிரும், ஆனால்
விரகத்தீ வளரக் கூடும்
ஊர்என்ன சொன்னால் என்ன?
ஊழியின் முதுகில் ஏறி
ஊர்வலம் போகும் சக்தி
உனக்குத்தான் உண்டு கம்பா.

அழகுதான் தர்மம், மண்ணின்
அழகுதான் தெய்வம், பெண்ணின்
அழகுதான் வேதம், சப்த
அழகுதான் கீதம், என்றும்
அழகுதான் உலகம், இங்கே
அழகுதான் சகலம் என்று
பழகிய தமிழில் சொல்லிப்
பாடுநீ படுத்தி வைத்தாய்!

ஊமைபோல் இருந்த நெஞ்சை
உசுப்பியே தவிக்க வைத்துக்
காமனை அனுப்பி வைத்துக்
கனவிலே கிள்ளி விட்டு
ராமன்போல் வாழ்க வென்று
நாட்டுக்குச் சொன்ன உன்னை
ஏமன்தான் கேட்க வேண்டும்
எட்டிநான் பார்க்க வேண்டும்!

நெறிகெட்ட தேவ தாசி
நெறிவந்து சேர்ந்த நாளில்
சரியென்று சொல்லிச் சோழர்
சட்டங்கள் செய்த நாளில்
ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற
உயர்வேதம் தந்த உன்னைக்
கருவிருந்(து) ஈன்ற தாயின்
கால்களை வணங்க வேண்டும்!

புடம்போட்ட வார்த்தை யாலே
புலவனே! எங்கள் நெஞ்சை
வடம்போட்டு இழுத்தாய், உன்றன்
வாசலில் அமர்த்திக் கொண்டாய்!
தடம்மாறிச் சென்ற எங்கள்
தமிழ்த்தேரை நிமிர்த்தி வைத்த
கடையாணி, கம்பா உன்றன்
கையிலே இருந்த ஆணி!

பாத்திரம் படைத்தாய் என்றா
பாவிநீ நினைத்தாய், இல்லை
சூத்திரம் படைத்தாய், வாழ்க்கை
சூட்சமம் படைத்தாய், உன்றன்
பாத்திறத் தாலே அந்தப்
பாத்திரம் நிரப்பி வைத்தாய்
சாத்திரம் பேசும் போதும்
தமிழையே பேச வைத்தாய்.

கறுப்புக்குள் அழக னான
காகுத்தன் சீதை தன்னை
நெருப்புக்குள் இறங்கச் சொன்னால்
நீதியா என்று கேட்பீர்
மறுவிலாம் தந்தை அன்று
மரித்ததும் சுட்ட தாலே
நெருப்புக்குச் சூடு போட
நினைத்தது தப்பா? இல்லை.

அதர்மங்கள் எல்லாம் என்றும்
அவசர மாக வெல்லும்!
தர்மங்கள் என்றும் இங்கே
தாமத மாக வெல்லும்!
கர்மங்கள் செய்யும் அந்தச்
காகுத்தன் வில்லை எண்ணித்
தர்மம்போல் அன்றோ எங்கள்
தமிழ்ச்சீதை காத்தி ருந்தாள்

ஈழத்தில் எரிந்த தீயே!
இன்னுமேன் அணைய வில்லை?
ஏலத்தில் போகும் சீதை
எண்ணிக்கை குறைய வில்லை.
வேழங்கள் எல்லாம் இங்கே
வேலையை மறந்து விட்டே
ஓலங்கள் இட்ட தாலே
ஓநாய்கள் குறைய வில்லை.

ஈழத்தில் ஒருத்தி அங்கே
எலும்பைப்போல் இளைத்தி ருந்தாள்!
காலத்தில் சேரும் பிள்ளை
காணவே இல்லை! ரத்த
நாளங்கள் வெடித்தாள், நெற்றி
நரம்புகள் துடித்தாள், கண்ணீர்
ஆழத்தில் தேடிப் பார்த்தாள்
அவள்பிள்ளை மிதந்து வந்தான்!

இன்னொரு யுத்த காண்டம்
எழுத வேண்டும், எங்கள்
கண்ணிலே பாயும் ரத்தம்
களத்திலே பாய வேண்டும்!
தென்னவர் கம்பா! எங்கள்
தீந்தமிழ்ப் புலவா! இங்கே
இன்னொரு யுத்த காண்டம்
எழுதநீ பிறந்து வா! வா!

ரொம்ப ரொம்ப உணர்வுகளைத் தூண்டக் கூடியதாக உள்ளது தல.