மூர்க்க சந்திரன்

ஊருக்குத் தோட்டி வேலை செய்யும் நால்வருள் ஒருவர் சந்திரன். நல்ல உடல் கட்டு கொண்ட ஆஜானுபாகுவான மனிதர். அவரைக் கண்டு மலைக்காத ஆண்கள், பெண்கள் இல்லை என்றே சொல்லலாம். அந்த வருஷம் நான்கு பேர் ஏரிக்கரையையும் ஊரையும் பாதுகாக்கும் பணியில் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். ஒரு வாரத்திற்கு இரண்டு பேர் ஊர்க் காவலில் ஈடுபடவேண்டும் என்பது ஊர் கட்டளை.

தோட்டி வேலை என்றால் ஊருக்கு எந்தத் தீங்கும் வராமல் பாதுகாத்தல், ஆடு, மாடுகள் இறந்தால் அப்புறப்படுத்துதல் போன்ற வேலைகளுடன் சில ஆண்டைகளுக்குத் தனிப்பட்ட வேலைகளையும் செய்ய வேண்டி வரும்.

பொதுவாக இரவு நேரங்களில் கண் உறங்காமல் ஊரைச் சுற்றி வர வேண்டும். சந்திரனுடைய சுற்று வரும்போது அவர் தனியாகவே காவலுக்குச் செல்வது வழக்கம். அவருடன் வர வேண்டியவருக்கு ஓய்வுதான். அதை யாரிடமும் அவர் சொல்ல மாட்டார். நேர்மையான முரட்டுக் குணம் படைத்தவர் சந்திரன்.

ஓர் இரவு ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு ஏரிக்கரையை நோக்கி நடந்தார். ஏரிக்கரையைத் தாண்டித் தண்ணீர் ஓடுவது போல் லேசான சத்தம். உற்றுப் பார்த்தார் சந்திரன். கும்மிருட்டு என்பதால் கையில் இருந்த 'லாந்தர்' விளக்கைத் தாழ்த்திப் பார்த்தார். ஏரிக்கரை உடைப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது என்பது தெரிய வந்தது. சுற்று வட்டாரத்திலேயே மேல் சீஷமங்கலம் ஏரி தான் பெரியது என்று திருவண்ணாமலை மாவட்டத்திற்கே தெரியும். அவ்வளவு பெரிய ஏரியின் கரை உடைந்து தண்ணீர் வெளியேறினால் ஊரே வெள்ளக்காடாகி எல்லா மக்களும் இறந்து போவார்கள். மேலும் இந்த வருஷம் விளைச்சல் இல்லாமல் பட்டினியால் சாக நேரிடும் என்று உணர்ந்த சந்திரன் கரைமேல் ஏறி நின்று கூக்குரல் இட்டு ஊர் மக்களை அழைத்தார். ''சாமியோ! ஏரிக்கரை ஒடையப் போவுது ஓடியாங்கோ சாமியோவ்''.

ஊர்க்காவலுக்கு ஆள்கள் இருக்கிறார்கள் என்று கவலையின்றி மமதையோடு தூங்கிக்கொண்டிருந்த குடியானவர் காதுகளில் சந்திரனின் குரல் கேட்கவில்லை. ஊரைத் தாண்டி இருக்கும் சேரி மக்களுக்கு எங்கே கேட்கப் போகிறது ? சந்திரன் தன் பலம் கொண்ட மட்டும் சத்தமாக, பயம் கலந்து ஆவேசத்தோடு கூவினார். அவர் சத்தத்தைக் கேட்டோ என்னமோ ஏரிக்கரையின் விரிசல் மேலும் அதிகரித்தது. தண்ணீர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமாக வெளியேறத் தொடங்கியது. சந்திரன் சத்தமிட்டுக் கொண்டே மண்ணையும் கல்லையும் செடியையும் அள்ளி விரிசலில் போட்டு அடைக்க முயன்றார். நிறைந்திருக்கும் தண்ணீர் தடையைத் தாண்டி வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது. சந்திரன் தன் வேலையைச் செய்து கொண்டிருந்தாலும் உதவிக்கு ஆட்களைக் கூப்பிடுவதை மட்டும் நிறுத்தவில்லை.

தூங்கிக் கொண்டிருந்த ஊர் மக்களுக்கு சந்திரனின் சத்தம் லேசாகக் காதில் விழுந்துவிட அடித்து பிடித்து ஆட்களைத் திரட்டிக் கொண்டு கூடைகள், மண்வெட்டிகளோடு திரண்டு வந்தனர். சந்திரன் மட்டும் விடாமல் தன் வேலையைச் செய்து கொண்டிருந்தார். விரிசல் அதிகமாகி தண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடத் தொடங்கியது. வந்த ஊர்க்காரர்கள் மண்ணை வெட்டி கரையின் விரிசலில் கொட்டினர். தண்ணீரைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. சந்திரனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. சற்று நேரத்தில் தீர்க்கமான முடிவிற்கு வந்தவராக வேகமாகச் சென்று கரையின் உடைப்பில் படுத்துக்கொண்டார்*.

''எம் மேல அப்படியே மண்ணக் கொட்டுங்கய்யா, தயங்காமக் கொட்டுங்கய்யா'' என்று சந்திரன் சொல்ல,முதலில் தயங்கிய ஊர் மக்கள் பின்னர் மண்ணை வெட்டி சந்திரன் மேல் சாய்த்தனர். சந்திரனின் மூச்சுக்காற்று நின்றது போல், கசிந்த நீரும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நின்று போனது.

*சந்திரன் தானாகப் படுக்கவில்லை என்று இன்னோர் செய்தியும் உள்ளது. கரையை நோக்கி ஓடியவர்கள் மேல் சாதிக்காரர்கள். அங்கிருந்த ஒரே தாழ்ந்த சாதிக்காரர் சந்திரன் மட்டுமே. அவரை வெட்டிக் கரை உடைப்பில் சாய்த்துவிட்டு இப்படி பொய்யான ஒரு கதையைக் கட்டி விட்டுவிட்டனர். அதன் பிறகு சந்திரனுக்குக் கோயில் எழுப்பி மூர்க்க சந்திரன் என்று பெயரிட்டு சேரி மக்கள் வழிபட்டு வருகின்றனர். தன் உயிரை ஈந்து ஊரையே காத்த அந்த சந்திரனைச் சேரிமக்கள் மட்டும் வழிபடுவதைக் காணும்போது, தானாகச் சென்று படுத்துக் கொண்டு மண்ணைக் கொட்டச் சொன்ன கதை புனையப்பட்டதாக இருக்குமோ என்ற சந்தேகம் எழுகிறது.

மூர்க்க சந்திரன் என்று அழைக்கப்பட்டாலும், இந்தக் கதைக்கும் மூர்க்க குணத்துக்கும் இம்மியளவும் சம்பந்தமில்லை.தன் உயிரை ஈந்து ஊர் மக்களின் உயிர்களைக் காத்த சந்திரனை மூர்க்கசந்திரன் என்று பெயரிட்டு சேரி மக்கள் வழிபட்டு வருகின்றனர். ஆடி மாதம் மூர்க்கசந்திரன் விழா பொங்கல் வைத்து விமரிசையாக மேல் சீஷமங்கலம் சேரி மக்களால் நடத்தப்படுகிறது.

பழனிக் கூத்தன்

நன்றி சகோதர நன்றி