செருப்பு வேதம் – நகைச்சுவைக் கவிதை

வேதம் பேசும் ஜோடிச் செருப்பு
என்னுடன் உள்ளது;
அது கற்பனையில் உருவாகி, உருவகமாய் மாறி
வார்த்தைகளாய் இங்கு வழிகிறது!

“ரிக்வேதத்தில்
அஸ்வினித் தேவர்கள்
ஜோடியாய் வந்து காப்பாற்றுவதுபோல,
பாதையில் கல்லும் முள்ளும் குத்தாமலிருக்க
ஜோடியாய் என்னை ரட்சிப்பதால்
பாதரட்ஷை உனது பெயர்;

வேதம் பேச வந்ததால்
நீ எனக்கு குரு!
மெய்யான சத்குரு!
குருவாகிப் போனதனால்
குருகீதை சொல்வதுபோல்
பரப்பிரம்மமும் நீயே!” என்றேன்.

செருப்பு சொல்லியது,
"நீயே அது, தத்வமஸி!
உன் ஆழத்தில் போய்,
தேடலில் மூழ்கித்
தன்னை அறிந்து ஞானம் பெற்றால்,
நான் நீ என்ற
பேதமெல்லாம் மறைந்து விடும்;
பின் உன்னில் உண்மையையும்,
உண்மையில் உன்னையும்
காணலாம்" என்று.

சிரித்து விட்டுச்
சொன்னேன்,
"இதைப் படித்தால்
கமலஹாசன் கவிதைபோல்
இருக்கிறது என்பார்கள்;
கொஞ்சம் எல்லோருக்கும்
புரியும்படி
எதாவது சொல்!"

சிரிப்பு வார்விட்டுச் சிரித்தது;
நாம் வாய்விட்டுச் சிரித்தால்
நோய்விட்டுப் போகும்;
செருப்பு வார்விட்டுச் சிரித்தால் அதற்கு
நோய் வரும்!

பரவாயில்லை!
தெருமுனையில் செருப்பு வைத்தியர்
ஒருவர் இருக்கிறார்;
அவரது ஊசியை வைத்து,
ஒரு நிமிட அறுவை சிகிச்சையில்
வாரைத் தைத்து விடுவார்!

செருப்பு தொடர்ந்தது,
"சினிமாவில் பார்த்ததுண்டா?
காதல் கடிதம் கொடுப்பதற்கெல்லாம்
'செருப்பு பிஞ்சிடும்' என்று
பதில் சொல்வதுபோல்
காட்சிகள் இருப்பதுண்டு;
அவர்களுக்குப் புரியவில்லை,
காதலின் சின்னமே
ஜோடிச் செருப்புதான் என்று!
ஒன்றில்லாமல் இன்னொன்று
எப்படி இருக்கும்?

நாங்கள் இருவர்தான்;
ஆனால், நீங்கள்
எங்களை அணிந்து
நடக்கும் நடையில்
அந்த இருமை மறைந்து ஒருமை ஆகிறது;
துவைதம் மறைந்து அத்வைதம் ஆகிறது!

இரு காலணிகள், ஒரே நடை;
நெருப்பும் சூடும் இணைந்திருப்பது போல,
சக்தியும் சிவமும் இணைதிருப்பது போல,
வலதும் இடதுமான நாங்கள் இணைந்திருக்கிறோம்;
மனிதர்கள் நீங்கள்தான்
வலது சாரி, இடது சாரி என்று
அடித்துக் கொள்கிறீர்கள்;
எதுவாய் இருந்தால் என்ன?
ஒரு 'சாரி' சொல்லிவிட்டுப்
போய்விட வேண்டியது தானெ?”

"நியாமம்தான்" என்பதுபோல்,
தலையசைத்துவிட்டுக் கேட்டேன்,

"செருப்பு சத்குரு!
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்
ஒரு பெரியவர் ராமனுக்குச்
செருப்பு மாலை போட்டதாக
ஒரு புரளி கிளம்பி இருக்கிறதே,
அதைப் பற்றிய தங்களது கருத்து?"

செருப்பு சொன்னது,
"செருப்பு ராமனின் அடையாளம்!
அவன் வனவாசம் சென்றவுடன்
அவனது செருப்புதான் நாட்டை ஆண்டது;
என்னால் அவனுக்கு மாலையணிவித்து
இருந்தால் எனக்கு அது பெரும்பாக்கியம்.
ராமனை முறைப்படி வணங்கியவர்
அவராய்த் தான் இருக்கும்,
அந்த நிகழ்வு உண்மையென்றால்."

பதறிப்போய் சொன்னேன்,
"உஷ்! மெதுவாய்ப் பேசு!
உன்னை 'ஆன்டி ஹிந்து'
என்று சொல்லி
உள்ளே வைத்து விடுவார்கள்."

அது நகைத்துச் சொன்னது,
"என்னை யாரும் உள்ளே வைக்க முடியாது,
எங்கு சென்றாலும் என்னை
வெளியில் ஒரு மூலையில்தான்
வைப்பார்கள்." என்று.

"அப்படியென்றால், ராமனுக்குச்
செருப்பு மாலை போட்டது தவறில்லையா?"
என்று மெதுவாய்க் கேட்டேன்.

அது சொல்லியது,
"அந்த பெரியவர்
போட்டாரா இல்லையா என்பது
ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்;
அவர் எந்த நோக்கத்தில் போட்டார்?
ஆதிக்கத்தை எதிர்த்துப் போட்டிருந்தால்
செருப்பு போட்டாலும் நியாயமே!
அதை ஆதரித்துப் போட்டால்
பூப் போட்டாலும் குற்றமே!

நீ சொல்லும்
இந்து தர்மத்தில்
இறை நிந்தனை என்ற
கோட்பாடே கிடையாது!

சொல்லப் போனால்,
நிந்த ஸ்துதி என்ற
ஒரு வகைத் துதியே உண்டு!
இறைவனை நிந்தித்துப் பாடினாலும்
அது பக்தியே!
துவேஷ பக்தி என்று சொல்வார்கள்.
கம்சனுக்குக் கண்ணன் மேல் இருந்தது அது,
அதனால் அவன் முக்திபெற்றதாகக் கதையும்
சொல்வார்கள்.

எச்சிலால் சிவனுக்கு அபிசேகம் செய்து,
பன்றிக்கறி படைத்துக்
கண்ணப்ப நாயனார்
வழிபாடு செய்த கதை கேட்டதில்லையா?

புலித்தோல் விரித்து சிவன் அமரும்போது,
மாட்டுத் தோலால் ஆன
செருப்பினால் ராமன் குளிர்காய்ந்தது
தவறில்லை!

அவரைப் போன்றவர்மீது
பழிகற்கள் எறிபவர்கள்
தான் எவ்வளவு ஒழுங்கு என்பதை
எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும்;

யாரோ சில மனிதர்களுக்காக போராடும்
ஒருவனும் கடவுள் சேவையைத்தான் செய்கிறான்.
கண்ணீரைத் துடைப்பவன்
பக்தனைவிடக் கடவுளுக்கு நெருக்கமானவன்;
அவன் கடவுளை நம்பாவிட்டாலும் கூட!”.

தொடர்ந்து கேட்டேன்,
"செருப்பு சத்குரு,
ஆன்மீக அரசியல் பற்றி
உங்கள் கருத்து என்ன?"

"ஆன்மீகம் என்ற வார்த்தை ஆன்மா என்ற
வார்த்தையில் இருந்து வந்தது;
'ஆன்மா' என்ற வார்த்தைக்குப் பொருள்
பலருக்குத் தெரியாது; ஏன்,
பெரியாருக்கே தெரியாது;
ஆன்மா என்றால் 'தான்' என்று பொருள்;
அது தன்னைக் குறிக்கும் சொல்.
ஆன்ம ஞானம் என்றால் 'தன்னை அறிதல்';
ஆன்மிகப் பயணம் தனிமனிதப் பயணம்;
அதற்கும் அரசியலுக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று
சொன்னவரைக் கேள்" என்றது.

அடுத்துக் கேட்டேன், "ரஜினியைப் பற்றிய
உங்கள் கருத்து?"

"ரஜினியா! யாரது?" என்றது செருப்பு.

"அவர் எங்கெ எப்போ எப்படி வருவார்னு யாருக்கும் தெரியாது! வரவேண்டிய நேரத்தில் கட்டாயம் வருவார்" என்றேன் தலையைக் கோதியபடி..

"சரி வரட்டும் பார்க்கலாம்" என்றது செருப்பு!