கோபத்தின் பிடியில் சிக்காமல் மனம் பண்பட்டு விட்டால் கோபம் அடிபணிந்து விடும்.

கோபம்

“அழுக்காறு அவா, வெகுளி இன்னாச்சொல்’ அதாவது
பொறாமை, பேராசை, கோபம், கடுஞ் சொற்கள் ஆகிய
நான்கினையும் ஒதுக்கி வாழ்வதே அறம் என்கிறார்
வள்ளுவர்.

இதில் கோபம் மிகவும் கொடியது. கோபத்தின் போது
அமிர்தத்தை சாப்பிட்டாலும் இனிப்பாக இருக்காது.
மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்போது மிளகாயைக் கடித்தாலும்
காரமாகத் தெரியாது.

கோபம் தோன்றும் போது மிருக குணம் வெளிப்படும்.
அப்போது கண்கள் சிவக்கும். நாடித்துடிப்பு அதிகரிக்கும்.
இதயம் படபடக்கும். மூச்சு வாங்கும். கோபம் வந்தால்
முக மலர்ச்சியும் அக மகிழ்ச்சியும் அகன்று விடும்.

கோபம் நிறைந்த மூளையில் பகுத்தறிவு வேலை செய்யாது.
கோபம் பகுத்தறிவின் விரோதி.

தீயினும் கொடியது சினம். ‘கொள்ளி’ என்பது
நெருப்பிற்கு ஒரு பெயர். விறகைப் பற்றிய நெருப்பானது
விறகைக் கொண்டே தன்னைக்காட்டி நிற்கும். விறகு
முழுவதும் எரிந்து அழியும் போது தானும் இல்லாது போகும்.

அதுபோல மனிதனைப் பற்றிய கோபம் அவன் இயல்பாகிய
அன்பையும் அறிவையும் அழித்து விட்டு தானும் இல்லாது
போகும்.

இரும்பிலிருந்தே உருவாகி இரும்பையே அழிக்கும்
துரு போன்றது கோபம். அது நம்முள் உண்டாகி நம்மையே
அழிக்கும் நோய்க்கிருமி.

கோபம் என்னும் கொடிய நாகத்தை ‘பொறுமை’ என்னும்
மகுடியால் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். கோபத் தீயை ‘அன்பு’
என்னும் குளிர் நீரால் அணைத்துவிட வேண்டும்.

கண்டிப்பு வேறு. கோபம் வேறு. கோபம் வெறுப்பை
உண்டாக்கும். கண்டிப்பு ஒழுங்கை உண்டாக்கும். கண்டிப்பு
கொண்டவர்களாக இருக்கலாம். ஆனால் கோபம்
கொண்டவர்களாக இருக்கக் கூடாது.

கோபத்தின் தாக்கத்திற்கு முதலில் ஆளாவது மனம்.
கோபத்தின் பிடியில் மனம் சிக்கிக் கொண்டால் உடல்
முழுவதும் அதற்கு அடிபணிய வேண்டியதுதான்.

அதன் பிடியில் சிக்காமல் மனம் பண்பட்டு விட்டால் கோபம்
அடிபணிந்து விடும்.
==========================
படித்ததில் பிடித்தது