கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார்

வனத்தில் ஒரு முனிவர், 4 சீடர்களுடன் வசித்து வந்தார். அந்தச் சீடர்களும், அம் முனிவர் சொல்லும் வேலைகளை செய்து வந்தார்கள்.

முனிவர் தன் சீடர்களை அருகில் அமர வைத்து பாடங்களும் சொல்லிக் கொடுப்பார். எப்படித் தவம் செய்வது? அதன் பலன் என்ன? போன்ற விஷயங்களையும் சொல்லிக் கொடுப்பார்.

ஒருநாள் அந்தச் சீடர்களில் ஒருவன், ``சுவாமி, நாம் தவம் இருக்கிறோம். அப்போது கடவுள் நம்முன் தோன்றுவாரா?'' என்று வினா தொடுத்தான்.

முனிவரும் பதில் கூறினார், "சீடனே, கடவுள் என்பவர் நம் கண்முன் தோன்றி அருளும் வழங்குவார். நாம் கேட்கும் வரத்தையும் கொடுப்பார். நீ தவம் இருந்துதான் கடவுளைப் பார்க்க வேண்டும் என்று இல்லை. கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார்'' என்றார்.

"அப்படியா?'' என்ற அந்தச் சீடன் கேட்க, "ஆம்'' என்று பதில் அளித்தார் முனிவர்.

"கடவுள் கண்முன் தோன்றாவிட்டாலும், எல்லா உயிர்களிலும் கடவுள் இருக்கிறார். தூணிலும் இருக்கிறார், துரும்பிலும் இருக்கிறார்'' என்றார் முனிவர்.

மறுநாள் அந்தச் சீடரும், முனிவரும் கோவிலுக்குச் சென்று கொண்டிருந்தார்கள். வழியில் பல மனிதர்கள் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தார்கள். எதிரே ஒரு யானை பாகனுக்கு கட்டுக்கடங்காமல் கடுங்கோபத்துடன் ஓடிவந்து கொண்டிருந்தது.

எதிரில் வந்து கொண்டிருந்த மனிதர்களை அந்தப் பாகன் எச்சரிக்கை செய்து, ``மக்களே... ஓடிவிடுங்கள்! யானை கோபமாக ஓடி வருகிறது. ஓடிவிடுங்கள்'' என்று கத்திக்கொண்டே அந்தப் பாகனும் அந்த யானையின் முன்னே ஓடி வந்தான்.

அதைப் பார்த்த முனிவர், "யானை ஓடி வருகிறது. நாமும் ஓடிவிடுவோம் வா'' என்று கூறி அவன் ஓடிவிட்டார். அந்தச் சீடன் மட்டும் ஓடாமல் நடுப்பாதையிலேயே நின்றுவிட்டான். அதைப் பார்த்த யானைப் பாகனும், ``ஏய் மனிதா, ஓடிவிடு'' என்று உரக்க கூவினான். அந்தச் சீடன் அதை செவிமடுக்கவில்லை.

அந்த வெறிபிடித்த யானை நடுப்பாதையில் நின்ற சீடனை தன் துதிக்கையால் தூக்கி ஓரத்தில் வீசி எறிந்து விட்டு ஓடியது. அந்தச்சீடன் ``ஐயோ, அம்மா!'' என்று அலறியபடி பாதையின் ஓரத்தில் விழுந்து கிடந்தான்.

யானை போனபின் மறைவில் நின்றிருந்த முனிவர் வந்தார். "டேய் மடையா, நான்தான் சொன்னேனே யானை மதம் பிடித்து வருகிறது, ஓடி வந்திடு என்று! நீ ஏன் நடுவழியில் நின்றாய்?'' என்றார் கோபத்துடன்.

அதற்கு அந்தச் சீடன், "நீங்கள்தானே எல்லா உயிர்களிலும் கடவுள் இருக்கிறார் என்று சொன்னீர்கள்?'' என்றான்.

அதற்கு அந்த முனிவர், "யானைக்குள்ளும் கடவுள் இருக்கிறார். அதை மறுக்க முடியாது. யானைப் பாகனிடமும் கடவுள் இருக்கிறார். அந்தப் பாகன் கடவுள் ரூபத்தில்தான் உன்னை எச்சரிக்கை செய்தாரல்லவா? அதை நீ என் கேட்கவில்லை? உன்னைக் காப்பாற்றுவதற்காகத்தானே கடவுளான பாகன், ஓடிவிடு என்று சொன்னான். அதை நீ ஏன் கேட்கவில்லை?'' என்றார் முனிவர்.

சீடன், "ஆம், எச்சரிக்கை செய்தது பாகன் உருவில் வந்த கடவுள்தான். நான் அதைக் கேட்கவில்லை. நான் கேட்டிருந்தால் என் கை இப்படி முறிந்து போயிருக்குமா?'' என்று முனகிக் கொண்டே சொன்னான்.

தொடர்ந்து, "எனக்கு உண்மை புரிந்துவிட்டது. ஆபத்தில் இருக்கும் சமயம், நம்மைக் காப்பாற்ற கடவுள் மனித ரூபத்தில் வருவார் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். இனிமேல் நான் கவனமாக இருப்பேன்'' என்றான் அந்தச்சீடன்.

இதில் இருந்து என்ன தெரிகிறது?

கடவுளை நாம் நேரில் பார்க்க முடியாது என்றாலும் ஆபத்து ஏற்படும் நேரத்தில் நம்முன் எந்த ரூபத்தில் வந்தாவது நம்மைக் காப்பாற்ற முற்படுவார். அதை நாம் தெரிந்து கொண்டு அந்த ஆபத்தில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ள வேண்டும். அதைப் புரியாமல் நாம் நடந்து கொண்டால் நம்மை அலட்சியப்படுத்திக் கடவுள் சென்றுவிடுவார். பின் நாம் ஆபத்தில் மாட்டிக் கொண்டு விழிக்க வேண்டியதுதான். என்ன குழந்தைகளே, சரிதானே!