தாஜ்மஹாலை ஓரம் கட்டும் 'ராணி கி வாவ்'.

**பழ.முத்துராமலிங்கம்** · 27/09/2015

ஷாஜகான் மும்தாஜ் மேல் வைத்துள்ள காதலுக்காக கட்டியது தான் காதல் சின்னம் தாஜ் மஹால்னு சொல்கிறோம். கணவன் தன் மனைவிக்கு காதல் சின்னம் கட்டி இருக்கான், மனைவி ஒரு குடிசையாவது கட்டி இருக்காங்களான்னு சிலர் சொல்வதையும் கேட்டு இருப்போம், படித்து இருப்போம்.
எல்லோரும் சொல்வது போல் எந்த மனைவியும் கனவுக்காக குடிசை கட்டினது இல்லை. ஆனால் ஒரு பெரிய நிலத்தடி மாளிகையே கட்டி இருக்கிறார்கள் அதுவும் அவர்கள் கணவர் மேல் வைத்திருந்த காதல் நினைவாக.
நீங்க உடனே நினைக்கலாம் ஏதோ ஒரு நாட்டில் அப்படி கட்டி இருக்காங்கனு, இல்லவே இல்லிங்க நம்ம இந்தியா-ல தான் கட்டிருக்காங்கனு சொன்னா நம்புவீர்களா. அதுவும் இந்த பொக்கிஷம் தாஜ்மஹால் கட்டுவதற்கு முன்பே கட்டினது என்பது எத்தனை பேருக்கு தெரியும்?
நீர்வளம் குன்றிய ஓரிடத்தில் தரையில் வெகு ஆழமாகத் தோண்டினால்தான் குடிநீர் கிடைக்கும். அப்படி ஆழமாகத் தோண்டும்போது, கீழே சென்று நீர் எடுத்துவர ஒரு பாதை தேவை. அந்தப் பாதையை நன்கு பெரிதாக ஆக்கி, அடுக்கடுக்குகளாகக் கற்களைக் கொண்டு கட்டி, அந்தக் கற்களில் சிற்பக் கலைஞர்களைக் கொண்டு சிலைகளை வடித்துவிட்டால் எப்படி இருக்கும்? அதுதான் ‘ராணி கி வாவ்’.
நன்றி
Newstm

**பழ.முத்துராமலிங்கம்** · 27/09/2015

தாஜ்மஹாலை ஓரம் கட்டும் 'ராணி கி வாவ்'. QRcRshIoTUenAXSVfhz8+ed8711908233daad423113148b6e8c35

நீர் இல்லா மாநிலங்களில் படிக்கிணறுகள் வைப்பது வெகு இயல்பு. குஜராத் நீர் இல்லாத மாநிலம் என்பதால் அப்பகுதியை ஆண்ட மன்னர்கள் நீர் நிலைகளுக்கு உரிய முக்கியத்துவத்தைக் கொடுத்து மிகச் சிறந்த கட்டுமானங்களை அவற்றைச் சுற்றி ஏற்படுத்தியிருந்தனர்.
இவ்வாறு குஜராத் மாநிலத்தில் உள்ள பத்தான் டவுனில் புகழ்பெற்ற படிக்கிணறு, ‘ராணி கி வாவ்’ எனப்படுவது. இதை கட்டுவித்தவர் மகாராணி உதயமதி. இவர் இந்தப் பகுதியை 11-ம் நூற்றாண்டில் ஆண்ட முதலாம் பீமதேவ சோலங்கியின் மனைவி ஆவார். பீமதேவ சோலங்கி இறந்தபின் அவருடைய நினைவாக இந்தப் படிக்கிணற்றை உதயமதி கட்டினார் என்று வைணவக்கவிஞரான மெருங்க சூரி அவரது பிரபந்த சிந்தாமணி என்ற நூலில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
7 அடுக்குகள் கொண்ட ராணி-கி-வாவ் படித்துறை கிணற்றின் கட்டுமான அமைப்புகள் தற்போதும் உறுதியாக உள்ளன. ஒவ்வொரு அடுக்கிலும் கலைநயத்துடன் கூடிய அழகிய சிற்பங்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. இதனுள் 30கி்மீ.நீள சுரங்கப்பாதை உள்ளது தனிச் சிறப்பு. 1958 இல் இந்த இடம் அகழ்வாராய்ச்சிக்கழகத்தின் கவனத்துக்கு வந்தாலும் 1972இல்தான் முறையான அகழ்வு-மீட்புப் பணிகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டன. 1984இல்தான் இது பொதுப்பார்வைக்கு முன்வைக்கப்பட்டது. 1998 முதல் இது யுனெஸ்கோவால் பாதுகாக்கப்படுகிறது. 2014 ஜூன் 22ஆம் தேதி 'யுனெஸ்கோ' உலகப் பாரம்பரியச் சின்னமாக இதனை அங்கீகரித்துள்ளது.
கலையின் வடிவமைப்பாளன் மரித்துப்போகிறான். கலைகள் ஆயிரம் வருடங்கள் கடந்து கதைப்பேசுகின்றன. செதுக்கப்பட்ட சின்னம்…!