பக்தியின் முன் சாஸ்திரமோ வேதமோ பிற்பட்டது ...

ஒருநாள் துளசிதாசரின் ஆசிரமத்தில் எல்லோரும் உணவு
அருந்த உட்கார, வாசலில் ராம் ஜெய்சீதாராம் என்ற குரல்
கேட்டது.

வாசலுக்கு வந்த துளசிதாசரிடம் வாசலில் இருப்பவர் தான்
ஒரு பிராமணனைக் கொன்ற கொலையாளி என்றும் தமக்கு
உணவு தருமாறு கேட்டார். உடனே துளசிதாசர் அவரை
மரியாதையுடன் அழைத்து வந்து தம் அருகில் அமரச்
செய்தார். இது மற்றவர்களுக்கு பிடிக்கவில்லை.

சிஷியர்கள், தங்கள் எல்லோருக்கும் சமமாக ஒரு
கொலையாளியை எவ்வாறு அமரச் செய்தார் என வினவ,
தாசரும் அவர் எபோது ராம்-சீதா என சொன்னாரோ
அப்போதே அவர் பாவங்களை எல்லாம் நெருப்பில் இட்ட
தூசிபோல் ஆகிவிட்டது.

அதனாலேயே அவர் இங்கு உட்கார அருகதை உள்ளவராக
எனக் கூறி சமாதனப் படுத்தினர். ஆனால் மற்றவருக்கு
இந்த பதில் திருப்தியாக இல்லாததால் தாசரிடம் ஒரு
கல்லான எருதுக்கு இந்த ராம் பிரசாதத்தை தாங்கள்
கொடுத்து உண்ணச் செய்தால், அவரது இந்தச் செயலை
தாங்கள் ஒப்புக் கொள்வதாகக் கூறினார்கள்.

உடனே தாசர் அருகில் உள்ள ஸ்ரீ விஸ்வேஸ்வரர்
ஆலயத்திற்கு ஒரு தட்டின் நிறைய உணவை எடுத்துக்
கொண்டு கிளம்ப எல்லா பிராமணர்களும் அவரை
பின் தொடர்தனர்.

கோவினுள் சென்ற துளசிதாசரும் ஸ்ரீ விஸ்வேஸ்வரை
பலவாறு துதித்து சிவனின் முன் நின்ற கல் நந்தியிடம்
உணவை ஏற்றுக் கொள்ளுமாறு வேண்ட, கல் நந்தியும்
பெருமூச்சு விட்டு எழுந்து வந்து இலையோடு அந்த
உணவை உன்றுவிட்டு மறுபடியும் கல் நந்தியாக மாறி
விட்டது.

இந்த ஆச்சர்யத்தைக் கண்ட எல்லோரும் ஈசன் புகழ்
பாடி வணங்கி துளசிதாசருக்கு வணக்கம் செலுத்தி
தமது செயலுக்கு மன்னிப்பு கேட்டனர்.

பக்தியின் முன் சாஸ்திரமோ வேதமோ பிற்பட்டது
என்பது துளசிதாசரின் இச்செயலால் எல்லோரும்
உணர்தனர்.
-
-------------------------
நன்றி-பக்தவிஜயம்