பனிப்போரின் போது அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யூனியனுக்கும் உடனான இந்தியாவின் உறவு

பனிப்போரின் போது அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யூனியனுக்கும் உடனான இந்தியாவின் உறவு

பனிப்போர் என்பது இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடர்ந்து அமெரிக்காவிற்கும் சோவியத் யூனியனுக்கும் மற்றும் அவர்களின் வெஸ்டர்ன் பிளாக் கூட்டாளிகளுக்கும் இடையேயான புவிசார் அரசியல் பதட்டத்தின் காலமாகும். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு இந்தியா அணிசேராக் கொள்கையைப் பின்பற்றியது. எனவே அது இரண்டு தொகுதிகளிலும் சேராமல் US மற்றும் USSR ஆகிய இரு நாடுகளுடனும் நட்புறவைப் பேணி வந்தது. இக்கட்டுரையானது பனிப்போர் காலத்தில் அமெரிக்கா மற்றும் யுஎஸ்எஸ்ஆர் ஆகிய இரு நாடுகளுடனான இந்தியாவின் உறவை மையப்படுத்துகிறது.

பனிப்போர் என்றால் என்ன?

இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடர்ந்து, பனிப்போர் என்பது சோவியத் யூனியன் மற்றும் அதன் துணைக்கோள் அரசாங்கங்கள் (கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகள்) மற்றும் அமெரிக்கா மற்றும் அதன் கூட்டாளிகள் (மேற்கு ஐரோப்பிய நாடுகள்) ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான புவிசார் அரசியல் பதற்றத்தின் காலகட்டமாக (1945-1991) இருந்தது.
இரு தரப்புக்கும் இடையே நேரடியாக பெரிய அளவிலான சண்டை இல்லாததால் , "குளிர்" என்று பெயர் சூட்டப்பட்டது.
உலகப் போரின் போது நேச நாடுகளும் (அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து மற்றும் பிரான்ஸ்) சோவியத் யூனியனும் இணைந்து அச்சு சக்திகளுக்கு எதிராகப் போரிட்டன, ஆனால் இந்த கூட்டணி பலனளிக்கவில்லை.

பனிப்போரின் போது இந்தியாவும் அமெரிக்காவும்

இந்தியாவும் அமெரிக்காவும் நமது சுதந்திரத்திற்கு ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நவம்பர் 1941 இல் இராஜதந்திர உறவுகளை ஏற்படுத்தியது . அமெரிக்காவில், இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்கு நிறைய ஆதரவு இருந்தது.
இருப்பினும், பனிப்போர் காலத்தில் இந்தியாவிற்கும் அமெரிக்காவிற்கும் இடையிலான உறவு அதன் முழு திறனை அடையவில்லை.
இது அமெரிக்காவிற்கும் சோவியத் யூனியனுக்கும் இடையே பனிப்போரைத் தூண்டிய ' கம்யூனிசத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதில் ' அமெரிக்காவின் அக்கறையின் காரணமாகும் .
நமது முதல் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு , இரு வல்லரசுகளாலும் முன்வைக்கப்பட்ட போட்டி இராணுவக் கூட்டணியின் பனிப்போர் அரசியலுக்குள் இழுக்கப்படுவதை மறுத்துவிட்டார்.
நேரு ' அணிசேரா ' கோட்பாட்டைத் தேர்ந்தெடுத்தார், இது வெளியுறவுக் கொள்கை மற்றும் உறவுகளில் இந்தியாவுக்கு மிகவும் தேவையான நடவடிக்கை சுதந்திரத்தை வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டது.
இந்தியா ஒத்துழைக்க மறுப்பது, அமெரிக்காவால் நட்பற்ற தன்மையைக் காட்டுவதாகக் கருதப்பட்டது.
1954 ஆம் ஆண்டில், பாக்கிஸ்தானை அதன் முக்கியமான உறுப்பினர்களில் ஒன்றாகக் கொண்டு , SEATO மற்றும் CENTO ஆகிய இரண்டு இராணுவ அமைப்புகளை அமெரிக்கா உருவாக்கியபோது, ​​இந்திய-அமெரிக்க உறவுகள் பெரும் பின்னடைவை சந்தித்தன .
முந்தைய உத்தரவாதங்கள் இருந்தபோதிலும் , கம்யூனிசத்தின் பரவலை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு பாகிஸ்தானுக்கு அமெரிக்க இராணுவ உதவி இந்தியாவுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.
1962 அக்டோபரில் இந்தியாவுக்கும் சீனாவுக்கும் இடையே நடந்த போர் இந்திய-அமெரிக்க உறவுகளில் புதிய பரிமாணத்தைச் சேர்த்தது. சீனாவின் ஆக்கிரமிப்பு அதிகரித்ததால், இந்திய அரசாங்கம் அவசரமாக இராணுவ சொத்துக்களை வாஷிங்டனிடம் (அமெரிக்கா) முறையிட்டது.
விரைவான பதிலுடன், அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜான் எஃப். கென்னடி சிறிய ஆயுதங்கள் மற்றும் உபகரணங்களுடன் இந்தியாவுக்கு கிடைக்கச் செய்தார். இரு நாடுகளுக்கும் இடையே ஒப்பந்தம் கையெழுத்தாகும் முன்பே, முதல் தொகுதி ஆயுதங்கள் வந்தன. கூடுதலாக, அமெரிக்கா ரூபாயில் பணம் பெற ஒப்புக்கொண்டது .
யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸ் காங்கிரஸ் பொதுச் சட்டம் 480 (PL 480) க்கு 1954 இல் ஒப்புதல் அளித்தது, இது உபரி அமெரிக்க கோதுமையை இந்தியாவிற்கு விற்க அனுமதித்தது. PL 480 ஆனது 1970 களின் முற்பகுதியில் அமெரிக்காவிடமிருந்து உணவு தானியங்களை இந்தியா தொடர்ந்து பெற அனுமதித்தது.
ஆனால் 1965 ல் இந்தியாவுடன் போர் தொடுத்ததற்காக பாகிஸ்தானை வெளிப்படையாக குற்றம் சாட்ட அமெரிக்கா விரும்பாததால் , இந்தியாவின் அமெரிக்க சார்பு நல்லெண்ணம் மறைந்தது.
பாகிஸ்தானுக்கு அமெரிக்க ஆதரவுடன் , 1960 களில் வியட்நாமுக்கு எதிரான அமெரிக்காவின் போர் இந்தியா-அமெரிக்க உறவுகளில் சில குளிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.
1970 களின் முற்பகுதியில், அமெரிக்காவிற்கும் சீனாவிற்கும் இடையிலான சமரசம் (பாகிஸ்தானின் ஆதரவுடன்) மற்றொரு திருப்புமுனையாக இருந்தது.
பங்களாதேஷ் விடுதலைப் போர் (1971) இந்திய-அமெரிக்க உறவில் ஒரு புதிய நெருக்கடியைத் தூண்டியுள்ளது. பங்களாதேஷ் மோதலின் போது, ​​அமெரிக்கா இந்தியாவிற்கு அனைத்து பொருளாதார உதவிகளையும் நிறுத்தியது. இருப்பினும், நீண்ட இடைவெளிக்குப் பிறகு, 1978ல் இருதரப்பு ஆதரவு மீண்டும் தொடங்கியது.
தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் இந்தியாவை ஒரு முக்கிய நாடாக அங்கீகரிக்க அமெரிக்கா சிறிது காலம் (சில ஆண்டுகள்) எடுத்தது.
1977 இல், இந்தியா ஜனாதிபதி ஜிம்மி கார்டரை குணப்படுத்தும் உணர்வில் விருந்தளித்தது. இருப்பினும், மற்றொரு அடி வழங்கப்பட்டது. 1979 ஆம் ஆண்டு ஆப்கானிஸ்தான் மீதான சோவியத் படையெடுப்பு இந்தியாவையும் அமெரிக்காவையும் ஒன்றுக்கொன்று எதிர்த்து நின்றது.

இந்தியா & USSR
பனிப்போரின் போது இந்தியா & சோவியத் ஒன்றியம்

பல பகிரப்பட்ட காரணங்கள் இந்தியாவிற்கும் சோவியத் யூனியனுக்கும் இடையிலான உறவை வலுப்படுத்தியது.
பிரிட்டிஷாரிடமிருந்து இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு, சோவியத் யூனியனின் ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்புத் தத்துவம் சாதகமாக ஒப்பிடப்பட்டது, அதனால்தான் இந்தியாவில் சோவியத்தின் நோக்கங்கள் மற்றும் நோக்கங்கள் குறித்த சந்தேகம் மற்றும் சில சமயங்களில் மேற்கத்திய ஈர்க்கப்பட்ட கவலைகளை முற்றிலும் நிராகரித்தது.
1955 இல் சோவியத் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தலைவரின் இந்திய விஜயத்தைத் தொடர்ந்து, அரசியல் உறவுகள் கணிசமாக மேம்படத் தொடங்கின.
ஐநா பாதுகாப்பு கவுன்சிலில் , சோவியத் யூனியன் காஷ்மீர் தொடர்பான இந்தியாவின் நிலைப்பாட்டை ஆதரித்தது மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகளால் அனுசரணை செய்யப்பட்ட செல்வாக்கற்ற தீர்மானத்தை வீட்டோ செய்தது.
1950களின் பிற்பகுதியில் சோவியத் யூனியன் இந்தியாவிற்கு நிதி மற்றும் தொழில்நுட்ப உதவிகளை அதிகரித்தது.
பிப்ரவரி 1955 இல் சோவியத் யூனியனுடன் இந்தியா செய்துகொண்ட புதிய ஒப்பந்தங்களில் ஒன்று பிலாயில் எஃகு ஆலையை அமைப்பது.
இந்தியாவிற்கு இராணுவ உதவி வழங்குவது இந்திய-சோவியத் ஒத்துழைப்பின் முக்கிய அடையாளமாக மாறியது. சீனாவின் எதிர்ப்பையும் மீறி, மிக் (போர் விமானம்) ஒப்பந்தம், இந்தியா-சீனா போருக்கு முன், 1962ல் கையெழுத்தானது.
1965 மோதலைத் தொடர்ந்து, சோவியத் ஒன்றியம் ஜனவரி 1966 இல் தாஷ்கண்டில் இந்திய மற்றும் பாகிஸ்தான் தலைவர்களின் மாநாட்டைக் கூட்டியது .
ஆகஸ்ட் 1971 இல், சோவியத் மற்றும் இந்திய அதிகாரிகள் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அமைதி, நட்பு மற்றும் ஒத்துழைப்பு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டனர், இது இந்தியாவின் முதல் வகையாகும்.
1985 இல் மைக்கேல் கோர்பச்சேவ் பதவிக்கு வந்தது சோவியத் வெளியுறவுக் கொள்கையில் ஒரு அடிப்படை மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. கவனம் அமெரிக்கா மற்றும் மேற்கு நாடுகளுடன் நேர்மறையான உறவுகளைப் பேணுவதன் முக்கியத்துவத்திற்கு மாறியது .
" பொது ஐரோப்பிய இல்லத்தை " உருவாக்குவதற்கான அவரது முயற்சிகள் இந்தியா போன்ற வளரும் நாடுகளின் முக்கியத்துவத்தைக் குறைத்தது. இதன் விளைவாகவும், சீனாவுடனான சோவியத்/ரஷ்ய நல்லுறவின் விளைவாகவும், இந்திய-சோவியத் உறவுகள் ஒரு சிறிய சரிவை சந்தித்தன.

முடிவுரை
முடிவுரை

பனிப்போரின் போது, ​​அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யூனியனுடன் இந்தியா விரோதமாகவோ அல்லது செயலற்றதாகவோ இருக்கவில்லை. NAM இன் ஸ்தாபக உறுப்பினராக இருந்தாலும், பனிப்போர் பதட்டங்களைத் தணிக்க உலக நிகழ்வுகளில் இந்தியா தீவிரமாக தலையிட வேண்டும் என்று வாதிட்டது. குளிர் காதிற்கு இந்தியாவின் பதில் இரு மடங்கு: அது ஒருபுறம் இரண்டு கூட்டணிகளில் இருந்து தன்னை ஒதுக்கி வைத்தது, மறுபுறம் கூட்டணியில் சேரும் புதிதாக காலனித்துவ நாடுகளுக்கு எதிராக குரல் எழுப்பியது. சர்ச்சைகள் மோதலாக வளர்வதைத் தவிர்ப்பதற்காக அவற்றைக் குறைக்க இந்தியா முயன்றது. இந்தியப் பிரதம மந்திரியான நேரு, சுதந்திரமான மற்றும் கூட்டுறவு மாநிலங்களின் உண்மையான பொதுநலவாயத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார், அது மோதலை முடிவுக்குக் கொண்டுவரவில்லை என்றால், அது எளிதாக்கும். அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யூனியனை நோக்கிய இந்தியாவின் இந்த நிலைப்பாடு வெளிநாட்டு முடிவுகளை எடுப்பதில் இந்தியாவுக்கு உதவியது.