பிறர் அனுபவத்தை அறிந்து நடக்காதவர்கள் ஆபத்தில் அகப்பட்டுக் கொள்வார்கள்.

வாழ்க்கையில் நமக்கு எந்தெந்த சூழலில் குழப்பம் இருக்கிறதோ,
தெளிவு அல்லது தகவல் தேவைப்படுகிறதோ, அப்போது அதே
போன்ற சூழ்நிலைகளைச் சந்தித்த பிற மனிதர்களிடம், அவர்கள்
அனுபவம் பற்றிக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வது உபயோகமாய்
இருக்கும்.

அனுபவத்திற்கும் வயதிற்கும் தொடர்பு உண்டு, வயது ஏற ஏற
அனுபவத்தின் அளவும் ருசியும் அதிகரிக்கும். வாழ்க்கை என்பது
வாழும் நாட்களைக் கொண்டு கணக்கிடுவது அல்ல. எத்தனை
தழும்புகள், விழுப்புண்கள், வடுக்களை பெற்றிருக்கிறோம்
என்பதில்தான் இருக்கிறது.

வாழ்க்கையின் சுகமே சுமையில் தான் இருக்கிறது.
Life is nothing but Memories – வாழ்க்கை என்பது
வெறும் நினைவுகளைக் கொண்டது.

ஓடி ஓடி உழைத்து ஓய்ந்து உட்கார்ந்த காலத்தில் அசைபோட்டுப்
பார்க்க நமக்கு அனுபவங்கள் இருக்க வேண்டும்.

வாழ்க்கையில் அனுபவங்களைப் பெற ‘ரிஸ்க்’ எனப்படும்
இடர்பாடுகளை மனமுவந்து ஏற்க வேண்டும். அரசன் நினைத்தால்
எத்தனை புலி, சிங்கத்தை வேண்டுமானாலும் கொன்று வந்து
அரண்மனையில் குவிக்க முடியும்.

ஆனால் அரசன் அதை விரும்புவதில்லை. வில்லெடுத்து தானே
வேட்டைக்குச் செல்கிறான். எந்த நிமிடத்தில், எந்த கோணத்தில்,
எந்த மிருகம் தன்னை வந்து தாக்கும் என்று தெரியாத நிலை,
என்றாலும் அத்தகைய அச்சம் நிறைந்த, பயம் கலந்த வாழ்விலும்
ஒரு சுகம் இருப்பதால்தான் அரசன் வேட்டைக்குச் செல்கிறான்.
இந்த நியதி வேட்டைக்கு மட்டுமல்ல, வாழ்க்கைக்கும்
பொருந்தும்.

‘அனுபவம் ஒரு விலை உயர்ந்த நகை, கூடுதலான விலை
கொடுத்தே வாங்க வேண்டும்’ என்கிறார் ஷேக்ஸ்பியர்.

‘அனுபவம் ஒரு நம்பகமான விளக்கு அதைத் துணையாகக்
கொண்டு வழிநடக்கலாம்’ என்கிறார் மற்றோர் அறிஞர்.

அனுபவங்களில் சம்பந்தப்பட்ட மனிதர்களை மறந்துவிட்டு,
அவற்றின் பாடங்களுக்கே முக்கியத்துவம் தர வேண்டும்.

பிறர் செய்த நல்லவற்றில் மட்டும் அல்ல, பிறர் செய்த
தவறுகளில் இருந்தும் நாம் பாடம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

ஒரு மைதானத்தில் ஆடுகள் மேய்ந்து கொண்டிருந்தன.
காவல் நாய்கள் நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தன.
மேய்ப்பவன் மரத்தடியில் உட்கார்ந்து புல்லாங்குழல் வாசித்துக்
கொண்டிருந்தான்.

தூரத்தில் வேலியின் உட்புற ஓரமாக ஆட்டுக்குட்டி மேய்ந்து
கொண்டிருந்ததை வேலிக்கு வெளியிலிருந்த ஓநாய் பார்த்தது.
வேலிக்குள் தலையை நுழைத்துக் கொண்டு ஓநாய் எதையோ
பார்ப்பதுபோல் பாசாங்கு செய்தது. அதைப் பார்த்த ஆட்டுக்குட்டி,
‘உனக்கு என்ன வேண்டும்’ என்று கேட்டது.

அதற்கு மாமிசத்தை உணவாகக் கொள்ளும் ஓநாய்
‘நண்பனே! பச்சைப் புல் கிடைக்குமா என்று பார்க்கிறேன்.
புல் என்றால் எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும், எனக்கு கொஞ்சம் புல்
கிடைத்தாலும் போதும். அதைக் கொண்டு பசியாறுவேன்’
என்றது.

அதற்கு ஆட்டுக்குட்டி ‘உன் பசிக்கு புல் போதும் என்கிறாயே!
என்னைப் போல் புல்லைத் தின்பவன்தான் நீ என்றால் நான்
உன்னுடன் சேர்ந்து நண்பனாக இருக்க விரும்புகிறேன் என்று
சொல்லிக் கொண்டே அந்த ஆட்டுக்குட்டி வேலி இடுக்கில்
நுழைந்து ஓநாய் பக்கம் போயிற்று.
உடனே ஓநாய் அதன்மீது பாய்ந்து அதைக் கொன்று தின்றது.

பிறர் அனுபவத்தை அறிந்து நடக்காதவர்கள் ஆபத்தில்
அகப்பட்டுக் கொள்வார்கள்.
---------------
நன்றி
தன்னம்பிக்கை கட்டுரைகள்

தூரத்தில் வேலியின் உட்புற ஓரமாக ஆட்டுக்குட்டி மேய்ந்து
கொண்டிருந்ததை வேலிக்குளிருந்த ஓநாய் பார்த்தது.
வேலிக்குள் தலையை நுழைத்துக் கொண்டு ஓநாய் எதையோ
பார்ப்பதுபோல் பாசாங்கு செய்தது. அதைப் பார்த்த ஆட்டுக்குட்டி,
‘உனக்கு என்ன வேண்டும்’ என்று கேட்டது.

"வெளிக்கு வெளியிலிருந்த "என்று இருந்திருக்க வேண்டுமோ?

ரமணியன்

அனுபவ அறிவுரைகள் பொன்னானது .

ரமணியன்

T.N.Balasubramanian wrote:

தூரத்தில் வேலியின் உட்புற ஓரமாக ஆட்டுக்குட்டி மேய்ந்து
கொண்டிருந்ததை வேலிக்குளிருந்த ஓநாய் பார்த்தது.
வேலிக்குள் தலையை நுழைத்துக் கொண்டு ஓநாய் எதையோ
பார்ப்பதுபோல் பாசாங்கு செய்தது. அதைப் பார்த்த ஆட்டுக்குட்டி,
‘உனக்கு என்ன வேண்டும்’ என்று கேட்டது.

"வெளிக்கு வெளியிலிருந்த "என்று இருந்திருக்க வேண்டுமோ?

ரமணியன்

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1319965
-
ஆமாம்,
திருத்தம் செய்து விட்டேன்....

மெய் அறிவு உள்ளவனே பலவான் அறிஞன் . பொய் அறிவு என்றும் பொய் அறிவே.