உடம்பெடும் உயிரென உற்றுவாழ் நாட்களில்

vasanth1717 · vasanth1717 Tue Mar 30, 2010 12:44 pm

கால்கடுக்க கன்னியுன்
கால்தடமறிய ஏங்கி
உன் பார்வை வழியினூடான
கோடான கோடி அணுக்களினூடே
தேவியாய் தரிசனம் கண்டேனுனை...

பூவையரின் பூமனங்கண்டேன்
பூத்ததை சூடாமல் ஏந்திகொள்கிறேனதை
உன்னிடமிருந்து உன்னையறியாமல்
பெற்றேனதை பேணித்திரிவதென்
பொறுப்பன்றோ...

விழைகிறாய் ஏனெதுக்கென்று
மறுப்பேதும் சொல்லாமல்
பெண்ணொருத்தியின் வரவறியா
திரும்பிசெல்ல வழியற்ற
மனக்கூட்டின் ஒற்றை
விடிவிளக்காய் வருகிறாய்...

நிமிடங்கூட வீணாகாமல்
ஊடலும் கூடலும் புரிந்தெனை
மெய்மறக்கச்செய்து
இப்பூவுலக படைப்பின்
மெய்யறிய செய்தாய்...

புசிக்காத படையல்கள்
காவலிருக்க நம்
காதலிதினிதாய் நம்இல்லமே
வெட்கப்புன்னகை சிந்துகிறது
நாமதை சிதறாமல் பிடித்து
சேமிக்க அணிகலனற்று கிடக்கிறோம்
வெட்கமற்று...

சிணுங்கலிசை மீட்டெடுத்துனை
நான் இசைபிரம்மாவாக
நீ ஒலிபெருக்காத பெருக்கியாய்
ஒலிக்கச்செய்ததையென் செவி
மட்டும் கேட்க செய்கிறாயதனூடே
சுவற்றின் பொறாமைக் குரலும்
கேட்கிறதென் காதினில்...

நான் உன் வாசம் நுகர்ந்து
துயிலடைய செல்லும் வேளையில்
மீண்டும் வாவென்று நீயழைக்க
மறுக்க வழியற்றவனாய்
நானுனை மீண்டும் மீட்டெடுத்தந்த
ராகதாலாட்டிலே ஆழ்துயிலடைந்தேன்
துகிலற்றே...

கதிரவனுக்கு முன்நீ விழித்தெழுந்து
மென்முத்தமதனை என்னும் உன்னும்
கன்னம் சிவக்க கொடுத்ததை
திரும்ப வாங்கி கொள்ளும்
வேளையில் கைபிடித்திழுத்து
என் மார்போடு உன்னும்சேர
உனை நானணைத்துகொள்கிறேன்
உறக்கம் கெடுத்த ஊடலுக்காய்.
ஐ லவ் யூ