மே 18, 1974 - இந்தியாவின் முதல் அணு ஆயுத சோதனை

அணுசக்தி திறன் கொண்ட நாடுகளின் உயரடுக்கு குழுவில் இந்தியா நுழைந்துள்ளது என்பதை உலகுக்கு அறிவித்து, தனது முதல் அணு ஆயுத சோதனையை மே 18, 1974 அன்று ராஜஸ்தானின் பொக்ரானில் ‘புன்னகை புத்தர்’ நடவடிக்கையின் ஒரு பகுதியாக இந்தியா நடத்தியது.

அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தி இந்த நிகழ்வை “அமைதியான அணு வெடிப்பு” என்று கூறினார். ஐக்கிய நாடுகளின் பாதுகாப்பு கவுன்சிலின் நிரந்தர ஐந்து உறுப்பினர்களாக அமெரிக்கா, ஐக்கிய இராச்சியம், பிரான்ஸ், சீனா மற்றும் ரஷ்யா உள்ளிட்ட நாடுகள் உள்ளன.

எந்த சூழ்நிலையில் இந்தியா அணு ஆயுத சோதனைகளை நடத்த முடிவு செய்தது?

1945 இல் இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவு என்பது ஒரு பெரிய அளவிலான போர் வெடிக்கும் சாத்தியத்தை முடிவுக்குக் கொண்டுவரவில்லை. அமெரிக்காவும் சோவியத் ஒன்றியமும் பிற நாடுகளில் சித்தாந்த மற்றும் பொருளாதார மேன்மைக்காக, பனிப்போர் என்று அழைக்கப்படும் ப்ராக்ஸி போர்களில் தொடர்ந்து ஈடுபட்டன.

ஆகஸ்ட் 1945 இல் போரின் முடிவில் ஜப்பானிய நகரங்களான ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசாகி மீது அமெரிக்கா இரண்டு அணுகுண்டுகளை வீசியது. 1949 இல் சோவியத் யூனியன் தனது சொந்த அணுசக்தி சோதனையை நடத்தியதால், பாரிய அழிவைத் தடுக்க சில விதிமுறைகள் தேவை என்று முடிவு செய்யப்பட்டது.

ஒரு வகையான குறைந்தபட்ச அமைதியைப் பேணுவதற்காக, அணு ஆயுத பரவல் தடை ஒப்பந்தம் (NPT) என்று அழைக்கப்படும் அத்தகைய ஒப்பந்தம் 1968 இல் கையெழுத்தானது.

முதலாவதாக, அணு ஆயுதங்கள் அல்லது அணு ஆயுத தொழில்நுட்பத்தை வேறு எந்த மாநிலத்திற்கும் மாற்ற வேண்டாம் என்று அதன் கையொப்பமிட்டவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். இரண்டாவதாக, அணு ஆயுதங்களைப் பெறவோ, உருவாக்கவோ அல்லது பெறவோ மாட்டோம் என்று அணுசக்தி அல்லாத நாடுகள் ஒப்புக்கொண்டன.

கையொப்பமிட்டவர்கள் அனைவரும் சர்வதேச அணுசக்தி முகமை (IAEA) நிறுவிய பெருக்கத்திற்கு எதிரான பாதுகாப்புகளுக்குச் சமர்ப்பிக்க ஒப்புக்கொண்டனர். மேலும், அணு ஆயுதப் போட்டியை முடிவுக்குக் கொண்டு வரவும், தொழில்நுட்பத்தின் பரவலைக் கட்டுப்படுத்தவும் ஒப்பந்தத்தில் உள்ள தரப்பினரும் ஒப்புக்கொண்டனர்.

இருப்பினும், பி-5 தவிர மற்ற நாடுகளுக்கு இந்த ஒப்பந்தம் பாரபட்சமானது என்ற அடிப்படையில் இந்தியா இதை எதிர்த்தது.

வெளியுறவுக் கொள்கை ஆய்வாளர் சுமித் கங்குலியின் கூற்றுப்படி, “இந்தியாவின் சந்தேகங்களை நிவர்த்தி செய்யத் தவறியதால், இந்திய அரசாங்கம் ஒப்பந்தத்தின் விதிமுறைகளை ஏற்க மறுத்துவிட்டது” என்றார்.

குறிப்பாக, அணுசக்தி அல்லாத நாடுகள் அத்தகைய ஆயுதங்களை உருவாக்க மாட்டோம் என்ற உறுதிமொழியுடன் இணைக்கப்படவில்லை.

உள்நாட்டில், இந்திய விஞ்ஞானிகள் ஹோமி ஜே பாபா மற்றும் விக்ரம் சாராபாய் ஆகியோர் இந்தியாவில் அணுசக்தி சோதனைக்கு முன்னதாகவே அடித்தளம் அமைத்தனர். 1954 இல், பாபா இயக்குநராக அணுசக்தித் துறை (DAE) நிறுவப்பட்டது.

அணுசக்தியின் ஆரம்பகால ஆதரவாளரான பாபா ஒருமுறை, “இரண்டு தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, அணுசக்தி வெற்றிகரமாக மின் உற்பத்திக்கு பயன்படுத்தப்பட்டால், இந்தியா தனது நிபுணர்களைத் தேட வேண்டிய அவசியமில்லை, ஆனால் அவர்கள் கையில் தயாராக இருக்கும்” என்றார்.

1960 களில் தலைமை மாற்றம் (பிரதமர் நேரு மற்றும் அவரது வாரிசான மொரார்ஜி தேசாய் இறந்தவுடன்), 1962 இல் சீனாவுடனான போர், இந்தியா தோற்றது, மற்றும் 1965 மற்றும் 1971 இல் பாகிஸ்தானுடன் இந்தியா வென்ற போர், இந்தியாவின் திசையை மாற்றியது. சீனாவும் 1964 இல் தனது சோதனைகளை நடத்தியது.

பொக்ரான்-I எப்படி நடந்தது?

நேருவைப் போல், பிரதமர் இந்திரா காந்தி அணு ஆயுதச் சோதனைகளில் எதிர்மறையான பார்வையைக் கொண்டிருக்கவில்லை. ஆனால் P-5 நடைமுறையில் இருந்த ஒப்பந்தங்களைக் கருத்தில் கொண்டு, இந்தியா தனது சோதனைகளை எந்த முன் தகவலும் உலகிற்கு வெளியிடாமல் நடத்த முடிவு செய்தது.

அரசியல் விமர்சகர் இந்தர் மல்ஹோத்ரா விவரித்த கணக்கின்படி, இறுதி வரை கூட நிச்சயமற்ற நிலை இருந்தது. இந்த முயற்சியின் மூளையாக செயல்பட்ட ராஜா ராமண்ணா, இந்திரா காந்தியின் இரண்டு முக்கிய ஆலோசகர்களான பிஎன் ஹக்சர் மற்றும் பிஎன் தர் ஆகியோர் இதை எதிர்த்தனர், மேலும் அதை ஒத்திவைக்க விரும்பினர்.

அணுசக்தி ஆணையத்தின் தலைவர் ஹோமி சேத்னா எந்த கருத்தையும் தெரிவிக்கவில்லை. பாதுகாப்பு அமைச்சரின் அறிவியல் ஆலோசகர் டி நாக் சௌத்ரி, நன்மை தீமைகளை எடைபோடத் தொடங்கினார்” என்றார்.

மேலும் மறுநாள் காலை புத்தர் சிரித்தார் திட்டம் தொடங்கப்பட்டது.

மே 18, 1974 இல், 12-13 கிலோ டன் அணுசக்தி சாதனம் வெடிக்கப்பட்டது. இதற்காக மேற்கு ராஜஸ்தானின் பாலைவனத்தில் அமைந்துள்ள இராணுவ சோதனைத் தளமான பொக்ரான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.

சுமார் 75 ஆராய்ச்சியாளர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகள் அடங்கிய குழு இதில் ஈடுபட்டது. கௌதம புத்தரின் பிறந்த தேதியான புத்த ஜெயந்தியின் அதே நாளில் சோதனை தேதி இருந்ததால் அதன் குறியீட்டு பெயர் வந்தது.

சோதனைகளுக்குப் பிறகு என்ன நடந்தது?

இந்தியா ஒரு தீவிர சூழ்நிலையில் தன்னை தற்காத்துக் கொள்ள முடியும் என்பதை உலகிற்கு நிரூபித்தது. தொடர்ந்து, பொக்ரானில் சோதனை செய்த அணுசக்தி சாதனத்தை உடனடியாக ஆயுதமாக்க வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தது. இது 1998 இன் பொக்ரான்-II சோதனைகளுக்குப் பிறகுதான் நடக்கும்.

1978 ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜிம்மி கார்ட்டர் அணு ஆயுதப் பரவல் தடைச் சட்டத்தில் கையெழுத்திட்டார், அதைத் தொடர்ந்து அமெரிக்கா இந்தியாவுக்கு அணுசக்தி உதவியை ஏற்றுமதி செய்வதை நிறுத்தியது.

2005 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 18 ஆம் தேதி, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜார்ஜ் டபிள்யூ புஷ் மற்றும் பிரதமர் மன்மோகன் சிங் ஆகியோர் வாஷிங்டனில் அணுசக்தி ஒப்பந்தத்தில் நுழைவதற்கான தங்கள் விருப்பத்தை முதன்முதலில் அறிவித்தனர்.

அப்போது, அத்தகைய தொழில்நுட்பங்களை இந்தியா சோதனை செய்வது பற்றிய அமெரிக்காவின் பார்வை மாறியது.

அணுசக்தி உபகரணங்கள் மற்றும் பிளவு பொருள் சப்ளையர்களின் கிளப் ஒன்றை அமைப்பதற்கும் அமெரிக்கா அழுத்தம் கொடுத்தது.

48 நாடுகளைக் கொண்ட அணுசக்தி விநியோக குழு (NSG) அணு ஆயுதங்களின் பரவலைக் கட்டுப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் அணு ஆயுதங்களை ஏற்றுமதி செய்வதற்கான ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட விதிகளைச் செயல்படுத்தும்.

2008 ஆம் ஆண்டு முதல், அணுசக்தி வர்த்தக விதிகள் தீர்மானிக்கப்படும் உயர் மேசையில் இடம் கொடுக்கும் குழுவில் சேர இந்தியா முயற்சி செய்து வருகிறது.

ஆஸ்திரேலியா போன்ற அதன் நுழைவை ஆரம்பத்தில் எதிர்த்த பல நாடுகள் நிலைப்பாட்டை மாற்றிக்கொண்டன. மெக்சிகோ மற்றும் சுவிட்சர்லாந்து ஆகியவை சமீபத்திய ஆதரவைக் கொண்டுள்ளன. இந்தியாவின் முயற்சியானது, எதிர்ப்பை முறியடித்துள்ளது. சீனா மட்டும் எதிர்ப்பாக உள்ளது.

1998ல் தான் அணுகுண்டு சோதனை என்ற அடுத்த கட்டத்திற்கு இந்தியா உடனடியாக செல்லாமல் இருப்பதற்கு இதுவும் ஒரு காரணம்.

அப்போதும் சர்வதேச எதிர்வினை விமர்சனமாக இருந்தது, ஆனால் பல ஆண்டுகளாக இந்தியா தன்னைத்தானே முன்னிறுத்திக் கொண்டது.