இன்றைய மாணவர்கள்

பரபரப்பாக
எழுதிக் கொண்டிருந்தார்கள்
மாணவர்கள்.

அவர்களை நோட்டமிட்டபடியே
நடந்து கொண்டிருந்தேன்
அறையில்.

சுற்றறிக்கை வந்தது.
மாணவர்கள் கேட்டதற்கிணங்க
தகவல்களை
ஒருமுறைக்கு இருமுறை
வாசித்தேன்.

மாணவர்களிடையே சலசலப்பு
சிறிது நேரந்தான்.

மீண்டும் அமைதி
எல்லோரும் எழுதிக் கொண்டிருக்க

செக்கா கொடுப்பாங்களா?
பேங்க்ல போடுவாங்களா?
பேங்க்ல போடுவாங்கன்னா
அக்கௌன்ட் நெம்பர் இணைக்கணுமா?
சொல்லலையே

திடீரெனக் கேட்ட
மாணவனை எல்லோரும் பார்க்க
சிரிப்பு வந்துவிட்டது
அவனுக்கும்தான்.

சுற்றறிக்கை
இந்துஸ்தான் பெட்ரோலியம் கார்ப்பரேஷன்
வழங்கும் கல்வி உதவித் தொகை
சார்ந்தது.

எவ்வளவு கிடைக்குமென்று தெரியாது
தனக்குக் கிடைக்குமா என்றும் தெரியாது
எழுதுவதை நிறுத்திவிட்டு
அவன் யோசனையுடன் கேட்டதில்

நான்
நீ அனைத்துப் பாடங்களிலும்
தேர்ச்சி அடைந்திருக்கிறாயா?
என்றேன்.
உதட்டைப் பிதுக்கி
உச்சுக் கொட்டி
மீண்டும் எழுதத் தொடங்கினான்.

மனது கேட்காமல்
நான்
பரவாயில்லை
முதுகலை இறுதியாண்டுதானே
நெட் எழுதி தேர்ச்சி அடைந்தால்
கல்வி உதவித் தொகை
அதிகம் கிடைக்கும்
ஐந்தாண்டுகளுக்கு
முயற்சி செய் என்றதும்
கண்களில் வந்துபோன
மின்னலுடன் சரி.

அவர்போக்கில்
தேர்வெழுதினர் மாணவர்கள்

முதுகலை வந்துவிட்டார்கள்
என்னவாகப் போகிறோம்
கவலையில்லை.

இலவசமாக
இன்றைக்குக்  கிடைக்கும்
ஐநூறுக்கும்
ஆயிரத்திற்கும்
மட்டும் ஆசைப்படும் மனது.

வியப்பளிக்கிறது
நம் கல்விச்சூழல்.

(கவிதையில்  இடம்பெற்றுள்ள ஆங்கிலச் சொற்கள் மாணவர்களுடன் உரையாடிய வார்த்தை என்பதால் அப்படியே பதிவிட்டு விட்டேன்.)

இலவசமாக
இன்றைக்குக்  கிடைக்கும்
ஐநூறுக்கும்
ஆயிரத்திற்கும்
மட்டும் ஆசைப்படும் மனது.

மாணவர்களின் வறுமை நிலையைக் காரணம்  சொல்வதா? அல்லது இலவசங்களை கொடுத்து அடிமையாக்கியுள்ள ஆட்சியாளர்களைக் குறை சொல்வதா?

விரக்தி மட்டுமே எஞ்சி நிற்கிறது...