அழுதால் கொஞ்சம் நிம்மதி!

-
உலகப்புகழ் வாய்ந்த நகைச் சுவை நடிகர் நம்மையெல்லாம் சிரிக்க
வைத்தே விலாப்புடைக்கச்செய்தவர் சார்லி சாப்ளின்.
அவருடைய வாழ்க்கையோ சோகமயமானது. அடிக்கடிஅழுது விடுவார்
அவர்.

“மழையில் நனைவது எனக்குப் பிடிக்கும் ஏனெனில் என் கண்ணீர்
அப்போதுயாருக்கும் தெரியாது” என்பார் அவர். நலமான கண்கள்
கண்ணீரால் நனைய வேண்டும். கண்ணீர்வருவதில்லை என்பதுகூட
ஒருநோய்தான்.

கருணை,கண்ணியம், கரிசனம் ஆகியவற்றின் அடையாளம் தான் கண்ணீர்.
நமதுதுயரமும், வலியும் நம்மை அழச்செய்வதுபோல அடுத்தவர் துயரிலும்,
துன்பத்திலும் நாம் வாட வேண்டும்.

பொதுவாக இந்த எதிர்பார்ப்பை நிறைவேற்றுகிறவர்களில் கவிஞர்களே
முதலிடம் பெறுவர். 'என் கண்ணீரைத்தான் நீங்கள் கவிதை என்கிறீர்கள்'
என்கிற கவியரசர் கண்ணதாசன்,

'வானம் அழுவது மழையெனும்போது
வையம் அழுவது பனியெனும் போது
கானம் அழுவது கலையெனும்போது
கவிஞன் அழுவது கவிதையாகாதா…'
என்றுகேட்டார்.

தன்வலி, தன்துயரம், தனதுசோகம், தனது இழப்பு, தனதுதோல்விக்காகவும்
அழுங்கள்! அது மனதுக்கு இதம் தரும். அதுபோல அடுத்தவருக்காகவும்
கொஞ்சம் அழுங்கள். அதனால் மானுடம் மாண்புறும். அடிக்கடி
இல்லையென்றாலும் அவ்வப்போது அழுங்கள்.

பாரத்தை இறக்கி வைத்துவிட்டு பயணத்தைத் தொடருங்கள். நிறைவாக
ஒருநிகழ்ச்சி நினைவுக்கு வருகிறது. திருமணம்செய்து கொண்ட
இளம் தம்பதியர் வெளிநாடு செல்வதற்காக விமான நிலையத்திற்கு
வருகிறார்கள்.

வழியனுப்ப உறவுகளும், நட்பும்அங்கே கூடியிருக்கின்றன. மணமகன்
மகிழ்ச்சியாகவும் உற்சாகமாகவும் இருக்கிறபோது மணப்பெண் மட்டும்
அழுது கொண்டிருக்கிறாள். பட்டுப் பாவாடை அணிந்த ஒரு சிட்டுச்
சிறுமிக்குப் புரியவில்லை. “அத்திம்பேர் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்,
அக்கா மட்டும் ஏன் அழவேண்டும்?”என்றுவெள்ளந்தியாகக் கேட்கிற
அச் சிறுமியிடம் தாத்தா சொல்கிறார்:

“நம்மையெல்லாம் பிரிந்து போகிற சோகத்தில் அழுகிறாள்” என்று.
“அப்படியானால் அத்திம்பேருக்கு மட்டும் அந்த வருத்தம் இல்லையா?
அவரும்தான் எல்லோரையும் பிரிந்து போகிறார். அவர்மட்டும் அழாமல்
இருக்கிறாரே”என்ற சிறுமி சீண்டியதும்

பக்கத்திலிருந்த பாட்டிசொன்னாள், “அவர் நாளையிலேர்ந்து அழுவார்”
என்று!
-
-ஏர்வாடி எஸ். ராதாகிருஷ்ணன் எழுத்தாளர்சென்னை
நன்றி-தினமலர்